September (deel 2)

We hebben hele gezellige buren, Elin en Rune. Zij vroegen ons een paar weken terug of wij meegingen naar de trial kijken. De broer van Elin deed ook mee. Eerlijk gezegd wist ik eerst niet precies wat ik er me bij voor moest stellen. Tot Hans me herinnerde aan een paar jaar geleden, toen we eens (met z'n tweetjes nog) in België naar trailrijden zijn wezen kijken in de Ardennen. Dat was ook spectaculair om te zien, dus ik wist dat vooral onze Annika er ontzettend van zou genieten. Ze houdt van alles wat zich op wielen voorbeweegt. Het was op een zondag en we hadden afgesproken, dat we om 9 uur zouden vertrekken. OK, dat werd half 10 maar goed, dat heb je met kinderen. Er moet werkelijk van alles mee, de wandelwagen, koffie, sap, broodjes, koekjes, luiertas, extra schoenen en je lekker warm aankleden. Gelukkig was het niet zo heel ver rijden. Toen we aankwamen was het net begonnen. Er waren 3 verschillende parcours uitgezet op de rotsen en daar moesten de speciaal uitgerustte auto's de routes volgen zonder de afzetting van het parcours te raken. En dat natuurlijk zo snel mogelijk. Je kunt wel nagaan dat Annika genoot, zo ook papa Hans. Malin trok op een gegeven moment de bossen in om takjes, steentjes en propjes te verzamelen. Caitlin hobbelde er soms achteraan en soms keek ze haar ogen uit naar de grote auto's, die toch wel veel lawaai en rook veroorzaakten. Op een gegeven moment is Caitlin in de wandelwagen in slaap gevallen. Door alle herrie heen!! Het was een gezellige dag en we zijn rond half 5 weer thuis aangekomen.


Wat ook ontzettend leuk was, voor iedereen, was de open dag bij de brandweer. Onze overbuurman, Kenneth, is vrijwillig brandweerman en hij liet weten dat de brandweerkazerne voor het publiek geopend was. Je mocht in de brandweerauto zitten en de hele uitrusting van de auto was tevoorschijn gehaald. In de kazerne, was er een rondgang uitgezet door middel van vragen die de kinderen konden beantwoorden over brand en de brandweer. Op het eind kwamen we terecht in de huiskamer en er werden heerlijke noorse wafels gebakken. Ook dit was weer een geslaagde dag, temeer we later nog een mooie nieuwe houtkachel hebben gekocht.

Zoals al eerder verteld, hebben wij hier in de straat diverse grote en kleinere rotspartijen. Als de oudere kinderen van de hoger gelegen huizen van school thuiskomen, lopen zij natuurlijk niet helemaal om de rotsen heen, nee ze nemen de kortste weg en klimmen met tassen en al (in de zomer zelfs soms op blote voeten) de rotsen op. Met het grootste ontzag hebben onze meiden al diverse keren staan kijken naar deze noorse acrobaatjes. Nadat ze zelf genoeg zelfvertrouwen had opgebouwd, wilde Malin het ook proberen. Dus goede schoenen aangetrokken en na een stevige aanmoediging was Malin boven. "Mama, de juffrouw (in Nederland) zei nog wel dat ik niet zo goed kon klimmen!" Ja meid, ze zou je nu eens moeten zien. Nou ik moet zeggen, ik doe het haar niet na! Uiteraard kon Annika niet achterblijven. Maar zij had toch een beetje het probleem van te korte beentjes. Met een beetje hulp van Malin is het Annika toch gelukt. Daarna nog even de kleinere rotsen getrotseerd. Dat was "makkie", zoals de dames mij vermeldden. Ach ja, over een poosje zijn de grote rotsen misschien ook wel "makkie"!