Jongelui weer thuis............dan ga ik nu een weekje weg

In de nacht van vrijdag 8 op zaterdag 9 oktober zijn de jongelui weer thuisgekomen. ’s Morgens waren ze al op tijd vertrokken vanuit Rijsbergen. En het is toch iedere keer weer spannend of ze wel op tijd bij de boot zullen zijn. Want je kunt zomaar in een file terechtkomen en de boot wacht echt niet. Maar het is goed gegaan. Onderweg hebben ze bij Hamburg wel een stukje stapvoets gereden, maar daarna ging het prima.
Ik was wel wakker gebleven en lag dus ook laat op bed. We hebben allemaal lekker uit geslapen en zo rond de klok van 11 uur ben ik boven koffie gaan drinken. En dan komen natuurlijk de verhalen. De meisjes hadden geslapen in een nieuw bed bij opa en oma, ze zijn naar het bos geweest en hebben veel paddenstoelen gezien, een dagje naar de Beekse Bergen en ook nog naar een speelparadijs in Breda. Kortom de meiden hebben genoten, maar ze waren wel blij dat ze weer thuis waren. De kast met speelgoed ging open en in korte tijd lag er een flinke hoeveelheid op de mat in de kamer.

Hans en Nicole hadden ook een flinke hoeveelheid levensmiddelen meegebracht en voor mij waren er gemberontbijtkoeken en custardpoeder. Als ik dus terug ben van mijn vakantie, zal ik weer eens lekkere vanillevla gaan maken.
Vanmiddag hebben we nog even een wandeling gemaakt. Het zonnetje scheen, was wel een beetje fris, maar dan doe je maar een extra vestje aan. Je kunt hier al goed zien dat de herfst er nu is. Heel veel bladeren zijn al verkleurd. Prachtige dat rood met lichtgeel en oranje. Als we naar het stadje gaan, heb je aan de rechterkant een pad naar boven lopen en we waren altijd al benieuwd waar dat uitkwam. Caitlin bleef bij papa thuis en wij hebben dat pad dus eens even gelopen. Het kwam uit bij het kerkhof, maar je kon er verder langs lopen en dan kwam je weer uit bij de Rema 1000. Even verderop nog een “onbekend” pad, maar dat kwam uit bij een huis. Annika wilde nog even langs het huis van een vriendinnetje gaan en dat hebben we dus gedaan. Aan het einde van het weggetje werden we getrakteerd op een schitterend uitzicht. We zagen in de verte de fjord liggen.
Thuisgekomen heb ik alle spullen bij elkaar gezocht, mijn koffer ingepakt, samen met Nicole mijn boardingpass uitgedraaid en morgen vertrek ik voor een weekje naar Nederland. Ga bij de gemeente Den Haag een nieuw paspoort aanvragen, we hebben een dineetje in Etten-Leur (40 jarig huwelijk van mijn broer en zijn vrouw) en ik ga ook nog een dagje naar Rotterdam naar een maatjesdag. Ik ben lid van een hobbyclub en regelmatig wordt er een dag georganiseerd, waar dan heel veel leden bij elkaar komen. Dinsdag de 19e oktober vlieg ik ’s morgens weer terug.

Herfstvakantie in Noorwegen en dan gaan we naar Nederland!

Mijn kleindochters hebben het er de hele week al over. Nog ………nachtjes slapen en dan gaan we naar Nederland. Hier is nu herfstvakantie, maar voordat het zover was, moest er natuurlijk nog van alles gebeuren. Hans is al een paar weken druk in de garage om houten tractortjes te maken met aanhangwagentjes. Hij wil die straks gaan verkopen op de kerstmarkt in Borøy. Ook ik heb al een flink aantal kerstkaarten gemaakt, die daar, heel misschien, in de smaak vallen bij de Noren en die ze dan zullen kopen.

Maar we hadden deze week nog een ander klusje, want er lag “beneden” nog heel veel hout dat naar “boven” gebracht moest worden. Woensdagmorgen begonnen Nicole en ik dus met goede moed. Kregen hulp van Annika en Caitlin, die met een plastic zak ook iedere keer een stukje hout naar boven brachten. En ook ’s middags kregen we nog wat hulp. Malin en haar vriendinnetje en toen onze overbuurvrouw Liv zag dat we druk bezig waren, had ze ook zin om te helpen. Dus toen we om een uur of 4 stopten, lag er al heel wat hout boven. Nog niet alles, maar de volgende dag hebben we het samen afgemaakt. We moesten toch “thuisblijven” want de schoorsteenveger kwam. Net voordat het die avond ging regenen, lag alles veilig en droog onder “zeil”.

Dus vrijdag was Nicole nog druk met wassen, strijken, inpakken, opruimen…………….jullie kennen dat vast wel als je met de hele familie er een paar dagen tussen uit gaat. Zaterdag heeft Hans de garage opgeruimd, de auto’s nagekeken en in de garage gezet, de meiden nog allemaal in bad, frietjes eten en toen op tijd naar bed. Want zondagmorgen liep de wekker voor hun al om 5 uur af.

Ik hoefde niet wakker te worden, maar natuurlijk wil je ze toch uitzwaaien en ……….en je wordt vanzelf wel wakker als je de kindervoetjes hoort. Toen ze vertrokken regende het al behoorlijk en dat is de hele dag zo gebleven. Om 4 uur ’s middags was er al 86 mm gevallen en nu…..het is maandag half drie regent het nog. Maar de jongelui hebben er weinig last van gehad. Kreeg zelfs een sms-je dat ze de zonnebrillen op hadden in de auto. Om half 10 kwamen ze aan in Rijsbergen waar opa Leo en oma Adje al vol ongeduld stonden te wachten.

Even terug over de regen. Naast ons huis is pas een dubbele woning gebouwd. Daar woont een Pool met zijn vrouw. Waar wij al een beetje “bang” voor waren, is gisteren dus uitgekomen. Er kwam zoveel water van de berg dat hij heel wat geultjes heeft gegraven om het overtollige water maar weg te krijgen. Hij is daar mooi een paar uurtjes zoet mee geweest. Ook de gemeente (ja op zondag) kwam nog even een helpende hand bieden. En vanmorgen zag ik een tractor die op de weg druk bezig was met “schrapen”. Waar dit voor dient…………daar heb ik geen idee van. Maar het zal wel een doel hebben. En het regent nog steeds. Heel apart, toen de jongelui in maart naar Nederland gingen, viel er heel veel sneeuw en nu………………..heel veel regen. Volgens Gunnar is het heel ongebruikelijk dat er zoveel regen is gevallen.

Gisteren werd ik uitgenodigd bij mijn overbuurtjes Liv en Gunnar. Toen het om 3 uur even wat minder regende, ben ik snel gegaan. Had mijn breiwerkje (ja Malin…..jouw trui) meegenomen en voordat we om 4 uur aan tafel gingen, zijn we lekker bezig geweest. Gunnar had het volgende gekookt:

1. Toastje met room, stukjes gesneden ham, bessengelei en als versiering een groen mintblaadje
2. Eland-rollade met aardappelen, diverse groenten, hele aparte rode saus
3. Crème brulee
4. Koffie met een klein glaasje likeur.
En natuurlijk dronken we bij het diner een glaasje wijn.

Natuurlijk wens ik Hans, Nicole en de meiden een fijne vakantie, maar opa en oma zullen er vast ook volop van genieten. Heb wel gehoord dat ze heel veel leuke dingen gaan doen, dus dat hoor ik a.s. zaterdag vast wel. Als ze volgende week weer terug zijn, vertrek ik maandag met het vliegtuig ook voor een weekje vakantie in Nederland.

Groetjes oma Ans

Dagje er tussen uit

Vandaag was er een boerenmarkt in Kragerø. Omdat ik (oma Ans) wist dat er een echtpaar uit Iveland, die Nederlandse kaas maken hier in Noorwegen, daar ook zou zijn en ik wel zin had in een stukje komijnenkaas, had ik gisteren eens uitgezocht hoe ik moest reizen. Dit echtpaar is vier jaar geleden vanuit Haarlem verhuisd naar Iveland. Zijn daar na een paar maanden begonnen met een kaasboerderij, die onder grote belangstelling door de burgemeester is geopend.
Dus vanmorgen stond ik om half 10 bij de bushalte en kocht een kaartje. Kostte me 75 kr (ongeveer 10 euro). Na zo’n 20 minuten kwamen we aan in Vinterkjær. Dit is een verzamelplaats aan de E18, waar bussen uit alle richtingen zich verzamelen. Mensen stappen over en de bussen gaan weer verder. Ik stapte over op een bus van de Sørlandsexpressen, die me naar het volgende punt bracht. En dat was Tangen. Was intussen al zo’n 3 kwartier onderweg. Ja, ik weet het met de auto gaat het best wel sneller, maar in de bus kun je van het schitterende uitzicht genieten. En dat uitzicht was prachtig. In Tangen weer overstappen en na ruim een uur was ik in Kragerø.

En daar was het ontzettend druk. De bus stopte bij de haven en overal, ja werkelijk overal zag je boten en bootjes. Echt een ontzettend gezellig plaatsje. Eerst even uitgezocht waar de markt was en toen ik dat wist, kon ik genieten van een lekker Noors kopje koffie met wat lekkers erbij natuurlijk. Intussen de bedrijvigheid op het water bekijken.

Maar na een uurtje aan mijn wandelingetje door het plaatsje begonnen en na een kwartiertje kwam ik aan op de markt. Ook daar was het gezellig. Denk dat dat ook een beetje komt omdat het toeristenseizoen en de zomer is begonnen. Overal was er muziek, je zag mensen op terrasjes pizza’s, ijsjes of andere lekkernijen eten.

Bij de kraam van Miriam mocht ik eerst van alle kaas proeven. En jullie begrijpen het al, ik kon niet kiezen. Dus…………….jawel van alle smaken iets gekocht. Miriam vond het wel goed natuurlijk. Haar buren uit Iveland waren er ook. Deze mensen komen oorspronkelijk uit België en omdat ik in Nederland bij de Belgische grens heb gewoond, hadden we natuurlijk gelijk gespreksstof. Hij is een paar maanden terug gestart met het maken van hele aparte meubels. En ook dat gaat prima. Leuk om te merken dat de Nederlanders het hier naar hun zin hebben en goede banen hebben. Heb er heerlijk staan kletsen en tussen de bedrijven door werden er natuurlijk ook nog klanten geholpen. Als je op een bondensmarked iets koopt, krijg je geen plastic tasje op de gekochte waar in mee te nemen, maar een papieren tasje met daarop vermeld Bondesmarked.

Nadat ik afscheid had genomen, heb ik op een terrasje genoten van een heerlijke boterham met een glas water. Op de terugweg naar de bushalte nog even hier en daar een winkeltje bekeken (ze hadden echt hele leuke hebbedingetjes) en zat ik op tijd (om 3 uur) weer in de bus. De winkels waren intussen allemaal dicht (sluitingstijd 2 uur op zaterdag) en zo begon ik aan mijn terugreis. En wat heb ik genoten van al dat moois. Na iedere bocht krijg je weer een andere kijk op Noorwegen. Zag ook nog snel de veerboot van Kragerø naar Jomfruland (eiland voor de kust). Hoorde van een mevrouw in de bus dat het daar schitterend is. Dus………………..als jullie me missen, dan kun je me daar misschien vinden.

De terugreis verliep voorspoedig. Toen ik in Kragerø in de bus stapte, belde de chauffeur al naar de bus in Tangen, dat die moest wachten. Hij had een passagier voor Tvedestrand. We kwamen iets te laat aan, maar de bus stond er nog. Zo ging het ook weer de volgende keer en toen in ik Vinterkjær aankwam, kwam de chauffeur al naar me toe en vroeg of ik degene was die naar Tvedestrand moest. Ja, ik moet eerlijk zeggen dat de buschauffeurs hier echt wel weten wat service is. Ze helpen je ook met het in de bus zetten van je koffer. Van mij krijgen ze een dikke pluim.

Ik was na een korte wandeling om half 5 weer thuis. Hoefde geen warm eten te maken. Was uitgenodigd bij mijn dochter voor een heerlijke maaltijd met elandvlees. Kortom…..het is weer een geweldig dagje geweest.

Het laatste reguliere blogberichtje.....

....., want na deze ga ik alleen nog onze hoogtepunten vertellen. We hebben hier natuurlijk ook een gewoon leventje opgebouwd en om nu om de zoveel weken onze dagelijkse beslommeringen op het web te gooien... Maar de bijzondere gebeurtenissen blijven altijd leuk om te vertellen, dus daarom voortaan (na deze "reguliere") de hoogtepunten.

Maar goed, waar waren we gebleven? De dag na Hans zijn verjaardag. Hij heeft zijn collega's kunnen verblijden met 60 muffins in 3 verschillende smaken. En daar houden de Noren wel van, snoepen. En dat is weer goed voor de tandarts, waar ook wij weer een bezoekje aan hebben gebracht. Met z'n vijven op controle, het was een drukte van belang in de behandelruimte. 

Caitlin, die als eerste in de stoel sprong

Annika, die net als haar jongste zus, niets had

Malin, zij had een klein gaatje

Pappa en mamma hadden wel het een en ander wat moest gebeuren, dus hebben we een nieuwe afspraak gemaakt voor half juni.  Tja, met een zwak gebit zal dat altijd wel zo blijven, denk ik.

Verder is het een rustig weekje geweest. Donderdag 13 mei was het hemelvaartsdag, dus vrij van school, barnehage en werk. De meiden en ik hebben weinig gedaan, bij oma Ans op bezoek geweest. Hans is met z'n vriend en buurman, Kenneth, op stap geweest. Er werd een veteranbiltur geörganiseerd. Onze buurman heeft een zeer bejaarde Volkswagenbus uit de jaren 70, die er overigens picobello uitziet. Daar hebben ze dus een mooie tocht mee gemaakt, samen met een heleboel andere oude voertuigen. 

Eerst moeten ze natuurlijk allemaal verzamelen...

... en elkaars voertuig bewonderen...

en dan kunnen ze op stap. Hans heeft een hele leuke dag gehad. 

Op zaterdag 15 mei zijn we weer voor het eerst echt de tuin ingeweest. Het was hard nodig. Het gras had een maaibeurt nodig en vooral de schuine kanten van ons perceel zijn altijd moeilijk te maaien. Hans heeft wel zo'n bosmaaier, maar je moet goed je evenwicht houden als je met zo'n zwaar ding om je nek op de heuvel staat. Uitkijken dat je niet wegglijdt als je van die zeisbewegingen maakt. Ik heb me bij de platte gedeelten van het gras gehouden. En na een uurtje of wat, was ons perceeltje weer helemaal op en top. 

Maandag 17 mei was het hier weer feest in Noorwegen: Grunnlovsdagen, waarop in 1814 de Noorse     grondwet werd bekrachtigd. 

 (foto geleend vanuit Wikipedia) 

Vanuit school en barnehage werden de meiden eigenlijk verwacht om mee te lopen in de optocht. Maar het miserde ontzettend, Malin had nog steeds een gipsen been, wat niet nat mocht worden, een eind lopen, daar werd ze te moe van. En we hadden wel een rolstoel, maar die was van stof en mocht ook niet (te) nat worden. Bovendien, zo'n rolstoel heuvel op en heuvel af duwen... pfff. We besloten om lekker thuis te blijven en het volgend jaar weer te proberen. De hele dag hebben we lekker aangekeuteld en om 4 uur zijn we naar de overkant gewandeld, waar we verwacht werden bij Gunnar en Liv.

  

 Daar mochten we lapskaus komen eten, een heerlijke Noorse stoofschotel. Gunnar en Liv waren in prachtige Noorse klederdracht en hun huis was prachtig aangekleed.

Wij hadden voor het eerst de Noorse vlag uitgehangen, dat wilden de kinderen graag. Al met al is het een leuke dag geworden.

De volgende dag voelde ik me niet zo lekker. Misschien had ik niet 3 keer op moeten scheppen, maar ja, het was ook zo lekker. En dan die kiwitaart als toetje, mmm....... Maar goed, je moet door, dus nadat de jongste twee op de barnehage zaten, ben ik met Malin en oma Ans naar het ziekenhuis gereden. Vandaag mocht het gips eraf! 

Een beetje knippen....

... een beetje zagen...

....en twee sterke handen bevrijdden Malin van het gips.

Er werden natuurlijk nog foto's gemaakt van haar enkel, maar die zagen er goed uit. 

Nu moet ze weer leren om te lopen. Maar dat moet natuurlijk z'n tijd hebben. 

Nadat ik Malin op school heb afgezet rond een uurtje of 10 zijn ons mam en ik naar het tuincentrum in Holt gereden. Daar hebben we heel wat plantjes en bloemen voor in de tuin gekocht. Zo wordt de boel een beetje opgefleurd en komt er wat kleur in de tuin. Naderhand zijn ons mam en ik koffie en thee met gebak gaan eten in Grisen en we spreken af dat we elk jaar op de 18e mei (de sterfdag van ons pap) ons tuintje opfleuren. De lente kan tenslotte beginnen!

Je kan er natuurlijk niet vroeg genoeg mee beginnen en je moet er even de tijd voor nemen, maar ik heb donderdags het verjaardagskaartje voor Malin alvast gemaakt.--- klik hier ---- dan kunnen jullie 'm vast bewonderen. Maar niets verklappen aan Malin hoor! Heb gezellig bij ons mam in de hobbykamer gezeten. 's Avonds ben ik met Hans nog naar Lekeland in Arendal gereden, ook alvast voor Malins verjaardag. Er is daar ryddesalg (uitverkoop) want ze gaan verhuizen. We hebben dus onze slag geslagen. Als we terug thuis komen, zijn de meiden een film aan het kijken, "die bijna afgelopen is", dus mogen ze die nog wel "even" afkijken. Het wordt natuurlijk een latertje!

Ons huis is rood met groene kozijnen en deuren. Dat groen willen we graag wit hebben, dus gaan we op zaterdag 22 mei naar Brokelandsheia om verf te kopen. Hans begint meteen met afbijten, krabben en schuren als we weer terug thuis zijn. Ik begin daarna met schilderen. 

Hans heeft de ramen eruit gehaald, dat schildert wat makkelijker.

Zie je het verschil? Van saai groen naar fris wit!

En zo ziet dat er van binnenuit uit.

Hans gaat maandag na het eten nog een klein toertje maken met z'n meiden. Het schilderwerk moet toch drogen. 

Als ze terugkomen, laat Malin zien wat ze kan. Ze gaat zonder krukken! En ze is helemaal trots! En wij natuurlijk ook. 

Het gaat nog een beetje wankelig (logisch) en ze is wel gauw moe. Daarom gaat ze 's woendags niet naar school, want ze gaan på tur. Bovendien is het maar 2,5 uurtjes en die mag ze best missen zei de juf. In plaats daarvan gaan we even op bezoek bij oma Ans, want er komt Nederlands bezoek. Een hobbymaatje van ons mam is op bezoek in Noorwegen en komt gezellig even kletsen. 

Donderdagsavonds "genieten" we van de Nederlandse inzending van het songfestival. Dan ben ik blij dat we nog een optie hebben met Noorwegen. Vind ik persoonlijk ook niet alles, maar alles beter dan Sieneke. Maar dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening ;-)

Onze kids zouden heel graag voor een diertje zorgen. We hebben de boot een beetje af kunnen houden, mede doordat ze het er nog niet over eens waren, wat het dan precies moest worden. Maar nu is dan toch de knoop doorgehakt tussen de 3 zussen, het wordt een vogeltje. Ik ben al het een en ander gaan lezen op het internet over de "undulat" (grasparkiet) en met Malin ben ik vrijdags na schooltijd bij de plaatselijke dierenhandel gaan kijken. Het wordt in eerste aanschaf (natuurlijk) een dure aangelegenheid. Bovendien wordt aangeraden om zelf de parkiet uit te gaan zoeken en in de dierenwinkel zaten geen vogeltjes. Die kon de eigenaar wel bestellen, maar daar ben ik een beetje huiverig voor geworden. Ik wil ze graag zelf uitzoeken. Niet dat ik nou zo'n goed oog heb voor vogels, maar toch. Gelukkig gaan de kids hierin mee, dus wordt het hele verhaal vogel nog even uitgesteld. 

Nu Malin weer blootvoets door het leven gaat, kan ze ook weer gaan fietsen. Bovendien is dat natuurlijk goed voor de spieropbouw en ze geniet ervan, niet onbelangrijk! We spreken af dat we elke avond na het eten even naar buiten gaan om te fietsen. 

Op zaterdag 29 mei is er in het stadje een Volvotreff. Het was prachtig weer en er blonken dan ook heel wat Volvo's op het parkeerterrein van de bussen. 

Hans en ik zijn hier ook vertegenwoordigd met mijn oudje, een Volvo 245 stationwagon. We hadden een prachtig plaatsje gekregen. 

Natuurlijk kijk je zelf ook rond, zoals ook de bezoekers. Wat zijn er door de jaren heen toch een hoop verschillende Volvo's gemaakt.

En ze waren er eigenlijk allemaal wel te vinden. Zeker de hele oude, waren prachtig. 

Met een hele stoet ging het uiteindelijk door het oude stadsdeel van Tvedestrand. En dat was erg leuk.... 

... hè Hans?!

's Avonds hebben we genoten van het eurovisie songfestival. En wat is het weer een goed liedje, wat gewonnen heeft. Onze favoriet voor dit jaar: Duitsland. Een welverdiende overwinning wat ons betreft, prima gedaan Lena.

En als ik dan even boven ga kijken of de meisjes al slapen, vind ik Caitlin half in het bed bij Annika. Het is net alsof ze in bed wil stappen en dan opeens in slaap valt!! Echt ze sliep als een roos, niet te geloven! Ik heb haar maar bij haar zus gelegd, want zo de nacht doorbrengen, lijkt mij niet confortabel :-))

De eerste week van juni was het prachtig weer en we zijn dan ook weer volop buiten bezig geweest. Hans schildert, ik ben in de tuin bezig (gras maaien, onkruid plukken) en de meiden spelen buiten. Wel wordt er vanaf 2 juni bij de kommunale diensten gestaakt. Dat betekent, op het kommunehus, de bibliotheek en de barnehages. Gelukkig wordt er op Bøklia alleen op de smågruppe (de "kleine" afdeling) gestaakt en kunnen Annika en Caitlin gewoon op de barnehage gaan spelen. Het wordt op een gegeven moment wel kritisch, wat ook de schoonmaakdiensten daar zijn aan het staken. Gelukkig worden de partijen het eens en kan er weer gespeeld worden in een schone omgeving. 

Zoals ik al zei, Hans was weer volop aan het schilderen. Hier met zonnebril op, want wit, tja... je wordt verblind hè door de zon.

Maar hoe vinden jullie onze ingang geworden? Prachtig toch! Ik ben er zo blij mee!!

Kijk en dat durf ik dus niet, hè! Zoooo hoog!! Hans kan de ladder van de buurman lenen en begint aan de daklijsten en het raam van onze slaapkamer. Het wordt wel weer een heel ander zicht.

Omdat Malin in de zomervakantie jarig is en er dan misschien veel klasgenootjes op vakantie zijn, besluiten we haar verjaardag zaterdag 19 juni te vieren. Er moeten natuurlijk uitnodigingen gemaakt worden en daarvoor gaan we zaterdag 5 juni voor op stap. We kopen papier in het stadje en zondagsmiddags gaan we hiermee aan de slag. Ze stuurt zelf haar vriendinnetje naar huis, want "met Helene spelen kan ik altijd nog,maar deze uitnodigingen moet ik nu wel even maken, want die moet ik morgen uitdelen op school", aldus Malin. Ze heeft ontzettend goed meegeholpen en ze zijn dan ook erg leuk geworden. 

Malin schrijft zelf de naam van de genodigde en haar eigen naam. Ze plakt alles in en schrijft de enveloppen. Annika helpt ook nog heel eventjes mee door de kaartjes in de enveloppen te doen. Goed gewerkt, meiden!

Dinsdags 8 juni was het 's middags sommerfest op de barnehage. Er waren pølser med brød, de kinderen konden lekker spelen en er werd heel mooi gezongen.

Er hing zelfgemaakte kunst aan de muren, er was een loterij (helaas niets gewonnen)....

... en er werd ijs gevist! En gevangen natuurlijk!

Voor Annika was het donderdag een dag waar ze een hele week naar uitgekeken heeft. Ze mocht met haar vriendinnetje Cora naar huis tot wel 7 uur 's avonds. "Dan mag ik daar ook blijven eten!" Ze heeft genoten. Malin had ook een vriendinnetje mee naar huis gebracht, Nora en Caitlin kon spelen met haar vriendin Selma.  En ik heb lekker zitten kletsen met mijn vriendin Lise!

Het is een heel lang bericht geworden, maar jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Zoals ik al zei, was dit het laatste reguliere blogberichtje. We gaan even een pauze inlassen en genieten van de zomer. Natuurlijk worden de hoogtepunten hier nog verteld. Ik hoop dan ook dat we nog steeds lezers hebben, die het leuk vinden om ons te volgen. 

FIJNE ZOMER ALLEMAAL!!

Hans, Nicole, Malin-Anna, Annika-Elise, Caitlin-Elena 

en oma Ans

Fietsen, een gipsen been en de lente zet door en Hans is jarig!

Een maandje geleden had ik het laatste blogberichtje geplaatst. Tijd voor een nieuwe, toch?

Het weekend waar we gebleven waren, is een heel mooi weekend geworden. Het was prachtig weer. Zaterdags zijn Hans en ik met de jongste 2 (Malin was naar een verjaardagsfeestje) naar Arendal geweest om voor ze een nieuwe fiets te kopen. Malin had vorig jaar al een nieuwe gekregen en Annika en Caitlin waren nu aan de beurt voor een nieuwe goede fiets. Papa moest hem natuurlijk meteen in elkaar zetten en net voor het eten kon er nog even gefietst worden. 

Zondags, de 11 april hebben de meisjes eerst zitten schilderen. Annika had voor haar verjaardag een heel leuk, maar heel wit serviesje gekregen. Gelukkig zat er verf bij, zodat het heel mooi geschilderd kon worden. Ieder nam een kopje en schotel voor zijn rekening en de theepot, suikerpot en melkkannetje zijn verdeeld. 

Hoe vinden jullie het geworden? Kleine kunstwerkjes, toch?!

Rond 10 uur waren Annika en Malin alweer aan het fietsen.

 En Caitlin keek vanaf grote hoogte toe. 

Ondertussen heeft Hans alle auto's weer van zomerbanden voorzien. Da's toch ook altijd weer een hele klus, hoor. Naar de zolder van de schuur, 4 zomerbanden naar beneden schouwen, winterbanden eraf, zomerbanden erop. En dan de winterbanden weer terug naar de zolder brengen. En dat dan 3 keer!! Hij was wel moe na afloop. Logisch hè?!

's Middags zijn we naar Tjenna gegaan. Er lagen nog wel wat dunne ijsschotsjes in het water en Malin probeerde ze eruit te vissen. 

 

Maandag en dinsdag is er niet zoveel bijzonders gebeurd. Hans kon op de quad naar zijn werk en ik ben dinsdagsavonds naar een treffkveld bij Joruns hobbyhjørnet geweest. Gezellig met een aantal kwebbelende vrouwen scrappen!  Op woensdag krijgt Hans het bericht dat hij tot de vakantie in Arendal blijft werken. Ik weet eigenlijk niet of ik dat al vermeld had, maar hij is door z'n werkgever uitgezonden naar een bedrijf in Arendal en dat bevalt hem stiekum heel erg goed. Heel interessant werk en leuke collega's. 

De donderdag staat in het teken van de vulkaanuitbarsting in Ijsland. Gelukkig hoeven we nergens naar toe en komt er binnenkort ook niemand naar ons. Wat wel leuk is, is dat er weer een "lekker" pakket uit Nederland komt met allemaal lekkernijen zoals beschuiten, schuddebuikjes en ontbijtkoek. Ja dat "missen" we nog wel hoor. 

Vrijdags een gewone dag wederom. Hoewel het staartje... Malin zit met haar knieën op de schommel en springt er achteruit vanaf. Ze valt en doet haar enkel zeer. Ze kan er niet op staan, dus zeggen we dat ze het maar even rustig aan moet doen en op de bank moet gaan zitten. Daar blijft ze eigenlijk ook de hele zaterdag en Hans en ik vinden haar een beetje flauw, dat ze niet probeert om te lopen. Het is niet echt dik of zo, dus het zal toch wel meevallen? 

Omdat Malin blijft volhouden dat het toch wel erg pijn blijft doen, haar enkel, gaan we zondags met haar naar de legevakt (weekenddienst) in het ziekenhuis in Arendal. Daar worden eerst röntgenfoto's gemaakt en werd haar pootje stevig in het verband gewikkeld en zijn we met krukken naar huis gestuurd. Even rustig aandoen maar na een paar dagen toch proberen om weer voorzichtig te gaan lopen, was het advies. Gelukkig dat viel eigenlijk nog wel mee. 

Maar 's maandags krijg ik een telefoontje van het ziekenhuis, dat ik zo spoedig mogelijk terug moet komen met Malin en dat ze absoluut niet op haar voet mag steunen, omdat er toch een scheurtje in de enkel zit. Haar voet moet in het gips. Als Hans terug is van het werk gaan we met z'n drietjes weer naar het ziekenhuis. Daar moeten we 3 uur wachten (ja werkelijk, er was ondertussen een ongeluk gebeurd!) alvorens we naar huis kunnen met Malins onderbeen in het gips. We waren pas om 9 uur thuis en Malin was helemaal op. Ik bel de volgende dag naar school en houd haar een dagje thuis om uit te rusten. 

Malin en ik vermaken ons wel, deze dinsdag. We zijn met z'n tweetjes, want Annika en Caitlin zijn naar de barnehage. Als ik tegen 12 uur even boodschappen ga doen, neemt oma Ans even de honours over en er wordt volop ge-4-op-een-rij-d! 

Omdat ik me toch af ga vragen hoe we de wat langere afstanden met Malin gaan overbruggen (als ze toch een paar weken in het gips moet blijven!), ga ik even bij de huisarts langs de volgende dag. Waar zou ik eventueel een rolstoel kunnen huren? Ik krijg het telefoonnummer van onze buurvrouw!! Tuurlijk, zij werkt in het bejaardentehuis en is medewerkster op de revalidatie-afdeling. Als ze 's middags thuis is van haar werk, ga ik even bij haar langs en leg de boel uit. We rijden meteen terug naar het bejaardencentrum en nemen een minirolstoel mee. Zo nu zijn we wat mobieler! 's Avonds krijgen we weer even de schrik als we naar buiten kijken: het sneeuwt! Gelukkig is het de volgende dag weer allemaal verdwenen....

We zijn ondertussen aangeland bij donderdag 22 april. En omdat we onze belastingpapieren vóór 30 april bij de Nederlandse en Noorse belastingdienst moeten hebben ingeleverd, ben ik hier vandaag toch maar aan begonnen. Het blijft een vervelend werkje, maar gelukkig ging het heel vlot. De Nederlandse bel.dienst wilde alleen maar wat aanvullende info, die ik heel eenvoudig uit de vorige "grote" aangifte kon halen. En de Noorse, tja daar is alles al lekker ingevuld en hoef je alleen maar te controleren. Toch was ik blij dat alles weer opgestuurd en verzonden was. Daar zijn we weer vanaf. 

Donderdags gaat Hans ook nog even langs bij Euronics. Hij krijgt het voor elkaar om een parabool te bemachtigen. Ik ben verdorie al 4 keer bij hun zusterbedrijf langsgeweest en krijg telkens te horen, dat ze me zouden bellen. Maar gelukkig, oma Ans kan binnenkort naar de Nederlandse televisie kijken. 

Na het eten gaan we er allemaal nog even op uit. Hans gaat met de oudste twee een tochtje maken met de auto. Ze zijn naar Åmli geweest waar op een oud stukje treinrails een oude toren en wagon gerestaureerd zijn en waar je vroeger tijden weer kan herbeleven. Ik ben met Caitlin bij haar vriendinnetje Selma op de thee geweest. Geweldig om die twee, als echte vriendinnen, met elkaar te zien spelen!

Vrijdags is er niet zoveel bijzonders gebeurd. Oma Ans loopt met Caitlin en Annika naar het postkantoor in het stadje en komen daarna naar Malins school gelopen. Ik heb deze week een weggetje gevonden, zodat ik bij de bibliotheek kan parkeren (die is naast Malins schoolgebouwtje) en Malin niet zo'n eind hoeft te lopen. Met z'n allen rijden we weer terug naar huis. En we zijn er nog maar net of de deurbel gaat. Onze overbuurvrouw Liv staat op de stoep met haar kleindochter, Johanna. Ze komt spelen en Liv drinkt een kopje thee. 's Avonds wil Malin de rolstoel uitproberen en "loopt" met Annika en Hans naar Grisen.

Natuurlijk heeft Malin op zaterdag 24 april weer een verjaardagsfeestje, van Terese. Maar het viel haar tegen. Ze kon met haar gipsen been niet echt meespelen, werd ook niet echt betrokken en zat eigenlijk alleen maar bij de moeder van de jarige op het terras te kijken naar haar spelende klasgenootjes. Tja dat is natuurlijk hier veel, in een tuin heb je nogal eens hoogteverschillen. En dat was bij Terese ook het geval. Er waren zogezegd 3 "verdiepingen" in de tuin. Maar goed, toen Malin weer thuis was, vrolijkte ze weer op. Zo gaat dat met kinderen, toch? Hans heeft nog geprobeerd om de parabool, die hij aan de gevel had gehangen, aan de gang te krijgen, maar dat lukte niet erg. We bleven naar een blanko beeld kijken. Dus uiteindelijk Hanneke gebeld, haar partner zit in die business en ze zouden zondags wel even langskomen. 

's Avonds maken we nog even een ommetje met de meisjes. 

Zondag was een drukke dag voor wat betreft bezoekjes. 's Morgens had ik m'n vriendin Heidi met haar kleine meid en ik had Annika naar haar vriendinnetje Tsunami gebracht. Bij ons kwam 's middags Johanna weer spelen en tegen het einde van de middag kwamen Hanneke en David de parabool installeren. Ze hebben gelijk een hapje meegegeten. Tegen een uurtje of half 9 waren we weer met z'n vijfjes. 

Malin is eerste naar school geweest voordat ik haar maandagmorgen tegen half 11 had opgehaald van school. We moesten voor controle naar het ziekenhuis. Ze hebben er het tijdelijke gips afgehaald en er een soort plastic gips weer omgedaan. Hier zal ze een paar weken mee moeten rondsjouwen. 

Omdat Malin nu moeilijk in haar gewone broeken kan, heb ik dinsdag voor haar in Arendal een paar sweatbroeken gekocht. Lekker soepel met stiek rond het been. Ook wilde ik eens gaan inkopen bij de ICA Maxi, een hele grote supermarkt. Daar heb ik groot inkopen gedaan. Tegen de middag waren we weer thuis, oma Ans en ik, en toen ik Malin ging halen van school heeft ze een vriendinnetje, Anniken, meegebracht. Het zijn 2 pechvogels, want Anniken zit met haar pols in het rekverband. Zij heeft haar pols verstuikt. Toch hebben ze lekker buiten gespeeld, zo goed het ging, want het was wederom prachtig weer. 

Woensdag en donderdag is er niet veel nieuws te melden. Ik heb m'n bloed voor de zoveelste keer weer moeten laten prikken. Ik heb een tekort aan ijzer en dat willen ze nu goed in de gaten houden. Ik heb medicijnen (een ontzettend smerig drankje) en gelukkig helpt het wel. Ik ben niet meer zo moe en snel geïrriteerd. Zoals ik al zei, het gaat nu een stuk beter. Toch is het nog niet op z'n normale waarde (m'n ijzergehalte) dus een afspraak gemaakt om nog 1 maal te controleren bij de huisarts. Is het dan nog niet zodanig gestegen naar normale waarde, gaan ze in het ziekenhuis onderzoeken waarom het zo laag blijft. Het zou namelijk kunnen dat m'n lijf het ijzer niet op kàn nemen. Maar dat is van later zorg. 

Vrijdag 30 april moesten we even goed nagaan wat we voor het weekend in huis moesten hebben aan boodschappen. Alles is morgen, 1 mei de dag van de arbeid dicht en het werk ligt plat. Caitlin loopt met oma Ans terug naar huis en noemt alle nummers op de lantarenpalen ijverig op. Ze geniet volop van de onverdeelde aandacht. Ook hebben we allemaal een mooie tekening gemaakt op Malins gipsen pootje!

Het weekend hebben we lekker rondgekeuteld. Hans heeft zich veel met z'n dochters beziggehouden, want ik wilde graag meedoen aan een scrapweekend (kijk ook eens op m'n andere blog). Op zondagavond, net voor we wilden gaan eten, kwam Maartje nog langs met de jongens. Maar ze bleef niet wachten, ze is weer naar huis gelopen. 

Maandag was geen drukke dag, dinsdag wel. Eerst Malin naar school gebracht, vervolgens met de twee jongsten naar de barnehage. Daar een oudergesprekje gehad. Het gaat heel goed met Annika en Caitlin. Ze hebben het er prima naar hun zin op Bøklia. In alles wat de juf zei, herkende ik onze twee in. Ze voelen zich er dus veilig en kunnen zichzelf zijn. Heerlijk. Ik heb ook afgesproken dat Annika vanaf januari 2011 3 dagen naar de barnehage gaat komen. Dit om de overgang naar school wat gemakkelijker te maken. 

Ik heb thuis even de boel wat op kunnen ruimen om om kwart over 11 weer naar school te rijden. Malin had wederom een afspraak in het ziekenhuis. Er zijn weer röntgenfoto's gemaakt en het ziet er allemaal prima uit. We spreken af dat ze over 2 weken terugkomt en dan mag het gips eraf!

Als we weer thuis zijn, maakt Malin eerst haar huiswerk en halen we de zussen daarna op van de barnehage. Ik maak het eten klaar, want we moeten vroeg eten. 's Avonds is er op school weer een ouderbijeenkomst over het lezen in de 1e tot en met de 3e klas. Het was erg interessant en ik kon het goed volgen. Ach, ik zat naast twee andere moeders, die zeiden, dat als ik het niet meer wist ik het ze gewoon kon vragen. Maar dat was gelukkig niet nodig. 

Woensdag weer een lekker rustige dag. Donderdags 6 mei ben ik met Malin boodschappen gaan doen in Arendal. We hadden de rolstoel meegenomen en konden zo zonder al te moe te worden overal onze inkopen doen. We hebben bijvoorbeeld kadootjes voor papa gekocht. Hij is zondag jarig en daar horen kadootjes bij. Het was heel gezellig, zo met z'n tweetjes. Oma Ans heeft Annika en Caitlin opgehaald van de barnehage. 

Vrijdags is er wel wat bijzonders gebeurd! Malin is weer een tand kwijtgeraakt. Niet verloren, nee, ik heb 'm eruit moeten trekken. Hij zat er te vervelen en hing op nog 1 klein stukje in haar kaak. Dus met een pincentje wat rondgedraaid en floep daar lag-tie in een potje water. 

De andere voortand hangt ook helemaal scheef, dus dat zal ook niet lang meer duren. 

Voor de volgende winter is Hans al weer druk in de weer op zaterdag. Zijn collega belde of hij weer mee wilde om hout te gaan hakken. Alles wat hij in een dag omgehakt krijgt, mag hij gratis hebben. Die collega heeft zoveel, dat hij "ervan af moet". Nou gratis verwarming daar zeggen we geen nee tegen!

Ikzelf ben met de meisjes boodschappen wezen doen en bij oma Ans op bezoek geweest in Grisen. Ze stond daar in een kraam haar kaarten te verkopen. En die van een cursist en die van mij. Het bleek ook vårmarked (voorjaarsmarkt) te zijn in het stadje en het was prachtig weer, dus er was niet veel aanloop in het winkelcentrum. Maar goed, ze heeft toch wat kaarten verkocht. 

Zondag is het feest! Papa Hans wordt 43 jaar. Hij wordt al vroeg uit z'n bed getrommeld door zijn dochters, die hem vóór z'n koffie de kadootjes al willen uitpakken. Maar dat weigert papa. Eerst koffie, dan iets anders. Hij wordt uiteindelijk overladen met tekeningen, zelfgemaakte knutselwerkjes en kadootjes. Verder wordt het een rustige dag. Ik ben in de weer om 60 muffins te bakken om op het werk te trakteren. En de rest speelt en leest. Papa mag kiezen wat we eten en het wordt pizza. Caitlin en ik houden het op een boterhammetje. Ook niet slecht hoor voor een keertje.

Eens even kijken, waar was ik gebleven? Ja ik moet er altijd even de agenda bijnemen, anders weet ik het allemaal niet meer! Ik word oud (dat wil zeggen 40 dit jaar...), ik hoop het maar, toch?! Maar goed, terug naar de orde van de afgelopen weken. Het zijn er 3 wel te verstaan, dus hier gaan we.

Onze Caitlin is verhuisd. Jaja, ze heeft haar juniorbed verruild voor het ingebouwde grote 1-persoonsbed op haar kamertje. Haar zussen slapen "al lang" in het "grote bed" en nu dus ook onze kleinste telg. Zo heeft ze wel veel meer ruimte gekregen op haar kamertje, waar ze nu lekker kan spelen.

Op woensdag hebben we oma Ans uitgezwaaid, zij ging naar Nederland. Dat verslagje hebben jullie al kunnen lezen. Donderdags zijn we op bezoek geweest bij onze Poolse naaste buren. Laat in de middag had Malin een verjaardagsfeestje bij Linn-Marie. En op zaterdag weer bij Tomine. Omdat Caitlin en (vooral) Annika het oneerlijk vonden dat Malin zoveel leuke feestjes had, dacht ik dat wij met z'n drietjes ook wel iets leuks konden doen die zaterdag. En ik had in de Tvedestrandsposten gelezen dat de brandweer met een grote auto in het stadje zou zijn. Toen we door Tvedestrand reden, zagen we de brandweerauto al staan!! Wij Malin afgezet bij haar feestje en een parkeerplaats gezocht. We moest nog wel een eindje lopen en toen we uiteindelijk bij de plaats van het delict aankwamen,.... was de brandweerauto verdwenen!! Dat was een regelrechte tegenvaller natuurlijk. Tja en wat doe je dan, dan ga je maar weer terug naar huis met de belofte voor een lekker snoepje. Later op de dag werd het weer wel wat gezelliger, want er is nog een vriendinnetje van Malin mee naar huis gekomen om te spelen.

Zondags hebben Hans en ik buiten opgeruimd. Het overige hout weer een beetje goed opgestapeld, zoveel stoken we nu niet meer. Is niet meer nodig. Overdag schijnt de zon door het hele huis en verwarmt het goed, zodat we er zelfs tot 's avonds profijt van hebben. De dames hebben de fiets weer opgepakt. Althans Malin de fiets en Annika en Caitlin de step.

En toen was het paasvakantie. En het regende... maar gelukkig klaarde het maandagmiddag weer op. Een van onze auto's stond in de garage en was klaar. Hans is dus 's maandags vroeg naar huis gekomen, want we moesten vóór 4 uur in Grimstad zijn en dat was toch een klein uurtje rijden. Alles ingeladen en op naar Grimstad. Aldaar de auto en sleutels in ontvangst genomen, de kids verdeeld ("ik rijd met papa mee, en ikke met mama") en via een mooie alternatieve route weer naar Tvedestrand terug. Tja af en toe moet je van de nood een deugd maken!

Dinsdags begon met heerlijk weer, maar toen oma Ans tegen 4 uur opgehaald moest worden begon het weer te druppelen. Als dit maar niet heel de week zo aan blijft houden. Na een kort verblijf bij oma, ben ik boven gaan koken voor 6 personen. Oma had zoveel niet in huis, dus zijn we na het eten maar gelijk boodschappen wezen doen. We konden ook wel wachten tot de volgende dag, maar dan zou het zeker heel erg druk zijn. Op witte donderdag en goede vrijdag is hier namelijk alles gesloten.

De volgende dag, woensdag, zijn we toch nog even het stadje in geweest. Oma Ans had een decoder en smartcard gekocht om hier de Nederlandse televisie te kunnen bekijken en daar moest alleen nog een parabool bij. Viavia bij het goede bedrijf terecht gekomen, maar de parabool was (natuurlijk) niet op voorraad. Na de pasen zouden we wel gebeld worden. OK, die jongeman heeft niet gezegd, "direkt na pasen", maar tot op de dag van vandaag nog geen reaktie mogen ontvangen...
Omdat het voorjaar eraan komt, is het nu te warm aan het worden voor de "varmedress" en het regenpak van vorig jaar was Malin natuurlijk te klein geworden. Dus alles schuift weer door, het regenpak van Malin gaat naar Annika en dat van Annika is voor Caitlin. Gelukkig heb ik een vriendin met een kleine meid, waar alle kleertjes van Caitlin weer naartoe kunnen. Maar goed, Malin had dus een nieuw regenpak nodig, wat we in Grisen bij Leo Nora hebben gekocht. De broek niet gepast, maar de jas paste dus dat zat wel goed. We hebben in Grisen nog iets lekkers gegeten en de meisjes hebben nog even gespeeld. Hans was ook al vroeg thuis, om half 2, toen wij ook net terug waren. Hij heeft vrij tot en met 2e paasdag, heerlijk. s. Middags is er nog een klasgenootje van Malin, Anniken, komen spelen. De meiden hebben gezellig aan de keukentafel zitten stempelen en kleien.

Zo vroegen de meiden al de hele week wanneer we weer eens een toertje gingen maken. Dat hebben we dus vrijdags gedaan. Maar toen we vrijdagmorgen beneden kwamen, was daar eerst een grote verrassing: er stonden 2 reeën in de straat! Een moeder met een jong. Malin zag ze als eerste door onze Skogfaret lopen. Geweldig toch hè, de natuur zo dichtbij. Uiteraard toen ik eindelijk m'n fotocamera te pakken had, waren ze alweer een eindje weg. Maar ik heb toch nog wat plaatjes kunnen schieten.

De beesten waren lekker aan het smullen van de weinige besjes die nog aan de struiken van de buurtjes zaten.   Maar toen ik te dichtbij kwam, schoten ze snel het bos in. Dit blijft geweldig, toch?!

's Middags zijn we met z'n vijfjes naar Koppsåna gereden.

 Dat is een prachtige oude zaagmolen uit 1880...

...aan een snelstromende rivier. 

We moesten wel even door de sneeuw baggeren, maar het is een prachtig complex, waar je heerlijk kunt genieten. 

Ons Linneke heeft haar papa en mama nog even op de foto gezet (met achter Hans Koppsåna).

Over het middageten hoefde ik me geen zorgen te maken, we konden aanschuiven bij onze benedenbuurvrouw. Maar net toen oma Ans het eten wilde opzetten, belde m'n vriendin Heidi. Ze wilde nog even langskomen met man en dochter. We hadden hen Caitlins bedje aangeboden en Heidi kende het bed natuurlijk al wel, maar haar man Steinar wilde het ook nog even zien. Ze waren erg geïnteresseerd en zouden erover nadenken. Tegen 6 uur konden we aanschuiven bij oma Ans in de hobbykamer. Niet echt heel ruim voor 6 personen, maar het ging. 's Avonds zakte even de moed in m'n schoenen toen het begon te sneeuwen! Jawel, het witte goedje dwarrelde weer naar beneden. En het bleef nog liggen ook. Zou het dan naast een witte kerst ook een wit pasen worden?

Maar gelukkig was het de volgende dag weer snel verdwenen. Ja ik ben de sneeuw nu wel een beetje beu aan het worden, net als zoveel van "mijn landgenoten". Na nog wat boodschappen (ja de winkels waren weer even open, zo tussen witte donderdag/goede vrijdag en de 2 paasdagen in), zijn we lekker in de keuken gaan zitten knutselen. En terwijl we gezellig bezig waren, kregen we een uitnodiging van de overbuurtjes om pasen in te komen luiden met koffie en thee en wat lekkers. Het paasmandje wat we aan het maken waren, werd een welkom kadootje voor onze overburen. We hebben er lekkere koekjes en gevulde eitjes (uit Nederland) in gedaan. 

Zondag eerste paasdag zouden we een gast krijgen. Onze Nederlandse kapster, Hanneke, was met de paasdagen alleen, dus we hadden haar gevraagd om te komen eten. En dan bereid je natuurlijk iets speciaals, eland met een heerlijk sausje, aardappeltjes en rode kool. En ijs na. De meisjes kregen van oma Ans een goed gevuld paasei. Een goede gewoonte hier in Noorwegen om de kinderen een groot kartonnen ei te geven met daarin lekker en veel snoepgoed. En deze gewoonte wordt goed ontvangen in huize van de Rijzen-van Gremberghe.

Onze tweede paasdag is een dag van heerlijk in huis rommelen. Het weer werkt ook niet echt mee, dus dan is het in huis goed toeven. Uiteraard had ik het ook makkelijk met het warm eten, want er was nog genoeg over van de vorige dag. 

En dan begint het gewone dagelijkse leven weer. Hans naar z'n werk en de twee jongsten naar de barnehage. Oma Ans brengt ze weg, samen met Malin, want ik voel me niet zo lekker. Gelukkig trekt het snel weer weg, want Malin zat toch een beetje sipjes te kijken. We zouden vandaag lekker gaan scrappen, omdat ze nog een dagje thuis is. Ze hoeft pas op woensdag weer op school te komen. Om een uurtje of 10 zitten we gesetteld aan de keukentafel te stempelen, te kleuren en te knippen. Heerlijk zo'n dagje met 1 dochter!!

Het weer is weer beter aan het worden en er kan 's avonds na het eten weer gefietst worden. Malin heeft vorig jaar een nieuwe fiets gekregen, maar Annika en Caitlin probeerden het nog op een paar oude krijgertjes uit Nederland. En deze fietsjes waren nu toch echt versleten. Een belofte werd gemaakt, we zouden zaterdag met de twee dames nieuwe fietsen gaan kopen. 

Omdat de dames van oma Ans haar hobbyclubje mijn kaarten ook wel eens bewonderd hadden, vroegen ze zich af of ze niet een keertje een workshopje bij me konden volgen. Natuurlijk kon dat en op woensdagavond was het dan zover. Ik had me natuurlijk goed voorbereid en heb, in mijn beste noors, de dames alles wat ik wist verteld over de verschillende technieken van het stempelen. Na zelf een stempelafdrukje uitgekozen te hebben, zijn ze zelf aan de slag gegaan. En het werd een hele leuke avond, wat misschien nog wel vervolgd zal worden. 

Het regenpak wat Malin de voorgaande week had gekregen was toch eigenlijk aan de krappe kant. Dus donderdag op zoek naar een andere en gelukkig ook gevonden. Dan is het toch fijn, dat er nog twee meisjes komen, die wel in het gloednieuwe regenpak zullen groeien. 's Middags heb ik samen met Malin nog een gesprek met de juf op school. Malin doet het echt heel goed, kan goed met iedereen overweg en "mag" zelfs niet meer op noorse bijles komen. Ze zou zich gaan vervelen en kan haar tijd veel beter besteden aan de gewone les in de klas. "Malin weet heus wel hoe de meubels in het noors heten en dat rood, rød is en zo". Na een poosje wordt ze wel weer opnieuw getest, zoals alle andere "buitenlandse" kinderen, maar ik weet eigenlijk zeker dat we ons daar geen zorgen over hoeven te maken. Malin is al een echte noorse aan het worden!

Vrijdags schijnt de zon en willen de twee jongste al vroeg naar buiten. Omdat het nog wel een beetje fris is, trekken ze toch de vinterdress nog maar aan. De sneeuw op de zandbak is ook alweer weg en na opening komen er weer allerlei vergeten schatten tevoorschijn. Het zand is nog erg nattig, maar dat mag de pret niet drukken. Als Malin 's middags ook weer thuis is en de boterhammetjes zitten achter de kleine kiesjes, gaan ze met z'n allen weer de tuin in. Er komen nog een vriendinnetje van Malin, Helene, en Annika's grootste vriendin, Tsunami, spelen. Een tuin vol met meisjes. 

Er kan weer volop geschommeld en gegleden worden. Ook deze schat is weer onder de sneeuw vandaan gekomen en kan weer volop benut worden. 

's Avonds zet Hans de trampoline nog op met behulp van Malin.

En komen tafel en stoelen weer op het terras te staan.....

.....want het belooft een mooi weekend te worden. 

En daar zal ik de volgende keer meer over vertellen, want we hebben heerlijk genoten van deze prachtige zaterdag en zondag.

Tot de volgende keer!!