maandag 21 april 2008

D-NUMMER

Ja hoor, ook ik heb nu mijn D-nummer. Dat is een tijdelijk persoonsnummer, waar ik een aantal zaken mee in gang kan zetten. Ik tel nu ook al een beetje mee, want ik kan een Noorse rekening openen. Ook onze verblijfsvergunningen zijn aangevraagd en nu maar hopen dat die snel komen. Want als dat er ook is, kan ik naar de gemeente Tvedestrand om me in te laten schrijven als nieuwe inwoner van hun gemeente.
Dus Tvedestranders....................... let op..... oma Ans komt eraan.

Oma Ans

donderdag 17 april 2008

DE DEADLINE....

Hoera, onze verhuisdatum is bekend! We kunnen nu echt gaan inpakken, want op 18 juli komt de vrachtwagen onze spullen inladen. Het lijkt nog een eind weg, maar de ervaring leert ons de weken vliegen voorbij. En van die weken hebben we er nu nog 15 te gaan.

Op 21 juli gaat de vrachtwagen richting Noorwegen, waar die 2 dagen later moet aankomen. Dan kunnen we dus 23 juli gaan uitpakken. En zijn we daags voor Malins verjaardag (de 24e) met onze spulletjes in ons nieuwe huis in Tvedestrand.

Over Malin gesproken, ze mag in haar klasje een Noorwegenhoekje maken. Zo kan ze er op school ook over vertellen en vooral laten zien wat Noorwegen nou precies inhoudt. We zijn dus al volop spulletjes aan het verzamelen. De trol, Noorse vlag, foto's van ons nieuwe huis met haar nieuwe slaapkamer, Noorse kronen, het gaat allemaal mee na de meivakantie. Zelfs de juf heeft haar bijdrage al geleverd in de vorm van een landkaart van Noorwegen. En ons Malinneke is er erg enthousiast over.

maandag 14 april 2008

Hier gaan we wonen

Wat kan je in Norge toch veel bereiken in een week !

Na een aanbod van AMEK, mijn nieuwe werkgever, moesten we natuurlijk even terug om de details van mijn nieuwe baan door te spreken. Na een wederom hartelijke ontvangst, met thee, koffie, en sjokoladekake, werd ik voorgesteld aan de nieuwe collega’s. Allemaal vriendelijke mensen met een technische inslag en een paar met jonge kinderen, wat natuurlijk meteen een band schept, welke taal je ook spreekt. Na een korte introductie over wat lopende en toekomstige projecten werd in een ontspannen sfeer meteen maar het arbeidscontract getekend. Een prachtig begin van wat een drukke maar goede week zou worden.

Tevens was dit bezoek een mooie gelegenheid om “det røde huset” eens van dichtbij te bekijken. Door mijn broer al omgedoopt tot “il casa rosa”, wat meteen al aangeeft dat die nooit naar Norge zal verhuizen. We hadden van een aantal mensen al begrepen dat het in een mooie wijk lag, en dat het er goed uitzag. Nou, ze hebben niks overdreven, we hadden natuurlijk een aantal woonwensen en het huis voldeed werkelijk aan alles. Veel ruimte, in een rustige kindvriendelijke omgeving, náást de barnehage, niet te ver van het dorp en de winkels. Een eigen, ruim, appartement voor oma Ans. En het is gewoon af, ook niet geheel onbelangrijk na dik 10 jaar klussen.

De huidige bewoners, Catrine en Torleif met de twee teckels Columbus en Cornelia, ontvingen ons hartelijk en zorgden ervoor dat we ons gelijk thuis voelden. Na een uitgebreide bezichtiging meteen maar door dus naar de bank. We verwachten dat ze onze hele financiële huishouding tegen het licht zouden houden, alvorens ze ons vriendelijk maar dringend de deur zouden wijzen. Niets was echter minder waar en na 3 kwartier was alles geregeld. Zo moeizaam het soms kan gaan, zo simpel ging het nu. De andere dag zijn we nog teruggegaan naar Torleif en Catrine, om te praten over de spulletjes, die eventueel nog overgenomen konden worden. Al snel praten we uitgebreid over van alles en nog wat, behalve over het huis en de spulletjes. Laat in de middag spraken we af dat ik 1 juni alvast in het appartement zou gaan wonen, zodat ik vanuit daar naar mijn nieuwe werk kan gaan. Torleif en Catrine zouden daar dan alvast wat meubeltjes naartoe brengen, zodat ik niet op een aardappelkistje hoef te zitten. Ik heb in ieder geval een magnetron en een koelkast, dus ik moet het daar voorlopig toch even uit kunnen houden.

De volgende dag hebben we onze “nieuwe buren” bezocht, de Boklia Barnehage. Wederom een geweldige ontvangst met overal buitelende en joelende kinderen. Enig navragen leerde ons dat er meer “anderstalige” kinderen zijn, die ook zonder problemen geïntegreerd zijn en dat er vast wel plaats is voor onze dreutels.

Hierna gelijk maar even de papieren voor de “oppholdstillatelse” (verblijfsvergunning) opgehaald en onze nieuwe woonplaats verkend. We zijn echt een beetje beduusd over wat er allemaal gebeurd is de afgelopen dagen. De week is voorbij gevlogen, maar het gaat er nu echt van komen. En ondanks dat het weer zo aan het einde van de week niet meer zo mooi is en we alweer terug naar Nederland moeten, blijven we onverstoorbaar glimlachen.

Terug thuis

Ja de trip, die Hans en Nicole naar Noorwegen hebben gemaakt afgelopen week, is weer voorbij. Zo rond de klok van zessen waren Hans en Nicole gisteravond weer thuis. De terugreis was goed verlopen en ze waren dolblij om hun meisjes, onze kleinste "teamleden" weer te zien. En er is groot nieuws, maar dat gaat Nicole ons vandaag of morgen vast wel vertellen. Er is de afgelopen week weer heel veel gebeurd dus...................... blijf ons volgen.

Oma Ans

zondag 6 april 2008

Open dag............

Het is zaterdagmorgen 5 april 10.00 uur. Ben er helemaal klaar voor. Was al vroeg wakker en heb nog even snel wat laatste dingen gedaan. Mijn huis (en ikzelf ook) zien er fantastisch uit. Ook de tuin en vooral de vijver zijn echt top. De fontein en ook de waterval doen hun best. Er staan in de vijver al gele dotterbloemetjes enthousiast te bloeien.
Heb een vriendin, die vandaag bij me blijft, al een rondleiding gegeven. Ze is enthousiast over wat ze zag. Dat geeft me een goed gevoel.

Ik zet koffie (ruikt lekker en dat helpt om bezoekers een fijn gevoel te geven) en samen drinken we een bakkie met een stukje appeltaart. We kletsen er vrolijk op los en nemen nog een bakkie. Het is intussen kwart over 11, maar nog niemand aan de bel. Zie dat de buurman zijn auto op straat zet en heel erg lief van hem, hij parkeert niet bij mij voor de deur maar een eindje verder. Mijn huis blijft dus goed in het zicht en men kan dus voor de deur stoppen. Is toch geweldig zoals de buurtjes aan me denken. De tuinen zien er fantastisch uit, dus…………………. het is toch fijn om hier te wonen. Of niet soms.

Intussen is het 12 uur. Nicole heeft al gebeld dat er een bezoeker bij hen is geweest. Verdorie…………… ik wil ook iemand zien. Zal ik naar buiten gaan en gewoon een wandelaar naar binnen halen. Nee, dat is toch echt een beetje te gek. “Och”, zegt mijn vriendin, “eerst slaapt iedereen uit. Laten we maar lunchen en dan zul je zien dat het storm gaat lopen”. We nemen een lekker bammetje met een kopje thee. En dan………………… een auto. Rijdt heel langzaam, zou er iemand uitstappen? We ruimen snel de lunchbordjes op en wachten vol spanning. Nee…………… de auto rijdt weer door.

Het is één uur. Ik zet de tv aan. We kijken even naar de Formule 1 in Bahrein. We worden regelmatig afgeleid door een langzaam rijdende auto, maar……………… er wordt niet gestopt. We nemen nog een kopje thee, nemen er een heerlijk Merci chocolaatje bij en wachten af. Zouden de bezoekers wel weten wat ze hier allemaal voorgeschoteld krijgen? Mijn vriendin oppert nog het idee om een bordje buiten te hangen: Gratis koffie/thee met gebak of chocolade.

Dan gaat de telefoon. Nicole aan de lijn. Ze heeft intussen de 2e bezoeker gehad. Waren heel enthousiast. Ben blij voor haar, maar ik word er wel een beetje verdrietig van. De open dag duurt tot 14.00 uur, maar als er om 15.00 uur nog iemand komt, dan mag die altijd binnenkomen. Ik laat het bordje Open huis nog lekker een tijdje hangen, maar om half 5 halen we het toch maar weg. Niemand is er geweest. Wij hebben wel een gezellige dag gehad. Lekker gekletst. We hadden best fijn kunnen knutselen en wie weet hoeveel mooie kaarten kunnen maken. Of kunnen scrappen, of kunnen ………….. enfin. Vul zelf maar in. Het is voor mijn gevoel een beetje een “verloren”dag.

Maar gelukkig sluiten we de dag gezellig af. We gaan samen eten. Mijn vriendin is niet zo’n grote vleeseter en we hebben heel veel plezier als haar bestelde Wiener schnitzel er aan komt. Zo groot. Het hele bord is bedekt. Maar…………….. alles gaat op. Ik houd het op gegrilde zalm. Heerlijke boontjes, friet, gebakken aardappeltjes en gemengde salade erbij. Als nagerecht nemen we Dame Blanche………………. maar vragen 1 bolletje ijs in plaats van 2. Dat doen ze, maar we hadden beter kunnen zeggen geen slagroom. Wat op dat ene zielige bolletje ligt me toch een dot. Niet meer normaal. Maar wel lekker hoor. We hebben heerlijk gegeten en gedronken en stappen met een goed gevoel over het eten weer in de auto. Omdat het een beetje regent, breng ik mijn vriendin naar huis en tegen half 9 ben ik ook weer thuis. Even ontspannen op de bank kijken naar Paul de Leeuw. Ga om half elf moe naar bed.

Vanavond komen de oudste kleindochters bij me slapen. Hans en Nicole vertrekken om 5 uur morgenochtend weer richting Noorwegen. Ik pas dan een weekje op Malin en Annika. Ben heel erg benieuwd naar de berichten van Hans en Nicole. Jullie ook?

Oma Ans

zaterdag 5 april 2008

Daar gaan we weer!

Ten eerste willen wij iedereen, die met ons meeleeft en een keertje een berichtje voor ons achterlaat, daar alvast heel hartelijk voor bedanken.
En dan nu nog even gauw een berichtje van ons.

Open huis

Vandaag hebben we de open-huis-dag gehad. Alles was netjes aan kant, de meisjes mochten bij opa en oma van de Rijzen gaan spelen en de geurende cake stond te wachten op gegadigden.
De deur is niet platgelopen, maar we hebben in de Gommersstraat toch 2 koppels mogen ontvangen. Dit in tegenstelling tot ons mam in de Cactusstraat. Met een lieve vriendin heeft ze zitten wachten op.....helemaal niemand! Maar goed, ze hebben even lekker bij kunnen kletsen onder het genot van een stukje appeltaart.

Zoals ik al zei, wij hebben 2 koppels op bezoek gehad. En ze waren enthousiast. Alles is goed bekeken en Hans zijn ego is gestreeld. Al het harde werken in ons mooie huisje werd gezien en zeker gewaardeerd. Nu maar hopen, dat het z'n vruchten afwerpt in de vorm van een verkoopcontract, toch?

Weer naar Noorwegen

Maandag 7 april a.s. vertrekken we weer naar Noorwegen. Zoals jullie waarschijnlijk al gelezen hebben, gaan we het arbeidscontract tekenen en het rode huis in Tvedestrand bekijken.
Wel zullen we onze meisjes weer gaan missen. We gaan toch met z'n tweetjes. Maar ik heb met Malin afgesproken, dat we elke dag weer gaan bellen. Zo zijn we ver weg, maar toch ook heel dichtbij.