Werken, werken, en nog eens werken

Er is weer nieuws aan het front. Hans heeft een baan! Hij kan beginnen in Akland bij AMEK (http://www.amek.no/ voor de liefhebber).

Misschien al per 1 juni of anders toch per 1 augustus (in de maand juli is het bedrijf gesloten ivm vakantie, vandaar). Hij wordt een mechanical engineer op productie/project-basis. Zo kan hij eerst de producten van AMEK goed leren kennen. Na 6 maanden krijgt hij, als alles goed gaat, een vast contract aangeboden. En daar gaan we natuurlijk voor.

Ook hebben we een huis gevonden in Tvedestrand, met 5 slaapkamers en een appartement voor oma Ans. John en Emmy uit Risør zijn voor ons al op onderzoek uitgegaan en hebben het huis door een niet-roze bril al getoetst. Zij hebben er ervaring in, want Emmy vertelde dat ze 15 woningen hebben bezichtigd, vooraleer zij het huis tegenkwamen waar ze nu in wonen. Nu het huis door onze eigen (lichtroze) bril bekijken en misschien wordt dit dan wel ons nieuwe stekkie.

Om het contract te tekenen en het huis te bezichtigen gaan we binnenkort weer naar Noorwegen. Wellicht de 7e of 14e april. Als het goed is komen we terug met het getekende contract op zak en een voorlopige koopakte voor het rode huis.

Maar eerst moeten we nog hard aan de slag. A.s. zaterdag hebben we namelijk ons open huis. We zijn alweer aan de poetselaarij en gaandeweg wat dingetjes aan het inpakken. Hopelijk wordt het een drukbezochte dag, waar een koper uit tevoorschijn komt.

Duimen maar...

Berucht, beroemd...? In ieder geval BEKEND in Noorwegen!

Jawel, we zijn vanaf nu bekend in Noorwegen. We komen voor in de Noorse gegevens. Gisteren zijn namelijk de D-nummers binnen gekomen. Een D-nummer is te vergelijken met ons burgerservice (oftewel sofi-) nummer. Met dit belangrijke nummer kunnen we alweer een aantal stapjes maken. Het is mogelijk om hiermee een skattekort (belastingkaart voor het werk) aan te vragen. Ook heb je een D-nummer nodig om een huis te kopen én verzekeren. Bovendien zouden we een auto kunnen kopen en verzekeren.

Nou nog even afwachten wat de banen gaan doen....

Één baan, twee banen.....drie banen??

Waar we op hoopten, is waarheid geworden. Als je 5 jobintervjus voert (is overigens noors voor sollicitatiegesprek), hoop je dat je toch wat hoort, al is het er maar van ééntje.
We hebben al 4 reacties gehad! Twee uit de omgeving Kvinesdal, ééntje uit Brevik en last but not least een reactie van Amek AS. Bovendien heeft Hans al daadwerkelijk een baan aangeboden gekregen, met salarisoffer en al. Wat is het dan jammer dat juist dat bedrijf in Flekkefjord (bij Kvinesdal) ligt. En daar willen we nou net niet gaan wonen. Maar goed, het streelt je ego natuurlijk wel én, niet geheel onbelangrijk, je weet dat je ook vanuit Nederland een baan kunt krijgen in Noorwegen. Want daar hadden we een hard hoofd in, in den beginne... Hans is namelijk al vanaf november vorig jaar aan het solliciteren. Met dit reisje zijn we er wel achter gekomen, dat je het beste naar de werkgever toe kan gaan, knocking on the door and saying: "hello I'm Hans and I'm looking for a job".

Uit deze 4 reacties zijn we nu serieus ingegaan op die van Amek AS. Dat bedrijf ligt in Akland, een 20 minuten rijden van Risør. Ook bij dit bedrijf zijn we gewoon naar binnen gestapt. Onze contactpersoon, Kari van Jobzone, is nu voor ons aan het onderhandelen over een mogelijke positie binnen Amek. Amek haalt haar mensen namelijk binnen via Jobzone. En het ziet er goed uit. We hopen aankomende week iets te horen.

Nog een verrassende wending: op 11 maart kregen we, out of the blue, een e-mail van ene Erik van TeamTec in Tvedestrand. Hij was "gestruikeld over Hans zijn CV, op het bureau van een collega". Er zijn wat e-mails over en weer gegaan. Over het bedrijf, over Hans en zijn kunnen. We hopen nu op een kennismakingsgesprek. Erik verblijft komende tijd in Nederland op familiebezoek, dus wellicht kunnen we alvast kennismaken.

Ons oriëntatieweekje heeft dus al wel zijn vruchten afgeworpen. Nu nog even duimen op een goede afloop met een contract voor een baan op zak!

Verhuizen en wat daar allemaal bijkomt

Op deze site lezen jullie het wel en wee van ons allemaal. En ik, Ans, hoor daar ook bij. Het is dus ook leuk als ik iets schrijf over mijn belevenissen.

Open dag zaterdag 5 april
Daar doe ik aan mee. Ben daarom gisteren begonnen met opruimen, want ik ga voor de 1e keer in mijn leven verhuizen en dan merk je toch wel dat je heel wat “spullen” hebt verzameld. En echt, er zitten dingen tussen die je in jaren niet hebt gezien. Is wel leuk soms en je gaat dan alles eens goed bekijken. Dan moet je een afweging maken………….. bewaren of ………… wegdoen. Is soms niet makkelijk, maar het moet.
Intussen is er al heel wat weggewerkt en de vuilnisman krijgt van de week dus weer een paar extra zakken mee.

Wat doe ik met spullen die nog goed zijn
Die gaan naar de winkel van Terre des Hommes. Kunnen ze andere mensen nog blij mee maken.En soms gaat er ook iets naar een kennis voor de rommelmarkt. Zo ook gisteravond. Ik had wat speelgoed waar de meisjes niet meer meespelen en de kennis wil net dat speelgoed in de auto laden, komt Nicole met de meiden aanrijden. Heb alles heel snel in zijn auto “gegooid” en hoopte dus dat ze het niet gezien hadden. Maar dat was niet waar natuurlijk……. Malin vroeg zich af wat er toch in de auto was verdwenen.

Vandaag ga ik weer verder. Hoop dan tegen Pasen klaar te zijn. Volgende week komt het hoveniersbedrijf om de vijver weer op te schonen. Daarna met de hogedrukspuit aan de gang om het groen van de stenen af te krijgen. Viooltjes planten en ook de tuin ziet er dan weer pico bello uit.

Nu maar duimen dat er straks iemand komt kijken, die net als ik toen graag mijn huis wil kopen.

Opgetekend door oma Ans

Een geslaagde week, alweer een stapje verder...

We zijn weer terug op Nederlandse bodem. En we zijn een heel stuk wijzer geworden. Het heeft allemaal toch anders uitgepakt, dan we in eerste instantie hadden verwacht.....

Åmli
Toen we nog in Nederland waren, waren we erg gecharmeerd van Åmli-kommune. In het rijtje met Kragerø op de 2e plaats en Kvinesdal op een 3e plek, was Åmli onze nummer 1. Maar nu we er een paar dagen geweest zijn en de sfeer een beetje hebben mogen proeven, zijn we tot de conclusie gekomen, dat we wat meer in bewoonde wereld willen zitten. OK, Åmli heeft alles te bieden, wat je nodig hebt. Te denken valt aan winkels voor je levensonderhoud, scholen en mooie woonruimten. Maar dit ligt naar ons gevoel toch te ver weg van "alles". We hebben de projectleider, Caroline, dus verteld dat we het elders willen zoeken en gelukkig was ze vol begrip.

Kragerø
De 2e op ons lijstje was Kragerø. Ook hier zijn we natuurlijk wezen kijken. En het was het tegenovergestelde van Åmli. Een druk stadje met de huizen dicht bij elkaar, smalle straten en dan is het nog geen zomer. Want dan wordt het nog veel drukker. Nee, dit zagen we toch ook niet zitten. We moeten een goede tussenweg zien te vinden.

Kvinesdal
En dan numer 3 op onze wishlist, Kvinesdal. Dit is een goede 2e geworden. Hans heeft er een tweetal goede gesprekken gevoerd met potentiële werkgevers. Wat ons zorgen zou baren, is het vinden van woonruimte. Dat ligt er gewoon niet voor het oprapen. Maar goed, we zullen wel zien. Voorlopig zoals ik al zei, Kvinesdal staat op een goede 2e plaats.

En dan onze nummer 1: Risør

Eerder waren we als eens in Risør op vakantie geweest. Het is een prachtig wit stadje aan de oostkust van Noorwegen. Toen we er ook deze afgelopen week binnenreden, voelde het meteen goed. Er was een klik. Het is alleen jammer, dat Risør geen projectgemeente van placement utvikling is. Maar goed, als we hier terechtkomen, moeten we gewoon meer zelf uitvinden en de juiste instanties zelf meer benaderen. Maar dat zal wellicht de integratie en je zelfvoldoening alleen maar ten goede komen.

Risør ligt ook gunstig ivm de 3 sollicitatie-gesprekken, die Hans in Brevik, Akland en Arendal heeft gehad.

De afstand naar alle 3 de bedrijven zou goed

te rijden zijn. Bovendien is het huizenaanbod goed.

En alles is er te vinden, zoals een bieb, filmhuis, bank, winkels, barnehage, scholen, naschoolse opvang, consultatiebureau, tandarts en ga zo maar door. De mensen die we in Risør gesproken hebben, waren ook zeer vriendelijk en behulpzaam. Er is voor ons een D-nummer aangevraagd. Kortom een plaats waar we ons wel thuis zouden voelen.

We zijn ook nog door Tvedestrand gereden. Dit plaatsje is te vergelijken met Risør. We hebben alleen geen tijd gehad om Tvedestrand echt goed onder de loep te nemen. Misschien voor een volgend bezoek.

Onze conclusie

Aangezien Hans in totaal 5 sollicitatiegesprekken heeft gevoerd, zijn we natuurlijk zeer benieuwd wat daar uit zal komen. Er waren natuurlijk wel een paar bedrijven, waar Hans zich meer thuis zou voelen, dan de andere. Maar het staat als een paal boven water, dat waar Hans een baan vindt, we ook op zoek moeten gaan naar woonruimte. Het is gewoonweg niet te doen om bij wijze van spreken 1,5 tot 2 uur te moeten rijden om naar je werk te komen. En de afstanden zijn in Noorwegen gewoon groot. Daarom hebben we het bezichtigen van huizen even op een laag pitje gezet. Natuurlijk houden we de betreffende websites in de gaten.

Maar eerst een baan, dan een huis.