September (deel 1)

Ook hier in Noorwegen regent het natuurlijk weleens en de meiden moeten zich dan binnen vermaken. De hele huiskamer wordt dan op zijn kop gezet en eerlijk gezegd mis ik dan de serre weleens die we in Nederland hadden. OK, we hadden afgesproken dat de ene helft van de kamer netjes zou blijven en de kids in de andere helft, waar het meeste speelgoed én de grote speelgoedkast staat, zouden spelen. Maar vanzelfsprekend is deze onzichtbare scheidslijn al snel overtreden en staat de hele kamer op stelten. Alle stoelen, de kussentjes, ja zelfs de lamp komt er aan te pas om een prachtige tent te maken, want als je buiten niet kan kamperen, dan doe je dat toch gewoon in huis?!

Omdat ik op een gegeven moment bijna languit in de kamer lag, heeft oma Ans de oudste twee even meegenomen en heb ik Caitlin op bedje gelegd. De kamer weer een beetje aan kant en even relaxen. Heerlijk als na die drie luide kinderstemmetjes het zo stil is in huis. Daar kan ik dan echt even van genieten. En de meiden hebben bij oma Ans ook genoten. Mormor (je spreekt het uit als moermoer: de moeder van je moeder oftewel oma) had uit Nederland nog een pak kinderkoekjes om zelf te bakken. Nou ze hebben hun best gedaan op de zandgebakjes. En toen de oven in. "Als we nou blijven kijken, zou het dan sneller gaan?"

Na een poosje waren de koekjes klaar en mama moest komen kijken. Caitlin was intussen ook weer wakker, dus wij met z'n tweetjes naar beneden. Helaas konden de koekjes nog niet genuttigd worden anders zouden we allen onze monden verbranden. Ook waren ze nog niet helemaal af, want oma moest nog even glazuur maken, zodat er een snoeppapieren plaatje van Alfred J. Kwak op geplakt kon worden. En na een poosje, eindelijk ze waren genoeg afgekoeld om te proeven. En meiden, jullie hebben een heerlijk koekje gebakken, hoor. Het duurde dan ook niet lang of de koekjestrommel was weer "tomt" (oftewel leeg).

Over bakken gesproken, we doen dat tegenwoordig ook met het brood hier. Er gaan met een gezin van 5 heel wat boterhammetjes doorheen op een dag en hoewel er hier verschillende soorten broden zijn, zijn we begonnen ze zelf te bakken. Ik moet bekennen, we waren een aantal (mis)baksels verder, eer we de juiste mix hadden ontdekt. Maar met de juiste apparatuur gaat het nu heel niet slecht. Ik heb een goede keukenmachine gekocht (m'n handmixertje kreeg het erg warm en was niet blij) en met wat hulp uit verschillende richtingen (de noren bakken hier vrij veel hun eigen brood en andere lekkernijen) krijgen we nu een heerlijke grote boterham op ons bordje. Zo om de andere dag wordt er hier driftig gekneed en het wordt al zo routine, alsof je even de aardappels schilt!!

Ook leuk om te vertellen, we hebben laatst ook onze eigen vanillevla gemaakt. Annika heeft haar vingers erbij opgegeten. Malin houdt het tegenwoordig liever bij de Noorse yoghurt en Caitlin proeft en lust gelukkig nog een heleboel. Maar goed, de vanillevla is hier bij onze supermarkten niet te vinden in het koelvak. En toen we het het personeel van de Meny vroegen, keken ze ons aan of ze water zagen branden. Gelukkig is er dus wel vanillesuiker in het assortiment, wat hier veel gebruikt wordt om pudding voor puddingbroodjes te maken. En met o.a. melk en maizena kom je een heel eind. Annika vroeg gisteren nog of we nog eens vanillevla aten. Mama heeft dus weer een taakje.