zaterdag 12 juli 2008

Vaarwel Wernhout

Dinsdag 1 juli stopte om 08.00 uur (stipt op tijd) de verhuisauto voor de deur. En echt, precies voor de deur zoals je op de foto kunt zien. Ik had erop gerekend dat het inladen van mijn spulletjes de hele dag zou duren en dat de auto ook helemaal vol zou staan. Maar dat was niet waar. Om 10.00 uur stond alles erin en had ik in de auto maar de helft gebruikt. Nicole en Hans hebben dus nog volop ruimte. Want achter deze auto komt nog een aanhanger. Dus Hans…………………. al het gereedschap kan mee en dat is wel zo handig natuurlijk. Vooral voor alle klusjes, die er nog moeten gebeuren in Tvedestrand.

Op zaterdag 5 juli had ik ’s middags een afscheidsfeestje georganiseerd voor alle vrienden en bekenden. Iedereen, die ik had uitgenodigd, was gekomen. Malin was al met mij meegegaan, want ze wilde wel eens zien hoe oma Ans haar huis er nu uitzag. Alle meubeltjes eruit en je kon dus heerlijk rennen in de kamer. En lekker hard gillen……………. klonk wel raar. Een beetje hol.Toen het tijd was om naar het feestje te gaan, zei Malin bij het weggaan: “Dag lief huisje van oma”. Ik moest toen wel eventjes slikken. Ja, ik heb er ook 43 jaar gewoond en lief en leed gedeeld.
Door de vrienden en bekenden ben ik erg
verwend. Heb een paar hele leuke manden gekregen met allerlei Hollandse lekkernijen. Dan kan ik nog eens terugdenken aan ons vertrouwde landje.


Drie dagen later, dinsdag 8 juli, heb ik om kwart voor 8 voor de allerlaatste keer mijn huissleutel omgedraaid in het slot. Heb alle rolluiken opengemaakt, nog even in de tuin gekeken, de ramen opengezet en nog wat kleine dingetjes in de auto gelegd. En om kwart over 8 kwam de makelaar en even daarna de jongelui, die mijn huis hebben gekocht. We maakten een inspectieronde door het huis (gelukkig geen opmerkingen of moeilijke vragen), de stand van de meters opnemen en toen was het tijd om te vertrekken naar de notaris. Nicole was intussen ook gekomen en had de twee jongste meiden meegebracht. Jammer genoeg het fototoestel vergeten. Dus van de ondertekening hebben we geen herinnering. Wel fijn dat Piet Boemaars, de notaris, alle tijd nam om alles goed uit te leggen. We kennen hem heel goed. Tenslotte heeft Nicole een aantal jaren voor hem gewerkt. Bij het afscheid wenste hij ons alle succes en geluk in Noorwegen.
Omdat ik al vanaf eind mei in Rijsbergen “logeer”, veranderde er dus niet zo heel veel. Ja, intussen was Hans thuisgekomen en is het hier een drukte van belang. De kinderbedjes zijn al uit elkaar gehaald en staan in de garage te wachten op de verhuiswagen. De meiden vinden het fantastisch om met oma op een groot matras op de grond te slapen. Het lijkt een beetje op kamperen.
Dit is ons laatste weekend in het huis van Nicole. Iedere dag komt er nog wel even iemand binnenlopen of wordt er opgebeld door familie en vrienden van Hans en Nicole. Iedereen vindt het een spannend avontuur dat we tegemoet gaan. En wij zijn het volledig met hen eens.

Oma Ans

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik begrijp dat jullie binnenkort gaan vertrekken.
Ik wil jullie alvast een hele fijne en goede reis toewensen.
Heel veel succes nog met de laatste dingen....
EN het afscheid nemen natuurlijk.

Groetjes Nancy

Anoniem zei

Dag lieve tante Ans,

Zelfs ik kreeg even een brok in mijn keel toen ik las: "dag lief huisje"! Wat een hoop herhinneringen draagt zo'n huis toch bij zich! Gelukkig zitten al deze mooie momenten ook in ons hart en dragen we ze voor altijd met ons mee!!

Succes met de laatste loodjes en op naar het nieuwe avontuur!

Dikke kus;
Karin en natuurlijk Mathijs, Sarah & Pepyn xxx

Anoniem zei

Hallo Ans,
Ik wens je veel plezier in Noorwegen enik hoop dat je goede mensen kent daar.
Ik vind het best jammer dat je weg gaat,
Nellie helpt me op kantoor tijdens de inloop.
groetjes van Rob