dinsdag 9 september 2008

Een geregeld leventje mét onze uitjes

We krijgen al echt een geregeld leventje hier in Tvedestrand. Hans gaat naar zijn werk, Malin en Annika gaan 2 dagen in de week naar Bøklia Barnehage en als een kleine manager, houd ik het gezin en huishouden draaiende.

Zoals jullie misschien weten, zijn Hans zijn vader en moeder in augustus een weekje bij ons geweest. Het was een gezellige week. Met prachtig weer. Hans heeft een aantal mooie tochten met ze gemaakt in de omgeving en de meisjes hebben natuurlijk ook genoten van hun opa en oma. Oma Adje is met oma Ans een dagje wezen winkelen in Arendal. Het was erg leuk om opa en oma van de Rijzen te laten zien, waar en hoe we nu wonen.


In de week dat opa Leo en oma Adje er waren, zijn Malin en Annika voor het eerst naar Bøklia Barnehage geweest. Toen ik in juni hier een weekje was, had ik afgesproken dat we de bezoekjes aan de barnehage langzaam op zouden bouwen en qua tijd ook langzaam uit zouden breien. Nou, daar is niets van terecht gekomen! De meiden vonden het zo leuk, dat ze de tweede keer al langer wilden blijven en "mama mocht best naar huis gaan, hoor". Nou daar sta je dan. En wat doe je? Je gaat naar huis. We zijn nu een paar weken verder en ze verheugen zich telkens weer op een dagje Bøklia. Malin en Annika spelen ook steeds meer met andere kinderen en niet zozeer meer alleen met elkaar. En als ze dan thuiskomen, horen we steeds meer Noorse woorden. Er wordt ook constant gevraagd, "mama, wat is ..... in het Noors?" Het is maar goed dat we een dik Noors woordenboek hebben. En om wat meer Noors te leren, hebben we ook al een bezoekje gebracht aan de bibliotheek. Daar halen we simpele "woord-beeld"- boekjes. Prima voor het leren van verschillende Noorse woorden. Zèlfs voor papa en mama!!


Maar zó ze kunnen spelen op Bøklia, zó kunnen ze ook thuis spelen. Vooral onze twee kleinsten kunnen erg goed met elkaar opschieten. Ik denk dat ons Annika zich dan ook eens de "grote zus" voelt, hoewel ze dan niet de baas probeert te zijn. Ons terras is een geliefde plaats om lekker alles uit te stallen en heerlijk te rommelen in de curverbakken met speelgoed. Er wordt driftig thee gedronken en fruit gegeten en dat natuurlijk gezamelijk, het liefst met de pink omhoog, want "dat doen prinsessen ook zo". Dat staat tenmiste in het boek: "Hoe word ik een prinses?" Waar de dametjes wel op moeten letten is, dat er geen bestek of schijfjes tomaat naar beneden vallen, tussen de plankjes door!


En als de kleinsten dan samen zich vermaken, gaat Malin de uitdaging aan met Lego. Ze kan daar heel geconcentreerd mee bezig zijn. En dan komen er al hele mooie huizen tevoorschijn uit de stapel met legoblokjes die de tafel bedekken. Dat bouwen en het driedimensionaal inzicht heeft ze van haar papa. Ook samen kunnen ze een hele tijd bezig zijn met het juiste blokje zoeken. En Malin gaat dan fanatiek alle puntjes tellen op het blokje in het bouwboek en dan op zoek op tafel naar dat ene blokje. Erg bewonderenswaardig.




Waar ik een paar dagen geleden ook met bewondering naar heb zitten kijken, is de aanleg van de electriciteit hier. Toevallig keek ik uit het raam 's morgensvroeg en wat zie ik tot mijn stomme verbazing? Er hangt een man in de electriciteitspaal (de draden lopen hier, net als in België, bovengronds). En aan die man hangt van allerlei gereedschap. Toen ik niet zo gauw kon ontdekken, hoe hij daar hing, ben ik even blijven kijken (met een 3-tal kids net uit bed en hongerig op de achtergrond). Na het een en ander bevestigd te hebben aan de ene paal, "liep" hij tegen de paal terug naar beneden. Werkelijk een heel leuk gezicht. Hij had een soort lepels aan zijn schoenen, die hij om de paal deed grijpen en met slecht een soort snoer om zijn middel en de paal "liep" hij dus weer naar beneden! Vervolgens wordt de electriciteitsdraad afgemeten, hij bevestigt het aan zijn riem en "loopt" omhoog tegen de andere paal. Af en toe het veiligheidssnoer met zich mee omhoog hijsend. Wat een behendigheid! Ja, hij had dit vaker gedaan, want de afgemeten draad was precies lang genoeg. Zo, lepeltjes van de schoenen, alles weer in de auto en op weg naar de volgende klus. En ik? Weer een ervaring rijker.


Wat ook een leuke ervaring was, waren de Brokelandsheia-dagen. We zijn Hans op wezen halen en toen doorgereden naar Brokelandsheia. Er was daar een soort braderie en een grote kermis. Van ver konden de meisjes het reuzenrad al zien en waren dus in jubelstemming toen we er waren. We moesten echter eerst over de braderie om bij de kermis te komen. Het kon ze niet snel genoeg gaan. Gelukkig hadden we ze niets beloofd qua aantallen ritjes en dergelijke. Want het was schreeuwend duur. Één ritje in de draaimolen kostte meer dan 5 euro. Wel was er veel keus, ook voor de kleintjes. En wat ik ook een enorm groot voordeel vond, er was geen keiharde muziek, zoals op de kermis in Rijsbergen. Maar goed, Malin en Annika zijn een keer in de draaimolen geweest, in de carwash en de dames hebben een keertje mogen touwtje trekken. En wat denk je? Malin trekt er een knots van een olifant uit (en nog wat kleinere diertjes). Wat was ze trots. Ach hebben ze er toch iets tastbaars aan overgehouden, nietwaar?



En dan zijn daar nog de dagelijkse dingen, zoals boodschappen doen, winterkleren kopen, naar de kapper gaan, je huis aan kant houden, enzovoort. Zoals ik al zei, een echt geregeld leventje. Toch doet iedereen het op zijn gemakje aan en genieten we op dit moment van de herfst. De bomen kleuren al een beetje, maar daar later meer over.....

8 opmerkingen:

Ans zei

Gezellig verhaal en dat op de vroege morgen. Ook leuk de foto's van de kermis. Had ze nog niet gezien.
Oma Ans

hennie8 zei

Hoi Allemaal
Wat weer een leuk verhaal
Tja, dat paalklimmen is mooi om te zien .Kende het nog van vroeger thuis , en in Bali heb ik het ook gezien, met bomen kappen, en kokosnoten afdoen.
Wat leuk dat er bij jullie ook kermis was , hier is het nu , de tent staat bijna in de achtertuin en de kermis bijna in de voortuin , dus we kennen de lol weer op tot dinsdag .Van slapen zal er wel niet veel van komen vannacht , Het is gelukkig maar een keer per jaar
Leuke foto`s heb je er weer bij gezet
Wens jullie allemaal nog een fijn weekend toe
Groetjes Hennie

Anoniem zei

Hoi allemaal,

Weer een leuk verslag om te lezen.
Elke keer als ik door de Gommersstraat fiets kijk ik nog naar jullie oude huis en bedenk dan steeds "o nee, ze wonen er niet meer". Maar met deze berichtjes en leuke foto's lijken jullie nog heel dichtbij.
Groetjes,
Anita vdK

Anoniem zei

Fijn dat de meiden het goed doen op de barnehage.
Dus de jongste is nog lekker thuis bij je.
Leuk dat ze elke keer weer met noorse woordjes thuis komen. En ja zelf leer ik van Denice.
Je vertelt erg leuk.
Een kermis heb ik hier nog niet gezien maar dat is zeker duur zeg! Er is hier wel elk jaar circus. Dit jaar zijn we niet geweest. Maar volgend jaar zullen we zeker gaan.
We hebben in Nederland geen tijd gehad om Noorse les te volgen en zijn hier in het begin 4 weken geweest en daarna was de zomerstop dus we hebben in de vakantie niet veel kunnen leren. De cursus is nu weer twee weken aan de gang en we hebben nu noorse tv dus het komt een beetje op gang. Ik vind het zelf wel vooruit gaan. Maar het gaat me nog niet hard genoeg. Over een paar maanden gaat het vast beter.

Fijn weekend.

Groetjes Nancy

Anoniem zei

Leo en Adje hebben het gelezen en alle foto's bekeken. Heel erg leuk allemaal. We zien wel dat jullie het goed naar de zin hebben en dat de kindjes volop genieten. Daar zijn wij natuurlijk heel erg blij mee. Na ons bezoek kunnen wij ons een voorstelling maken hoe het allemaal is.De hartelijke groeten en dikke kussen voor de kindjes en tot horens weer.
Adje en Leo

Anoniem zei

Hallo allemaal,
Even niets te doen op het werk, dus even kijken hoe het in Noorwegen is.
Zo te zien hebben jullie het erg naar jullie zin.
Ik dacht dat ik 2 weken geleden ook al een reactie had gemaild, maar ik kon hem niet meer terug vinden. Ik weet dus niet of ik misschien wel oud nieuws ga vertellen.
Met ons gaat alles goed. Tonya kan sinds een week of 4 fietsen zonder zijwielen en gaat nu ook al 2 weken iedere dag op haar eigen fiets (zonder zijwielen natuurlijk) naar school.
Het is een prachtig gezicht met helm en fluovestje aan.
Het gaat toch allemaal zo snel, ze gaat ook al op turnles.
Het bloemencorso was weer erg mooi, alleen miste ik jullie kaartjes (grapje!!!)
Groetjes aan iedereen van Jeannette
p.s. ook de groetjes van Peter en Tonya natuurlijk.

Anoniem zei

Hoi,

Zo te lezen gaat het goed met jullie. Maar hoe gaat het met Oma Ans???
Leuk he de kermis, in Cuijk is het nu ook kermis.
Sean geniet volop van de muziek maar wil (gelukkig)nog nergens in.
Zal volgend jaar wel anders zijn.
En hoe gaat het op het werk bij Hans?

Groetjes uit Cuijk.

Anoniem zei

Hallo Hans, Nicole en oma Ans,

Via via ben ik aan jullie weblog gekomen. Wat ontzettend leuk om te lezen hoe jullie bezig zijn geweest met de emigratie en hoe het nu met jullie in Noorwegen gaat! Zelf zijn we bezig met de voorbereidingen, denken in voorjaar 2009 naar Drangedal te verhuizen. Jullie mee- en tegenvallers en spannende tijden herkennen we helemaal!
Wat ik me o.a.afvroeg is hoe het met jullie Noors is, in hoeverre waren jullie de taal machtig toen jullie verhuisden en volgen jullie nu nog cursus? Hoe snel pakken jullie (en de kinderen) de taal op? Ik zou graag hier graag wat meer over weten!
Zelf hebben we een website over onze emigratie (www.everyoneweb.nl/emigratie ) Vindt je het goed als ik een link naar jullie weblog maak? Jullie weblog staat in elk geval onder mijn favorieten!
Ik zou het leuk vinden iets van jullie te horen!
Hilsen fra Heleen Klok (ehklok@msn.com)