Op bezoek, 4 vriendinnen uit Nederland!!

Het laatste weekend van september kwamen er 4 vriendinnen van me uit Nederland op bezoek. Ze waren er vrijdags en gingen zondags alweer naar huis. Het moest dus een gezellig, vol maar wel ontspannend weekend worden. En dat werd het!!

Hans vertrok vrijdagsmorgens om de dames van Torp op te halen. Het vliegtuig landde om 13.00 u en mijn mannetje was precies op tijd. Rond half 3 zaten we met z'n allen op het terras. Zoals we eigenlijk voor elk bezoek doen, hadden we ook nu weer muffins gebakken. De meisjes vinden dat geweldig, want dan mogen ze helpen en muffins zijn natuurlijk nog lekker ook! Ook bij de "grote meisjes" vielen de muffins, met noors vlaggetje, in de smaak! En bij bezoek uit Nederland hoort ook eigenlijk altijd kadootjes. We werden wederom verwend met stroopwafels, speculaas, en nog veel meer. De kinderen kregen alledrie prachtige badhanddoeken met hun naam erop geborduurd. En natuurlijk speelgoed, ja we zijn allemaal weer goed bedeeld! Bedankt meiden!!

Voor de eerste maaltijd had ik iets noors in gedachten: lapskaus (uitgesproken als: lapskuis). Het is een stoofpotje van allemaal blokjes aardappel, ham, wortel, koolraap, ui en kruiden in een witte dikke saus. Echt heel lekker en vullend. Ik had bij de Meny (zeg maar AH) een lapskaus voor 8 personen besteld. Ja besteld, hij is daar ontzettend lekker en ik had er niet zoveel tijd voor, eerlijk gezegd. Maar we kregen een flinke bak met lapskaus mee, zoveel dat er nu nog porties in de diepvries zitten. Ach da's altijd handig, nietwaar? Gelukkig vonden onze gasten het ook erg lekker en gingen we met een vol buikje de avond in.

Mijn lieve mannetje heeft dit weekend eigenlijk volledig voor ons kroost gezorgd, zodat ik me kon vermaken met m'n vriendinnen. Omdat ik toch, net als in Nederland destijds, gezellig bezig wou zijn met z'n allen, had ik een workshopje bedacht. Het moest iets worden met onze achtergrond als clubje (het kledingnaaien), maar de dames konden natuurlijk niet hun naaimachine meesjouwen. Ik had de meiden de opdracht gegeven een stopnaald mee te brengen. We zouden een tas gaan maken. Hiervoor had ik scrappapier gelamineerd en er gaatjes ingestansd. Alle benodigheden erbij, zoals draad, ringetjes en (schouder)band. Dit idee had ik een keertje gezien op de site van Frences (kijk maar eens bij toepassingen). We zaten dus de eerste avond weer als vanouds bijelkaar gezellig te naaien (met de hand!).

Ik denk dat Ingrid haar dochter miste (en misschien het kappen van haar haartjes), want ze vroeg of Malin er zin in had om haar lange lokken ingevlochten te hebben. Daar had Malin wel oren naar. Ik heb meteen even meegekeken, want ik had het wel eens gedaan, maar een kleine opfriscursus was nooit weg! En het resultaat was prachtig!!

Natuurlijk wilden de dames de omgeving verkennen. Waar wonen wij nou eigenlijk precies? Dus op zaterdag gingen we 's morgens op weg. Eerst werd onze wijk bekeken. De barnehage, waar onze jongste twee naar toe gaan. We moesten door de ramen naar binnen turen, want het was zaterdag. Maar dat mocht de pret niet drukken. Jolanda en ik hebben zelf nog even op de wipwap gezeten!! Na de straatjes van Bergsmyr gezien te hebben, zijn we op weg gegaan naar het stadje. Het was prachtig weer, dus de wandeling was heerlijk. Lekker in het zonnetje. In de gågata van Tvedestrand was het høstmarked. Alle waren stonden buiten en de terrasjes waren goedgevuld. We zijn verder gelopen naar de haven door de smalle straatjes van het oude centrum. Daar was het prachtig met de zon op de Tvedestrandsfjorden. Via de school van Malin, die natuurlijk ook bewonderd moest worden zijn we door het park weer terug naar huis geklommen. Bovenaan het pad konden we even uitrusten en heeft Malin meteen een leuke foto van ons allemaal gemaakt.

Op zaterdagavond is het bij ons altijd frietjes eten. Daar weken we nu natuurlijk niet vanaf. Dus allemaal weer een plaatsje gezocht aan de keukentafel en lekker "hollands-noorse" frietjes gegeten.

's Avonds zijn we weer verder gegaan met onze tassen. Ik heb voor de schouderbanden de naaimachine toch weer even op tafel gezet. Rond een uurtje of 9 waren ze af en konden we met onze zelfgemaakte tas op de foto! Een leuk souvenier uit Noorwegen. Wat wil je nog meer?!

De rest van de avond hebben we gezellig kletsend door gebracht. We zijn niet te laat naar bed gegaan, want de dames moesten vroeg op om het vliegtuig van 12 uur weer te nemen.

We hebben met z'n allen ontbeten 's zondags, de koffers werden ingepakt en na een paar dikke knuffels en "klemmer" zijn de meiden weer in de auto gestapt om door Hans weer naar Torp te worden gebracht.

Anita, Jolanda, Ingrid en Anita, het was een heel erg leuk weekend.

Ik hoop dat we elkaar snel weer zullen zien!!

.

September 2009

Jullie dachten vast, waar blijft dat volgende blogberichtje nou?
Hier is-tie dan!!

Begin september is Hans naar Nederland gegaan, in zijn eentje, om z'n broer te helpen. Erik en z'n gezin hadden een ander huis gekocht en daar moest veel aan opgeknapt worden. En natuurlijk is Hans dan de uitgelezen persoon om rond je heen te hebben. Dus met een auto volgeladen met gereedschap en een koffertje met kleding vertrok hij om 6 uur 'smorgens naar Kristiansand naar de boot. Na een lange reis van 17 uur was hij terug in Rijsbergen bij z'n ouders. Het waren voor ons allemaal 10 lange dagen waarin veel gesmst, geskypt en ook gebeld is. Maar Hans heeft Erik goed kunnen helpen en was erg blij dat hij op 13 september weer thuis in Noorwegen was. De conclusie kon getrokken worden, hij hoeft niet meer in Nederland te wonen. Gelukkig maar, stel je toch eens voor dat het andersom was!

In die dikke week dat Hans in Nederland was heb ik hier veel bezoek gehad. M'n jeugdvriendinnetje Annelies met haar gezinnetje is hier geweest na een vakantie in Noorwegen. Het was heel erg gezellig om weer lekker te kunnen babbelen en haar en haar mannen weer even te zien. We hadden voor haar zoontje, Sean een kadootje gekocht omdat hij net jarig was geweest. Een echte trollenpuzzel die wel in de smaak viel. Net als de ketting die hij van onze meiden kreeg. Ja, het was een leuk weerzien!

Ook zijn onze nedernoorse kennissen familie Olthuis op bezoek geweest. Zij waren in Risør geweest bij het Akvarium en kwamen nog even doorgereden naar Tvedestrand. Erg leuke middag gehad, waarin we gezellig hebben gebabbeld over van alles en nog wat. Jammer dat Hans nou net niet thuis was, maar goed.

Op de eerste zondag dat Hans dus in Nederland was zijn bij ons de schilders aan de gevel begonnen. Ja op zondag! De gevel aan de regenkant moest hoognodig geschilderd worden, want de verf was er letterlijk aan het afbladderen. Nou is dat hier in Noorwegen niet zo'n heel groot drama, maar wij blijven ook op dit punt toch Nederlanders. Hout moet toch goed in de verf zitten, nietwaar? Met een paar man zijn ze begonnen met afschuren (wat er los zat) en de gevel daarna te wassen. Hier in Noorwegen wassen de Noren regelmatig hun huis. In de week die volgde hebben ze ons geveltje dus weer prachtig in de rode verf gezet. De groene lijsten hebben we wit laten maken. Het contrast is prachtig en heel fris. Weer een klusje minder voor Hans als hij thuiskomt!

Verder hebben we een rustige week gehad. Malin is naar school geweest en Caitlin en Annika naar de barnehage. Ook heeft Malin haar eerste bursdagsfest (verjaardagsfeestje) van een klasgenootje gehad. Dat was voor de eerste keer natuurlijk erg spannend. Alle meisjes van de 2 eerste klassen (17 stuks) waren uitgenodigd en ons Malinneke heeft genoten.

Toen Hans weer terugkwam uit het zuiden heeft hij z'n ouders meegebracht. Opa en oma van de Rijzen zijn een weekje bij ons gebleven en dat was weer erg gezellig. Natuurlijk was het voor papa een gewone werkweek en voor de dames gewoon naar school en barnehage.

Ik heb met Leo en Adje heerlijk in de tuin gewerkt en 'm winterklaar gemaakt. Oma Adje en oma Ans zijn met z'n tweetjes wezen winkelen in Arendal en opa Leo heeft op z'n gemakje kunnen aquarellen in de tuin. Voor de natuur hoef je niet ver weg hier. Toch zijn Hans en z'n vader nog een paar mooie tochtjes wezen maken. Tja dat hoort er gewoon bij. Zaterdags zijn alle dames en dametjes naar de høstmarked (herfstmarkt) van Malins school geweest. Dat was ook erg leuk. En daarna nog door naar het Ullfest (wolfeest) in Arendal. Er waren, en dat was natuurlijk het leukste, echte schapen. Want ja, voor wol heb je schapen nodig, nietwaar?

Voordat opa Leo weer naar huis vertrok heeft hij nog bolletjes geplant met de meisjes. Ze hebben een klein stukje tuin, waar nu dus hopelijk in het voorjaar een paar mooie bloemetjes gaan groeien.

Zondags zijn opa en oma weer huiswaarts gekeerd. Maar de volgende groep vakantiegangers stond alweer bijna voor de deur. M'n vroegere vriendinnenclub. 4 gezellige meiden waarmee ik in Nederland regelmatig achter het naaimachine kroop om kleding voor onszelf maar vooral voor ons kroost voor maakte. Ik had een kleine week om alles weer op en top gezellig te maken. Maar dat is gelukt. Over dit bezoekje vertel ik in het volgend blogbericht. Nu is het bedtijd met een nieuwe werk- en schoolweek voor de deur.

Tot de volgende keer!

Verjaardag, asfalt, appelmoes en terug naar school...

Ik heb een ontzettend leuk weekend met 4 vriendinnen uit Nederland achter de rug. Het was beregezellig meiden!! Maar daar ga ik een ander keertje over vertellen. We gaan eerst een eindje terug in de tijd. Want in augustus is er ook weer veel gebeurd.

Omdat de vakantie vroeg begon, zijn de scholen en barnehages ook weer vroeg begonnen. Op 4 augustus was het voor Annika en Caitlin zover om zich weer te melden bij Bøklia barnehage. Voor Caitlin de eerste keer voor het "echie", maar ze had er reuze veel zin in. Annika ook, omdat ze dan weer met haar vriendinnetjes kon spelen. Met de leiding had ik afgesproken dat Caitlin een paar uurtjes kon blijven om te wennen. Het was heel goed gegaan en ze had lekker veel gespeeld. Maar ze was wel heel moe van alle indrukken en de hele tijd de noorse taal om zich heen. Ons kleine meiske begon dan ook te huilen, van blijdschap en vermoeidheid, dat ze mama weer zag. Nu gaat het uitstekend en met z'n tweetjes gaan ze met veel plezier elke dinsdag en donderdag naar de barnehage.

Op 12 augustus heb ik m'n verjaardag gevierd met man en kinderen in Risør bij het Akvarium. Dat was heel leuk, lekker klein en knus en alles op ooghoogte voor de kids. We hebben heel veel roggen gezien, kreeften in alle leeftijden (er was een soort groeiwand), grote en kleine vissen en een mooi tropisch aquarium met prachtig gekleurde vissen en andere zeebewoners.

Na afloop zijn we een lekker ijsje gaan eten in Grisen storsenter. Dat is natuurlijk altijd feest.
's Avonds een rustig avondje met m'n mannetje op de bank, een perfecte afsluiting van een perfecte verjaardag.




Op onze (schuine) oprit lagen kiezels. Dat is intussen anders. We wilden graag asfalt, vanwege het onkruid en het gemak met sneeuwruimen. De kiezels vlogen altijd bij Hans rond de oren als hij met de snøfrees de oprit schoonmaakte. Eind mei is onze Skogfaret opnieuw geasfalteerd en de gemeenteambtenaar vertelde al eerder, dat het mogelijk was om onze oprit dan meteen mee te nemen. De kiezels werden toen dus ook al verwijderd, maar het asfalteren bleef uit. Het asfalt was op!! We moesten het maar even afwachten. Dat hebben we gedaan en na een paar telefoontjes kwamen ze dan toch eindelijk op 13 augustus met grof geschut onze oprit op. En na een paar uurtjes met dampend asfalt in de weer geweest te zijn, hebben we nu een prachtige stukje zwarte "weg" naar beneden.

De week daarop, op 17 augustus begon voor Malin een nieuw ritme. Ze ging voor het eerst naar school. Wat was ze enthousiast en ongedurig. Met de nieuwe spulletjes in haar nieuwe rugzak vertrokken Malin en mama naar de Tvedestrand skole. Daar werden de kinderen hartelijk onthaald door de rector en de jufjes. De stoeltjes werden aangewezen, de kapstokjes en de plankjes voor de extra kleding, schoenen en gymkleding. De papa's en mama's mochten er nog een uurtje bijblijven, maar daarna ging ik huiswaarts. "Daag mama, tot straks", met een glimlach op haar gezicht. Het duurde de eerste dag maar tot 11 uur. Gelukkig was het vanaf dag 2 de gewone uurtjes draaien op school. En dat zijn er nog niet zo heel veel. De langste dag is tot kwart voor 2 en de kortste tot kwart voor 11!! Maar goed, ik hoef in ieder geval niet tussen de middag op en neer, ze eten allemaal gezamelijk op school.

Ook krijgt Malin vanaf dag 1 al huiswerk. Het is niet zo veel, maar zo krijgen ze toch al het besef, bij school hoort huiswerk, aldus de denkwijze van de Tvedestrand skole. En dat is prima. Malin gaat in ieder geval met heel veel plezier naar school en doet na school meteen haar huiswerk. Zo is ze een kwartiertje nadat we thuis zijn vrij om te gaan spelen.

In onze tuin staat een klein appelboompje. Vorig jaar hadden we 5 appels. Vreselijk zuur, dus die zijn opgevoerd aan de vogeltjes. Maar dit jaar hing de boom helemaal vol. Samen met de meiden heb ik er 40 (!) appels afgehaald. Wat moesten we daar toch mee doen, zou je denken. Nou wij wisten het wel. We hebben er appelmoes van gemaakt. Met de hulp van oma Ans, zij is tenslotte de expert, en haar keukenapparatuur hadden we uiteindelijk, na veel schillen, snijden, koken en zeven, 4 goedgevulde bakjes appelmoes.

Mijn mannetje is al flink in de weer geweest voor het winterseizoen 2010-2011. Nee ik vergis me niet, hout moet drogen dus het hout wat in de zomer gehakt en geklieft wordt, kan pas gebruikt worden in het winterseizoen van het jaar daarop. Gelukkig hebben we ook al hout voor de komende winter. Dit hout komt van de bomen die bij ons achterin de tuin stonden en die in blokken van 60 cm naar beneden zijn gekomen. Samen met onze buurman, heeft Hans deze 60 cm lange blokken op de kliefmachine gehesen en verwerkt tot kleinere stammetjes die nu mooi bij ons in de kachel passen. Alles mooi opgestapeld in de tuin, met een zeiltje erover, kan het nu wachten op de winter van 2010-2011. Wij zijn voorbereid!

Bezoek uit Nederland en Malin wordt 6 jaar!!

Daar zit ik dan, achter de computer, met een leeg scherm voor me. Er is weer heel wat gebeurd sinds eind juli. Ik heb me eerst even bezig gehouden met de foto's. Er worden er veel gemaakt, maar je kunt ze natuurlijk niet allemaal op het blog zetten, dus dat wordt selecteren.

Van 23 tot en met 26 juli zijn de heren van de Rijzen langs geweest. Ome Erik, opa Leo en neef Daan, die al vakantie had en dus mee kon komen. Hans heeft heel veel toertjes met de mannen gemaakt, in de omgeving maar natuurlijk ook naar de Biltema en de Bilextra. Want van auto's, daar houden mannen van, nietwaar? Onze kleine dametjes hebben genoten van het bezoek, vooral opa werd nogal eens bestookt met boekjes die voorgelezen moesten worden en spelletjes die gespeeld moesten worden. Ja, opa of niet, als je hier op bezoek komt moet je ook meepuzzelen en meedoen met het grote prinssesespel! Gelukkig voor de heren was er ook genoeg tijd om te ontspannen met een goed boek.


Op zaterdag 25 juli was er bij Næs Jernverksmuseum een rondleiding wat ontzettend leuk was. Met een grote groep (o.a. ook Denen) werden we rondgeleid over het terrein en een leuke jonge dame gaf uitleg hoe in vroeger dagen het ijzer werd gesmeed. Zij sprak natuurlijk Noors (wat de Denen ook kunnen volgen) en dit werd gesouffleerd door Hans.

Natuurlijk mochten de dames de Vree (oma Adje en tante Marja), na de heren van de Rijzen, niet ontbreken. Deze twee gezellige zussen hadden een heleboel lekkers meegebracht voor ons allemaal: beschuiten, poffertjesmix met poedersuiker, stroop, kokosbrood, speculaas, salmiakklollies, peperkoek, vruchtenhagel en heerlijke eierkoeken van de Rijsbergse bakker!! Ook onze knutselgeest werd niet vergeten. Tante Marja had voor Malin, Annika, mijzelf en zelfs oma Ans allerlei spulletjes bij om weer leuke kaartjes te maken en het scrapboek weer gezellig aan te kleden.

Omdat het maar een paar dagen waren, dat de dames hier waren hebben we de omgeving verkend. Tante Marja wilde ook graag weten hoe ons stadje eruit zag en daarom is zij met oma Adje en oma Ans naar het stadje gelopen en heb ik de kleine dametjes gereden met de auto. Verschil moet er zijn, nietwaar?! We hebben lekker door de winkelstraatjes geslenterd en onze honger en dorst zijn gestild door een heerlijke lunch te nuttigen bij het Tvedestrand Fjordhotel, gesponord door oma Ans. Op zaterdag heeft Hans zijn favoriete winkels (zie boven) in Arendal laten zien, want tante Marja was toch wel erg nieuwsgierig geworden naar "die Biltema", waar ze niet alleen spullen verkopen voor de auto. Ze zijn natuurlijk niet recht naar huis gekomen, maar hebben een mooie tocht gemaakt. De avonden werden weggekletst, waardoor we (tante Marja, oma Adje en ik) Hans eigenlijk naar de garage hebben verdreven. Want "wat een verschil, mannen of vrouwen over de vloer" aldus mijn hubbie. Zondagsmorgens moesten ze al weer vroeg uit de veren, een vliegtuig wacht nou eenmaal niet op de gewone man cq vrouw!

Het waren twee heel gezellige weekenden met de mannen en de vrouwen. We hopen dat jullie snel weer eens komen.

Op 24 juli is onze "kleine" grote meid alweer 6 jaar geworden. Lekker cliché, maar wat gaat de tijd toch snel. Ze had wat meisjes uitgenodigd om te komen spelen en muffins te komen eten. Met een knots van een kaars in de vorm van een zes (op zo'n relatief klein muffinnetje!) kon het feest beginnen. Ze heeft van haar vriendinnetjes hele leuke kadootjes gekregen. Malin mocht op tafel staan en er werd luidkeels in het Noors en Engels gezongen. Daarna hebben ze met de nieuwe spulletjes gespeeld, gehopt op de trampoline, gegleden en geschommeld. Ze hebben allemaal genoten.

Maar het feest was eigenlijk 's morgens vroeg al begonnen, met Malins familie. Van ons heeft ze een Nintendo DS gekregen. Omdat ze nu een "skolejente" wordt, was een rugzak nodig. Deze gaf haar oma Ans haar kado. Van Annika en Caitlin moest Malin op zoek en met "warm en koud" werd Malin naar het laadje van de tafel geleid. Daar hadden haar jonge zussen hun kadootjes in verstopt. Ze vonden het alledrie geweldig leuk!! In het kadootje van Annika zat een Snoopy lunchtrommeltje en bijbehorende drinkbeker. Van Caitlin kreeg Malin een pennenetui, behorende bij de rugzak. Ze was er erg blij mee!!

Omdat opa Leo en ome Erik er ook waren werd Malin ook door hen nog verwend. Ome Erik had spelletjes bij voor haar nieuwe Nintendo (een klein stemmetje had hem ingefluisterd wat ze van ons kreeg). En opa Leo heeft haar meegenomen naar de speelgoedwinkel waar ze iets uit mocht zoeken. Het werd prinsseselego. De collectie werd daarmee verder uitgebreid, maar zij en haar zusjes spelen er dan ook volop mee.

Op zondag werd het feestje nog even dunnetjes overgedaan voor de buurtjes. Ook dat werd een gezellige ochtend met kadootjes en lekkere koeken. Nee, ons Malinneke is volop verwend door iedereen.

Oeps...

... ik ben weer maar eens op de vingers getikt door onze trouwe fans in Nederland. Men wordt ongerust nu er al weer een paar weken geen berichtje op het blog is verschenen. Maar de weken gaan dan ook zo snel!! Ik weet het, het is geen excuus en als ik het zo eens bekijk wordt het inderdaad hoog tijd voor een nieuw verslagje. Nu, half 11 's avonds ga ik er niet meer aan beginnen en morgen krijg ik visite van m'n noorse vriendinnen (dus dat is eerst opruimen en poetsen geblazen ;-)), maar ik beloof jullie allemaal dat ik aankomende week "in de pen kruip" om jullie op de hoogte te brengen van ons laatste doen en laten.



Nog héél even geduld, OK? A new message is under construction.....

Ik, Ans, ga een dagje alleen op stap !

Werd vanmorgen wakker, het zonnetje scheen al door het keukenraam en opeens bedacht ik dat het er maar eens van moest komen. Een dagje op stap. Echt helemaal alleen! Het zou de 1e keer zijn sinds ik in Noorwegen woon.

Waar ga ik heen……….ga ik naar Arendal of naar Risør. Afstand is vanaf mijn huis ongeveer gelijk. Maar ik koos voor Risør. Dat is een hele leuke plaats met een schitterende haven. En deze week werd daar Noorwegens oudste en Europa’s meest begeerde houten botenfestival (trebåtfestival) gehouden. In de haven zie je een armada van oude en nieuwe houten boten, met of zonder motor. Vorig jaar werd het voor de 25e keer georganiseerd.

Na een busritje van een halfuurtje en een klein stukje lopen, was ik bijna bij de haven. Eerst nog even entree betalen (150 kronen = ± 17,50 euro), maar in de verte zag ik al ontzettend veel vlaggetjes. Gezellige muziek hoorde ik al door de luidsprekers en het was al een drukte van belang. Eerst maar eens even op een bankje gaan zitten en alles eens op m’n gemak bekijken. Het was echt een feest. Wat een gezelligheid en iedereen keek vrolijk. Wat me trouwens ook opviel, was dat iedereen min of meer in “zeemanskleding” rondliep. Zelf had ik mijn witte driekwart broek aan met een touwtje aan de zijkant en daarop een leuk blauw t-shirt met een sjaaltje. Voelde me echt op mijn gemak.

Een wandeling langs een stuk van de haven gemaakt en iedere keer zag ik weer wat mijn aandacht trok. Ben zo af en toe echt even gestopt om alles goed te bekijken.

Voordat ik naar de trekpleister van dit evenement de Oostindiëvaarder De Götheborg ging, eerst maar even gezorgd voor een natje en een droogje. Terrassen genoeg met gezellige muziek. Heb een lekker broodje verorberd met een heerlijk kopje koffie.

Natuurlijk hoort bij zo’n festival ook een markt. Maar dan één, die natuurlijk voor het merendeel gericht is op boten en varen. Ik zag een man die van heel dik touw klossen aan het vlechten was om aan de zijkant van een boot te hangen, zag een hele dikke boomstam, die bewerkt werd met een paar hakbijlen, met als doel een nieuwe kano. Ja er was echt van alles te zien. Ook aan de kinderen was volop gedacht. Ze konden allerlei spelen doen, die gericht waren op het water.

Na al dat slenteren was ik aangekomen bij de Götheborg. Je kon het schip bezichtigen, maar het was er zo druk, dat ik daar maar van af heb gezien. Vond het al een hele belevenis om zo’n oude boot eens van dichtbij te bekijken.


Het werd zo zoetjesaan tijd om weer richting bus te gaan, maar moest natuurlijk even luisteren naar het shantykoor. Jeetje, wat was dat mooi. Ik weet dat ze in Rijsbergen ook zo’n koor hebben en ik heb ze wel eens horen zingen, maar dit…………….was boven verwachting. Schitterend gewoon.

Al met al heb ik een fijne dag gehad. Ga het vast en zeker nog eens vaker doen. Want het centrum van Arendal (ligt ook aan de haven) is zeker ook een bezoekje waard. En met de bus is het allemaal goed te doen. Je kunt nog eens rondkijken en het is echt wel ontspannend reizen.

Toen ik gisteravond in bed lag, heb ik natuurlijk even terug gedacht aan dit uitstapje. Ik realiseerde me toen dat het de allereerste keer was na het overlijden van René dat ik iets alleen ging bekijken. In Nederland en hier ben ik wel vaker iets gaan bezoeken, maar dan was er altijd iemand mee. Ben dus best wel een beetje "trots" op mezelf dat ik deze stap gezet heb. En net toen ik weer naar huis ging, zag ik dit schitterende zeilschip en wist ik eigenlijk wel dat ik toch niet alleen was. De zee is immers vlakbij.

Hiep hoi!

Ik zag zojuist dat we de 15.000 bezoekers zijn gepasseerd. Geweldig leuk dat jullie ons nog trouw volgen. Laat nog eens wat van je horen, zodat we weten wie onze trouwe volgers zijn, OK?

Hilsen fra oss alle sammen her i Norge.

Naar de kapper, afscheid van Bøklia en de zomervakantie...

Ja, het moet er toch maar weer eens van komen. Want intussen is “onze” zomervakantie alweer bijna voorbij en de laatste maand hebben we toch weer veel leuke dingen te vertellen.

Omdat iedereen er in de zomer netjes uit moest zien, brachten we een bezoekje aan de kapper. De meisjes vinden dat helemaal niet erg. Onze kapper zit in het winkelcentrum en vlakbij is een leuk speeltuintje. Daar kunnen ze zich wel vermaken natuurlijk. Ook Caitlin moest er voor de 1e keer aan geloven. Ze bleef heel netjes stil zitten en……………ja, ze vond het best interessant. Ze vond het zelfs zo leuk, dat ze een paar dagen later met een schaar een stukje van het haar van Annika afknipte. “Ja, wat een kapster kan, kan ik ook”, dacht ze. Annika vond het niet leuk en mama heeft haar uitgelegd dat dat niet meer mag. Ja, ze heeft wel van die lieve bruine kijkers, maar het is echt een “klein, soms ondeugend” meisje.

Zo tegen het einde van het schooljaar werd er op de Bøklia Barnehage ook van alles georganiseerd. Op dinsdag 9 juni werden alle kinderen, ouders, broertjes, zusjes, oma’s en opa’s verwacht voor het Sommerfest. Toen iedereen er was, werd begonnen met het zingen van Noorse liedjes. Annika en Malin deden enthousiast mee. Heerlijk om te zien, hoe goed ze zich al thuis voelen hier in Noorwegen. En zoals gebruikelijk in Noorwegen, bij een feest moet je volop kunnen eten en drinken. En daar was ook hier aan gedacht hoor. De “zesjarigen” (waaronder ons Malin) kregen allemaal een diploma en een mooie order met foto's en de belevenissen van de barnehagetijd. Malin kreeg ook een compliment, dat ze het zo goed gedaan had. Ze straalde van top tot teen. Als de barnehage in augustus weer begint, is Annika geen “lille søster” meer, maar “store søster”, want Caitlin gaat dan ook mee.

Oma Ans heeft een aantal favoriete sites. Eén van deze sites is het hobbyjournaal. Hier zet ze haar gemaakte kaarten neer en reageert ook in topics. Op een dag kwam er een berichtje van ene Hanneke uit Dordrecht. Ze schreef dat ze naar Arendal kwam (woont haar zwager) en ze wilde best wat Nederlandse producten voor ons meebrengen. Dat is natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd. Dus op een maandagmorgen stopt er een auto met Nederlands kenteken op de oprit en in de grote boodschappentas zaten allerlei Nederlandse lekkernijen. Later die maand zou er nog een hobbymaatje komen, maar dat is jammer genoeg niet doorgegaan. Ze moest onverwachts terugkeren naar Nederland. Wel had ze voor oma Ans een vliegengordijn bij zich en dat heeft ze toen maar opgestuurd na een rondreisje van zo'n 2500 km.

Net voordat de vakantie voor de meisjes echt begon, heeft Malin met alle zesjarigen nog een boottocht gemaakt. Het was die bewuste dinsdag niet zulk heel mooi weer, maar toch heeft Malin een mooie boottocht gemaakt. Het plan was om aan wal te gaan, maar de wind was spelbreker. Dus werd er op de boot gegeten. Intussen hebben ze ook nog geleerd wat er allemaal bij komt om veilig te kunnen varen.

Maar het allerspannendste moest nog komen. Donderdag 18 juni kwamen Malin en Annika terug van de barnehage. Maar Malin bleef niet thuis, nee……..ze pakte haar tas met alle slaapspullen, slaapzak enz enz om te overnachten op de barnehage. De Nederlandse stroop moest ook mee, want er zouden pannenkoeken gebakken worden. Jammer genoeg ging dat niet door, want twee andere kinderen waren daar allergisch voor. Maar de spaghetti, die er voor in de plaats kwam, smaakte ook prima. Daarna werd er verteld uit een boek over een kapitein Sabeltann. En deze kapitein stuurde de kinderen er op uit om de schat te gaan zoeken. Allereerst werd de kaart opgegraven uit de zandbak en daarna ging de speurtocht het bos in. Het was best spannend vonden ze allemaal. Ze vonden de schat, maar jammer genoeg kon niemand de kist open maken. Om de beurt moesten ze de schat dragen en toen ze weer terug waren, werd de kist opengebroken. Er zaten allerlei kostbare dingen in. Net voordat ze moesten gaan slapen, mochten ze nog even naar een film kijken en toen was het echt bedtijd. Ze waren natuurlijk zo moe, dat het om 11 uur wel echt stil was. Na het ontbijt heeft mama Malin om 11 uur weer opgehaald. Het was hartstikke leuk geweest.

En last but not least…………het vieren van Malin haar 6e verjaardag op de barnehage. En daar werd een echt feest van gemaakt. Met begeleiding op de gitaar door meneer Per Øystein (educatief leider op de barnehage) werd er eerst gezongen en daarna ging iedereen aan tafel. De tafel was versierd met 6 kaarsen en 6 Noorse vlaggen. Als je jarig bent, mag je zelf kiezen wat je wilt eten. En natuurlijk had Malin gekozen voor ijs. Dat vindt ze heel erg lekker. Samen met mama had Malin voor alle jufjes en meneer Per een leuk tasje gemaakt met daarin een kralenfiguurtje en een fotootje als herinnering.

Natuurlijk mogen we papa Hans ook niet vergeten in dit verhaal. Als hij maar even een avondje vrij heeft, gaat hij er met de twee grootste meiden "een tochtje maken".

Favoriete plekjes van Annika en Malin zijn de houtzagerij en de Vegår. De Vegår is een groot meer en natuurlijk gaan ze daar het water in. En als Malin en Annika even later in het zand spelen, gaat Hans even lekker zwemmen.

In de krant hadden we gelezen dat het woensdag 8 juli feest was in Arendal. Er waren “marked dagen” (eigenlijk gewoon een soort van jaarmarkt). Nadat we onze meegenomen boterhammetjes op hadden, zagen we opeens de "ToToToget" (een treintje). Ja en wat doen we dan………..instappen natuurlijk en een leuk tochtje maken door de stad. Niet één keer, maar twee keer. Er was voor de meisjes ook nog een springkussen, maar daar zijn ze maar heel eventjes op geweest. Al wandelend door de stad, zagen we opeens een hele leuke winkel. En daar moesten we natuurlijk naar binnen. Leuke knoopjes, mooi lint en nog veel meer. We hebben natuurlijk even onze slag geslagen. Kunnen we weer lekker scrappen. Bijna thuis hebben we in Grisen (winkelcentrum hier vlakbij) nog gesmuld van een lekker ijsje. Het was een gezellig dagje uit.

Jullie zijn allemaal weer een beetje op de hoogte van ons wel en wee. Donderdag 23 juli kwamen opa Leo, oom Erik en neef Daan op bezoek en dit weekend komt oma Adje samen met haar zus tante Marja. Maar daarover vertellen we in ons volgende verhaal meer. Ook over de verjaardag van Malin thuis.

Even de groetjes doen!

Er komt binnenkort weer een nieuw verhaal, hoor. Maar de meiden hebben nu vakantie (7 weken lang), de dagen vliegen voorbij en ik weet gewoonweg niet waar de tijd blijft. Blijven jullie bij ons?

Tot binnenkort!

'n Nieuwe ID-kaart, de belastingen, een hert, .....

We hebben in mei ook nog een paar bezoekjes afgelegd. Als eerste zijn we naar Kristiansand geweest. Dat wil zeggen Hans, Malin en ik. Hans en Malin moesten een nieuwe identiteitskaart hebben en daarvoor moesten we naar het consulaat in Kristiansand. Ik moest mee om het formulier van Malin als moeder te ondertekenen. We hebben alle paperassen opgezocht aan de hand van een lijstje op de internetsite van het consulaat en na een afspraak gemaakt te hebben, zijn we op dinsdag 26 mei naar Kristiansand gereden. Vanuit ons is het een dikke 1,5 uur rijden, dus we zijn zo'n 3 uurtjes onderweg. En nou zal ik je vertellen, we zijn misschien een kwartiertje binnen geweest!! Gelukkig was het maar eenmalig, want de nieuwe passen worden gewoon aangetekend opgestuurd. Daar hoeven we dus niet meer voor terug. Malin heeft zelf haar handtekening mogen zetten, dus die pronkt nu op haar identiteitskaartje. En trots!! Maar je begrijpt dat wij, na dat kwartiertje, toch een beetje argwaan kregen. Het ging namelijk wel heel makkelijk. Daarom schrok ik ook niet (heel erg) toen ik de volgende dag een telefoontje van de ambassade in Oslo kreeg. Daar waren de papieren naar toegestuurd en nou ontbrak het aan een kopie van mijn identiteitskaart! Jawel daar heb je het gedonder, dacht ik nog. Maar de juffrouw aan de telefoon ging akkoord met een scan, die ik vervolgens met de email kon verzenden naar de ambassade. Gelukkig, ik was al bang dat ik naar Oslo moest komen. Nee dit liep op rolletjes. De kaarten zijn netjes op tijd, aangetekend afgeleverd op het postkantoor hier, waar Hans ze op gehaald heeft. In 2012 hoef ik er pas weer aan te denken, want dan ben ik aan de beurt voor een nieuwe IDkaart.

Een ander bezoekje was aan de tandarts. Hans en ik zijn er al meer geweest, maar nu zijn ook Malin en Annika in het cliëntenbestand van de particuliere praktijk in Arendal opgenomen. Ik weet dat de kinderen gratis naar de tandarts mogen, maar dan moeten ze naar de kommunale tandarts hier in Tvedestrand en daar had ik niet zulke goede verhalen over gehoord. En het is belangrijk dat de meiden goede ervaringen meekrijgen aan het tandartsbezoek, dus daarom maar mee naar onze eigen tandarts. En dat is werkelijk een geweldige vent. Hij stelt je echt op je gemak en ook met de kinderen is hij heel geduldig. Nee het wordt vast geen probleem om de volgende keer weer te gaan.

De babysang is op dit moment ten einde. Het is zomervakantie en daarna gaan we niet meer terug. Caitlin wordt te oud (!) en gaat bovendien vanaf augustus 2 dagen naar de barnehage. Daar heeft ze ook erg veel zin in, spelen met andere kindjes dan alleen haar zussen. Maar om nog even terug te komen op de babysang, we zijn eind mei in het Strannasentrum gaan zingen. Dat is het bejaardentehuis hier in Tvedestrand. Het was echt heel leuk om met de baby's bij de oudjes te gaan zingen. De dames (er was 1 heer en die sliep!) zongen de liedjes uit volle borst mee en er was 1 mevrouw die nog een paar liedjes op de piano meespeelde. Daarna zijn we bij Tonje nog gezellig gaan nakletsen.

Hans is ook druk bezig, ach wanneer niet... Na het project van de gang, is hij bij een collega gaan helpen in het bos. Met de kettingzaag heeft hij geholpen om wat bomen om te leggen. Wat hij zelf omgezaagd heeft, mocht hij meenemen voor eigen gebruik. En dat was de moeite waard. We hebben nu al heel wat hout voor de volgende winter.

Ook de Nederlandse kamer (de logeerkamer beneden waar de Nederlandse vlag hangt) is al onder handen genomen. Er stond een grote witte kast van muur tot muur en van plafond tot vloer, die Hans eruit heeft gehaald en in de garderobekast heeft gezet. Achter die kast was niet behangen. De vloer liep gelukkig wel door, maar was niet zo verkleurd als de rest van de kamer. Nou is daar niets aan te doen, dat moet de zon oplossen, maar behangen kan Hans ondertussen wel. Dus alles uit de kamer gesjouwd (m'n prachtige gang stond weer helemaal vol) en het behang erafgetrokken. De meiden hielpen mee en vonden het geweldig leuk om te doen. Daarna is Hans aan het behangen en schilderen gegaan. Afgelopen zondag de boel weer schoongemaakt, gestofzuigd en ingeruimd. De visite kan voorlopig weer slapen.

Waar ik toch een beetje slapeloze nachten van heb gehad, zijn de belastingpapieren. We kregen in maart 2 megadikke enveloppen opgestuurd, waar 2 boekwerken in zaten. Eerlijk gezegd heb ik het de eerste tijd uitgesteld. Het hoefde pas vóór 1 juli terug en dat was het nog lang niet. Maar op een gegeven moment moet je er toch aan beginnen. Helaas kon het niet digitaal, dus op een dag dat Malin en Annika naar de barnehage waren en oma Ans op Caitlin wilde passen, ben ik met het eerste boekwerk aan de slag gegaan. Het was een hele klus en ik ben er dan ook best een aantal dagen mee bezig geweest. Maar het is klaar. Ik moet het nog kopieëren, maar alle gegevens zijn binnen en ingevuld. Het kan dus op tijd weg. En dat is een hele geruststelling. Nu maar hopen dat ook de belastingdienst op hun beurt een beetje op tijd zijn.

Wat ook nog wel heel leuk is om te vertellen is iets wat Hans op een vroege morgen heeft meegemaakt. Toen hij begin juni op een maandagmorgen om half 7 de deur uitstapte, stond hij oog in oog met een groot hert. Het stond op z'n gemakje te grazen in onze tuin. Hans wist niet wat hij zag. Stond dan ook met z'n handen vol, laptoptas aan de schouder, koffiekop in de ene hand en sleutels in de andere en open mond. En als je dan net je ogen open hebt (dat gaat bij Hans, zeker op maandagmorgen, niet zo snel), sta je toch even raar te kijken. Wel leuk om de natuur zo dichtbij te ervaren.

Ach wij hebben die dag ook nog een stukje natuurgeweld mogen ervaren, hoor. Tegen het eind van de morgen was het zo aan het onweren, dat de stroom uitviel. En dat is hier niet ongebruikelijk met al die stroomdraden bovengronds. Een collega van Hans had al gezegd, dat hij vaak zijn bestanden moest opslaan, omdat de stroom er nog wel eens uit zou gaan. Wij thuis hadden na een dik uur weer stroom, maar bij Hans op het werk heeft het bijna de hele dag geduurd. Ook hebben ze nog dagen zonder internet en mobiele telefonie gezeten. De bliksem was ingeslagen in de uitzendmast vlakbij Amek en de server was ook doorgebrand geweest. Dan is dat uurtje bij ons maar een peuleschilletje, toch?

Feestweekeinde in Noorwegen

Van begin mei kon je er op de tv, op de radio en in de krant al alles over horen en lezen……. het Eurovisie songfestival en de syttende mai (zeventiende mei). De song, die Noorwegen had ingezonden, stond er in de peilingen al heel goed voor. Dus iedereen was heel benieuwd wat het zou worden.
Zaterdagavond, 16 mei, kwamen onze bovenbuurtjes (ook Nederlanders) samen met zijn moeder gezellig op bezoek. Koffie/ thee was klaar, er was allerlei lekkers om te smikkelen en te smullen en er was ook al een wijntje om te proosten op de goede uitslag. We hadden een lijst met alle songs erop en ook wij gaven punten. Natuurlijk kreeg Nederland ook wel wat, maar onze 12 punten gingen unaniem (met uitzondering van Hans) naar Noorwegen.
Het was echt spannend, vooral toen bleek dat alle deelnemende landen Noorwegen punten gaven en heel vaak 12 punten. Noorwegen werd dus glansrijk winnaar in 2009. We waren echt wel een beetje trots. Intussen was het al tegen half een en werd het tijd om naar bed te gaan. Want morgen zouden we vroeg gewekt worden.

Even een stukje geschiedenis tussendoor:
De 17e mei is de nationale feestdag in Noorwegen net zoals dat in Nederland Koninginnedag is. Van 1380 tot 1814 vormde Noorwegen formeel een unie met Denemarken, maar na de Franse tijd, januari 1814, werd Denemarken gedwongen om Noorwegen af te staan aan Zweden . Daar waren de Noren natuurlijk niet zo blij mee en er werd een Riksforsamlingen bijeengeroepen en de onderhandelingen begonnen. Op 17 mei werd de Noorse grondwet (vandaar de naam voor deze dag: Grunnlovsdagen) aangenomen. Noorwegen moest wel een personele unie met Zweden aangaan, maar deze unie werd op 7 juni 1905 opgeheven. Dus eigenlijk is 7 juni 1905 het begin van de onafhankelijkheid van het moderne Noorwegen.

In heel Noorwegen is het vandaag dus feest. In de stad is er gepoetst, onkruid weggehaald, de straten geveegd, rommel weggegooid…………..kortom, alles is spic en span. Zoiets doen ze in Zundert ook tegen de 1e zondag van september, het jaarlijkse bloemencorso.

Om 06.00 uur hoor ik drie saluutschoten, waar ik wakker van ben geworden. Ben niet gelijk uit bed gestapt, maar het schijnt dat het muziekkorps van Tvedestrand al door de straten marcheert. Ik draai me nog even om, maar na een uurtje ga ik er toch maar uit. Hoor ook al de kindervoetjes boven, dus daar zijn ze ook al van de partij. Deze optocht eindigt met het leggen van een krans bij het monument. Ook de “russen”( zo worden de leerlingen genoemd, die dit jaar eindexamen doen) zijn hierbij betrokken.

Zo tegen half 10 zie ik al buurtjes vertrekken en ze zien er allemaal echt op hun zondags uit. Het was voor mij de 1e keer dat ik mijn buurman in zo’n mooi pak zag. Malin, Annika en Caitlin hebben intussen ook hun mooiste kleren aan en we vertrekken richting het stadje. De traditie wil dat er in iedere Noorse plaats een barnetoget (kindertrein) wordt georganiseerd. Dus ook hier.
In het stadje was het al een drukte van belang. De barnetoget kwam er aan en wij sluiten aan achter het bord van de Barnehage Bøklia. Veel vrouwen dragen een traditionele “bunad” (een typisch Noors handgemaakt feestkleed, behoorlijk prijzig denk ik) en de mannen hebben hun beste pak aan. Overal zie je de Noorse vlaggen en de kinderen hebben allemaal een vlaggetje in hun hand. Ook draagt iedereen een insigne in de kleuren van de vlag (Malin en Annika hebben die gemaakt op de barnehage). Ja, de Noren zijn ontzettend trots op hun vlag. Soms denk ik wel eens dat ze dat meer zijn dan de Nederlanders. Verder roept iedereen tegen elkaar “Gratulerer med dagen”….van harte gefeliciteerd.



Het was een tocht van ruim een uur. Bergje op, bergje af en ook onze Caitlin liep dapper mee. Intussen zwaaide ze enthousiast met haar vlaggetje. Gelukkig was er muziek, dus dat liep wat makkelijker. We liepen ook nog even langs de haven en toen moest ik eventjes slikken (bekenden weten wel waarom) en Nicole heeft daar een mooie foto van gemaakt.


Aangekomen bij het Tjenna meer werd het volkslied gezongen en waren er speeches. Ik kreeg een beetje de indruk dat niet iedereen even goed luisterde.
Intussen werden de pølser (warme worstjes), koffie en ijs al goed verkocht. Wij namen wat lekkers en de meisjes kregen ook nog een grote ballon.
Het was intussen half een en Caitlin was echt wel moe. Het was voor ons een bijzondere ervaring en de meisjes hebben al gezegd dat ze volgend jaar ook zo’n mooie jurk willen. Dus we kunnen gaan sparen.

De maand-update ;-))

Vanuit een prachtig zonnig Tvedestrand, met nu al 22 graden op de thermometer, een verslagje van de maand mei. Er is weer veel gebeurd, te beginnen met waar we geëindigd zijn de vorige keer, het bezoekje van Erik, Esther en de kids.

Het was een gezellig weekje. We zijn ze met 2 auto's wezen halen. Hans en Annika in de Subaru en ik (Nicole) en Malin in de Volvo. Ze stonden allemaal al te wachten toen we aankwamen. Het bleek dat het vliegtuig al eerder geland was. Wind mee gehad?? Wellicht. Met wat lichte regen zijn we weer terug gereden. Ot wilde bij ons in de auto, een heel druk mannetje kwamen wij achter, maar goed de dames werden goed geëntertained en zo was de terugweg een fluitje van een cent. We zijn eerst even naar hun huisje gereden richting Risør (wij waren natuurlijk ook benieuwd ernaar) en daarna hebben we bij ons thuis een lekkere pizza gegeten.

De week die volgde hebben we toch ieder een klein beetje ons eigen plan getrokken. Erik en Esther zijn dinsdag bijvoorbeeld naar het dyrepark in Kristiansand geweest en onze meiden zijn gewoon naar de barnehage geweest. Hans moest nog een paar dagen werken, maar was vanaf woensdag vrij. Op donderdag heeft Hans middels een autotur onze omgeving laten zien aan Erik, Esther, Daan en Freek. Wij hebben Ot meegenomen naar Risør en hebben gepicknickt aan de haven. En we hebben onze familie natuurlijk lekker thuis op bezoek gehad. De kinderen hebben zich vermaakt buiten, op de schommels en de trampoline. Toen het op zaterdag weer tijd was om ze weer naar het vliegveld te brengen, vonden we het jammer dat ze weer naar huis gingen. Vooral de kids, die het erg gezellig vonden om weer met elkaar te spelen. Hopelijk komen ze nog een keertje terug.

Een poos geleden, het was toen nog erg koud, is onze buurkat een keertje in de 20 meter hoge bomen beland. Met geen mogelijkheid was ze eruit te krijgen. Lokken hielp niet, roepen niet en ze konden er (bijna) niet bij. De kat heeft er een dikke 24 uur in gezeten en maar mauwen!! Er werd nog gedacht aan de brandweer, maar dat was gelukkig niet nodig. Toen ze het uiteindelijk welletjes vond, is ze op de schouder van de vader van de buurvrouw naar beneden gekomen. Een paar dagen daarna vroeg de buurman of het niet mogelijk was om die hoge bomen om te hakken. We vonden het niet zo'n probleem (wel jammer van zulke mooie exemplaren), maar de bomen stonden op gemeentegrond. Dus ik naar de gemeente. Er is een ambtenaar komen kijken en het mocht. Als we de kosten van het omhakken zouden betalen, mochten wij het hout behouden. Een prima deal. Dus op een maandagmorgen stond Paul, de houthakker, voor de deur. Hij was maar alleen en ik vroeg me af hoe hij die klus zou klaren. Maar hij hijste zich in de benodigde kledij en bracht een heleboel gereedschappen naar boven. Na een uitgebreide inspectie ging hij aan het werk. Het was erg spectaculair om te zien. En het gekraak van die omvergaande knotsen van bomen. Timmbeeeer....!!

Malin heeft begin mei een nieuwe fiets gekregen. Ze groeit zo hard en kwam met haar knieën bijna tegen het stuur van haar oude fiets. Dus op zoek en een prachtig exemplaar gevonden bij de Biltema. Roze met een regenboog erop. Ze moest wel even geduld hebben, want het was een bouwpakket en papa, die gewoon moest werken, was pas om 4 uur thuis. Maar na het avondeten kon ze op de trappers. En ze fietste er zo op weg, met in haar kielzog Annika op de bakfiets .

Misschien wel op de fiets, gaat Malin vanaf half augustus naar de Tvedestrand skole. Ze mocht 7 en 8 mei eens een kijkje komen nemen en kennis komen maken met haar 2 nieuwe juffen en klasgenoten. Op de speelplaats werden de namen van de kinderen afgeroepen en het kind mocht naar voren komen en de jufjes een handje geven. Dat was natuurlijk erg spannend, maar ze was heel flink en stapte zo naar voren. Daarna gingen we allemaal naar binnen. Na een half uurtje lieten we de kinderen alleen om ze tegen het middaguur weer op te halen. De volgende dag zijn de ouders meteen naar huis gegaan en hebben de kinderen naar een concert geluisterd met liedjes van Margrethe Munthe, schrijfster van kinderliedjes, uitgevoerd door de kinderen van de Tvedestrand skole, o.a. ook door ons buurmeisje. Malin heeft erg genoten van de twee førskoledager en kijkt erg uit naar het begin van het schooljaar!

Zo het feest was voor Malin, zo was het 9 mei feest voor Hans. Hij is 42 jaar geworden. Het was echter een gewone zaterdag, waarin heerlijk geknutseld is. Hans heeft de gang en mijn hobbyhoekje aangepakt. Er zaten erg veel gaten in de muur, achtergelaten door de vorige bewoners. Dat moest anders. Dus de plinten en het behang eraf en aan de slag met glasvezelbehang en de egghvite verf. En na de nodige bloed, zweet en tranen EN uurtjes hebben we een heerlijke frisse gang, die door de witte laag toch een beetje lichter is geworden.

En zie hier het resultaat. Het mag er zijn. OK, we zitten wel weer in de rommel, zo nu en dan, maar dan krijg je er wel wat voor terug. En een groot voordeel van een houten huis, je zit niet zo gauw in de bouwstof. En het werkt een stuk sneller (aldus mijn man!). Het laatste wat Hans aangepakt heeft is de garderobekast in de hal. Daar zitten nu allemaal mooie planken in. Het volgende project staat natuurlijk alweer op stapel, maar gelukkig moet dat nog even groeien in Hans zijn hoofd.