... het huishoudelijke en sociale leven moet ook nog gewoon doorgaan! Pfffffffff.... ik word er moe van! Ik ben blij dat ons mam zo goed als bij ons woont. Het gaat naar m'n gevoel heel langzaam, het inpakken. En toch, als ik het zo eens bekijk, zijn er al heel wat doosjes die klaarstaan. Elke morgen neem ik me voor om eens lekker vroeg m'n bedje in te gaan en elke avond weer is het na elven als ik daadwerkelijk m'n bedje zie. De vermoeidheid begint een beetje toe te slaan. En natuurlijk ook het gemis van m'n mannetje.
Je kunt ook aan de kinderen merken, dat ze een beetje uit hun doen zijn. En dat ze papa missen. Aan Malin vooral. Laatst schrok ik me een hoedje toen ze ineens in de serre stond, nadat ik ze naar bed had gebracht. Ik was met Hans aan het skypen en had niet in de gaten dat ze naar beneden geslopen was. Op dat soort momenten heeft ons meiske het wel even moeilijk. Ze kan al niet slapen en als ze er dan ook nog op gewezen wordt, dat papa ver weg in Noorwegen zit, raakt ze een enigzins van de kaart. Maar goed, even weer een lekkere kroel, aai over de bol en dikke kussen van mama en dan toch maar proberen om te gaan slapen.
Het is ook maar goed dat ik een agenda heb. Hij staat nog boordevol afspraken en things-to-do. En de dagen en weken vliegen voorbij. Ik hoop maar dat ik ook administratief overal aan gedacht heb. Dat baart me dan ook nog wel wat zorgen, maar goed. Zeer blij ben ik dan ook dat Hans toch nog een 10 dagen in Nederland is, om nog wat mee te helpen en op te ruimen. We laten ook nog een vuilcontainer komen om alles wat we niet meer willen hebben en meenemen, erop te gooien.
Aan de ene kant gaan de dagen en weken snel, zoals ik al zei. Maar aan de andere kant, kan het me niet snel genoeg gaan en zou ik willen dat we al in Noorwegen zitten met z'n allen. Dan is al het werk, wat er nu nog in het vooruitschiet zit, achter de rug. OK, het zal daar natuurlijk ook eerst uitpakken geblazen zijn, maar dat kan op je gemakje zonder een deadline.
En dan kan het genieten en ontdekken van ons nieuwe leventje beginnen.
1 opmerking:
alles komt vast goed en iets vergeten kan gebeuren maar het belangerijkste heb je denk ik al gedaan en geregeld.
wij waren vergeten de autostoeltjes van de kids in de container te zetten.
en vergeten deel 3 van het kenteken bewijs van onze verkochte auto uit en map te halen.
die moesten we in noorwegen opsturen nadat we hem uitgepakt hadden.
tja dan baal je wel even maar dat kwam ook allemaal weer goed.
Veel succes met de laatste dingen.
Groetjes Nancy
Een reactie posten