Het verslag van een “eenzame” Nedernoor…………

Zaterdag 7 juni,

Naar Torp geweest, uitgevonden hoe de parkeermeter werkt en de vrouw op het vliegtuig gezet.
Enigszins onwennig weer terug naar “huis”gereden. Onderweg wilde ik wat drinken, dus ik draai aan het dopje van het, door Col zo zorgvuldig gemaakte, flesje drinken, wil het oppakken en knijp het helemaal in elkaar. Door de zon was het zo warm geworden, dat het plastic flesje helemaal zacht was geworden. Doordat ik het op wil pakken, knijp ik het dus plat, waardoor het zo zorgvuldig aangelengde plakspul nu overal zit: de handrem, pook etc. en mijn handen natuurlijk, dus ook het stuur en alles wat je tijdens het rijden met een auto maar aanraakt, het zit na verloop van tijd allemaal onder. Enigszins verhit (op wie ben ik nou eigenlijk kwaad?) besluit ik dan maar niks te drinken, dat zal dat flesje leren !

De fotocamera, die we heel de week de hemel in hebben zitten prijzen, besluit er ook mee op te houden. En als ik thuis kom, blijkt onze nieuwe plant al zijn bloemetjes te zijn verloren, nou is dat nog het minst erge, want ik had het toch al niet zo op die stinkerd. Maar goed het oogt zo rottig, al die blaadjes in een kringetje op de grond, alsof ie het wist.

Maar goed, het is zaterdag, dus er moeten frietjes komen. Nou zijn dat van die ellendige kleine plut franse frietjes, het lijkt er eigenlijk niet eens op, maar toch smaken ze best. Nog een beetje op de computer gekeken, vliegtuig vertrok veel te laat, maar bleek toch aardig op tijd aangekomen te zijn. Nog even erachteraan gebeld en geskypt, en jawel hoor de missus is helemaal terug in Nederland. Na deze bevestiging ben ik zomaar op eigen houtje kennis gaan maken met de overburen. De namen ben ik allang weer kwijt, maar de koffie was lekker. Ze hebben één dochter Raghnild en zij is zes.

Van pure ellende maar om 11 uur mijn mandje ingerold en nog wat gelezen. Wel een spannend boek, maar ja, Dirk Pitt kan ik nu ondertussen wel dromen.


Zondag 8 juni,

Zondag ochtend om 7,30 het mandje weer uitgerold, uit pure verveling eerst maar de pc opgestart, en ja hoor, broerlief is online. Vanwege enige opstart problemen durfde hij de pc niet meer uit te zetten, dus eerst maar voorzichtig een berichtje gestuurd, maar nee hoor, hij was echt al wakker.

Na de koffie en een bammetje lekker aan de radiografisch bestuurbare autootjes gaan knutselen. Het was wederom een prachtige dag, wel heel rustig, want ondanks het gegeven, dat het dan buitenmensen zijn (want ze blijven rustig tot drie uur buiten zitten op zaterdagavond), zijn het dan weer géén vroegertjes op de zondag. Om 10 uur kwamen de eerste tekenen van leven pas en zelfs dàt met gepaste traagheid.
Lekker bezig kunnen blijven de hele dag, af en toe skypt er eens iemand. Ik heb heel de familie gehad, want hij is toch zo zielig alleen daar in het hoge koude noorden, echt niet. Niks koud en hartstikke druk. Maar goed, eind van de middag stond de DF03 buggy met brushless drive toch mooi klaar om een proefrondje te maken. Gunnar, de nieuwe overbuurman vond het geweldig, en als echte techneuten hebben we even de technische details doorgenomen, Ondanks dat het dan geen ethanol was, vond ie het toch wel leuk.

Tussen alle bedrijven door toch nog kans gezien om twee wasjes te draaien, te drogen en een bordje met pasta te maken. Na een lekkere frisse douche heb ik een appeltje geschild en mijn bammetjes gesmeerd. Op tijd het mandje in, want morgen moet ik weer werken.

De eerste werkweek

De werkdagen gaan hier snel voorbij: na drie keer te hebben geknipperd met mijn ogen en een klein kwartiertje werk, althans zo lijkt het toch, zitten de dagen er al weer op. Om de omgeving te leren kennen en dan vooral de verschillende routes naar huis, probeer ik elke middag (jawel, zo rond half 4!) een andere weg te kiezen. En natuurlijk kies je af en toe een weggetje uit, om vervolgens weer op de standaardweg uit te komen.

De weg via Laget wordt m’n favoriet.

Het zijn de avonden die het zo spannend maken. Ik maak kennis met al mijn buren en dan vooral de mannen natuurlijk. Gunnar, de technisch chef bij Bosvik in Risør, Kenneth zit bij de brandweer, Richard is leraar en doet vertaalwerk en Ruhne moet nog even loskomen, maar is wel heel behulpzaam en vriendelijk.

De bosbrand in Froland-kommune, een paar 100 km van Tvedestrand, houdt deze week de gemoederen hier nogal bezig, nooit eerder heeft het over zo’n grote oppervlakte gebrand. Aangezien Kenneth bij de brandweer zit moet ie donderdags ook naar Mykland om te helpen blussen.

Na een paar avonden bestraald eten te hebben genuttigd uit de overigens ouderwetse opwarm-magnetron, besluit ik om ’s woensdag mijn eerste avondmaal te prepareren. Ik probeer direct te skypen, maar zoals gebruikelijk is er nooit iemand te vinden als je werkelijk wat te melden hebt. Ik besluit het dan maar vast te leggen op beeldmateriaal. Vooral ook omdat niemand anders geloofd dat ik dat zelf heb gemaakt! Of het nou de trots is of toeval, het smaakt in ieder geval best. Voldaan en voor het eerst in dagen ga ik, na een bakje ijs, eens even lekker uitbuiken op de bank.

Natuurlijk moet ook mijn huishouden draaiende blijven en zo was ik eens een wasje, stop de boel vervolgens in de droger en haal mijn boodschappen. Ik probeer daarbij alle supermarkten uit: de Rema1000 (“rematusen”), de Coop, de Kiwi en de Meny (voor de wat meer bijzondere producten). Ook worden door mij met een bezoekje verblijd, de Europris (een radio voor op het werk), Princess (rolgordijntjes), Euronics (een kacheltje voor de wat killere avonden), de Monter (een bouwmarkt ,voor schrikbarend dure schroefjes) en de Felleskjøpet (handveger en blik, bladhark, enz.).

Na zo’n eerste week komen de woordjes ook al een aardig eind in de richting. Hoewel er op het werk veel Engels wordt gesproken (dat moeten ze daar leren!!) gaat de eerste arbeidsmøte (werkoverleg) natuurlijk grotendeels in het Noors. En ik moet zeggen, ik kan het aardig volgen!! Zeker als de jongens, in het Engels, even de ontbrekende delen aanvullen, krijg ik een goed plaatje waar de møte over ging. Ja, ja, ik leer het wel. Zeker ook de gesprekken met de buurtjes in het Noors helpen me goed op weg om een goed ingeburgerde Nedernoor te worden.

Wordt vervolgd……………………

Binnenkort.....

... komt er een verslagje van Hans. Hij heeft mij zijn "dagboekje" gemaild en daar zal ik eens een leuk verslag uit halen voor het blog.

Maar nu gaan we eerst vandaag Malin haar verjaardagsfeestje vieren. Ze wordt 5 jaar als we al in Noorwegen zijn en anders kunnen haar schoolvriendinnetjes niet meefeesten. Daarom hebben we het iets vervroegd en gaan we er vandaag dus met 10 meisjes een knalfeest van maken!!

Wat leuk!

We zijn de 1000 bezoekers gepasseerd, zag ik net! Leuk dat er zoveel mensen zijn die ons volgen. En reakties vinden we natuurlijk ook erg leuk om te ontvangen. Bedankt aan de mensen, die regelmatig een stukje aan ons schrijven. En als je (nog) niet tot diegenen behoort: kom op, mensen, laat ons weten wat jullie van ons blog vinden. Want ik hoor toch van velen, dat ze wel ons blog lezen, maar nog geen reaktie achterlaten. En dat vinden we nou juist zo leuk!!!

Ruimen, inpakken en...

... het huishoudelijke en sociale leven moet ook nog gewoon doorgaan! Pfffffffff.... ik word er moe van! Ik ben blij dat ons mam zo goed als bij ons woont. Het gaat naar m'n gevoel heel langzaam, het inpakken. En toch, als ik het zo eens bekijk, zijn er al heel wat doosjes die klaarstaan. Elke morgen neem ik me voor om eens lekker vroeg m'n bedje in te gaan en elke avond weer is het na elven als ik daadwerkelijk m'n bedje zie. De vermoeidheid begint een beetje toe te slaan. En natuurlijk ook het gemis van m'n mannetje.

Je kunt ook aan de kinderen merken, dat ze een beetje uit hun doen zijn. En dat ze papa missen. Aan Malin vooral. Laatst schrok ik me een hoedje toen ze ineens in de serre stond, nadat ik ze naar bed had gebracht. Ik was met Hans aan het skypen en had niet in de gaten dat ze naar beneden geslopen was. Op dat soort momenten heeft ons meiske het wel even moeilijk. Ze kan al niet slapen en als ze er dan ook nog op gewezen wordt, dat papa ver weg in Noorwegen zit, raakt ze een enigzins van de kaart. Maar goed, even weer een lekkere kroel, aai over de bol en dikke kussen van mama en dan toch maar proberen om te gaan slapen.

Het is ook maar goed dat ik een agenda heb. Hij staat nog boordevol afspraken en things-to-do. En de dagen en weken vliegen voorbij. Ik hoop maar dat ik ook administratief overal aan gedacht heb. Dat baart me dan ook nog wel wat zorgen, maar goed. Zeer blij ben ik dan ook dat Hans toch nog een 10 dagen in Nederland is, om nog wat mee te helpen en op te ruimen. We laten ook nog een vuilcontainer komen om alles wat we niet meer willen hebben en meenemen, erop te gooien.

Aan de ene kant gaan de dagen en weken snel, zoals ik al zei. Maar aan de andere kant, kan het me niet snel genoeg gaan en zou ik willen dat we al in Noorwegen zitten met z'n allen. Dan is al het werk, wat er nu nog in het vooruitschiet zit, achter de rug. OK, het zal daar natuurlijk ook eerst uitpakken geblazen zijn, maar dat kan op je gemakje zonder een deadline.
En dan kan het genieten en ontdekken van ons nieuwe leventje beginnen.

Wat gaat de tijd toch snel!

Nog 20 nachtjes slapen……….. dan staat de verhuisauto voor de deur. Als ik er soms aan denk, krijg ik het even benauwd. Want er moet nog veel gebeuren. Ben nog lang niet klaar met inpakken. Gisteren ben ik de hele dag boven bezig geweest en daar zit nu bijna alles in dozen. Dus nu komen de keuken, kelder, kamer, gangkast en de garage nog aan de beurt. Op zolder moeten de kerstspullen nog ingepakt worden. Ben toch wel benieuwd of ik genoeg verhuisdozen heb gekregen van de verhuizer.
Omdat Hans al in Noorwegen woont en werkt, ben ik nu zoveel mogelijk bij Nicole en de meiden. Een extra steuntje kunnen ze wel gebruiken. Ook hier moet nog veel gebeuren. Er staan inmiddels wel ingepakte dozen in de garage en toen Hans en Nicole vorige week naar Noorwegen vertrokken, is er ook wel wat meegegaan, maar toch …………………… Enfin, als 4 juli bij mij alles achter de rug is, gaan we ons richten op het inpakken en opruimen hier. O ja, maandag 23 juni krijg ik nog een container, waar ik de “rommel” die niet meegaat en die niemand kan gebruiken mooi in kwijt kan. Het is soms onvoorstelbaar wat een mens allemaal bewaart in de 43 jaar dat ik in Wernhout heb gewoond. Het zal een hele verandering zijn voor mij, maar ik heb er wel zin in hoor. Wil eigenlijk heel graag met eigen ogen mijn nieuwe “huisje” bekijken en inrichten. Een nieuwe start maken.
Natuurlijk was ik alweer vroeg wakker vandaag en heb mooi even de tijd gehad dit berichtje te schrijven. Zo meteen komen de meiden naar beneden en begint het dagelijkse ontbijtritueel weer. Daarna gaan Nicole en ik nog even op “hobby-jacht”. Eens kijken of we hier nog leuke dingen kunnen kopen, want in Tvedestrand willen we onze scraphobby weer oppakken. Eigenlijk hopen we een beetje dat we meer mensen daar zo “gek” kunnen maken om met ons mee te doen en wie weet waar dat in de toekomst toe gaat leiden.
Oma Ans

Jeg kommer tilbake...

Nog één dagje en de eerste werkweek van Hans zit er al weer op. En ik ga dan al weer bijna naar Nederland terug, terug naar m'n meisjes. Het is een goede week geweest voor ons allebei. Hans zal zelf nog wel vertellen hoe hij het beleeft, maar ik zal nu mijn ervaring alvast met jullie delen.

Al mijn taakjes heb ik bijna volbracht. De boodschappen zijn gedaan, we hebben het witgoed aangeschafd voor ons mam in haar leilighet en we hebben rolgordijnen gekocht, kleiner gemaakt en opgehangen.

Ik ben naar de bank geweest voor allerlei papierwerk met betrekking tot huis en verzekeringen, de bankpassen met pincodes en ik heb de formulieren meegekregen van de D-nummers van de kinderen en ons mam.

De politie is bezocht voor het ophalen van de papieren voor de verblijfsvergunningen en daar ben ik vervolgens weer mee naar het kommunehus geweest. Een vriendelijke mevrouw heeft me wegwijs gemaakt, in het Noors, jawel, in de procedure en een formulier moet ingevuld worden. Daar weer mee terug en met de kopieën van de papieren van de politie, wordt alles opgestuurd naar de betreffende instantie die zorgt voor inschrijving in het bevolkingsregister. Dus dat is afwachten geblazen, wanneer we nu de passen met fødselsnummers (Noors persoonsnummer, letterlijk geboortenummer) in de bus krijgen.

Ook heb ik me al verdiept in het hele gezondheidsverhaal. Het helsestasjon (consultatiebureau) heeft een bezoekje gehad en ik heb de kinderen aangemeld. Daar verwachten ze ons in augustus weer. Voor ons is het natuurlijk ook belangrijk om een dokter en tandarts te hebben. Daarvoor moest ik bij NAV zijn. Het was een hele toer om die te vinden, maar ik stond na een half uur zoeken in een klein warm kantoortje van een hele vriendelijke dame. Wederom in het Noors (tja, zo moet je het toch leren, in de praktijk?) werd mij duidelijk gemaakt dat ik eerst een fødselsnummer moet hebben om mij werkelijk bij een dokter en tandarts aan te melden. Maar wat als er in de tussentijd iets gebeurd? Voor de zekerheid kun je altijd naar een ziekenhuis, want daar zijn ze verplicht je te helpen. Maar de dame zei, dat een dokter tijdens werkuren je ook wel zal helpen. Ik kreeg nog een lijst mee, welke dokters en tandartsen, waar zitten in Tvedestrand.

En natuurlijk gaat hier het huishoudelijke leven ook gewoon door. Dus er is gestofzuigd, gewassen, gedroogd, gekookt, afgewassen (met de hand!) en ga zo maar door. En, o ja, we hebben al visite gehad. Gisteren waren Emmy en John uit Risør er. Ze brachten een mooie plant mee, zodat de leilighet er weer een stukje gezelliger uitziet. Het was een gezellige avond. Daarna kwam onze bovenbuurman Torleif nog even langs met de afvalkalender en wat instructies hoe ze hier het afval scheiden. Hij nam afscheid, want ik zie hem pas in juli weer.

Voor morgen heb ik nog een paar taakjes op de agenda. Ik moet nog even naar de bank om kopieën van de verblijfsvergunningen te brengen en geld te storten op Hans zijn noorse bankrekening. Hij moet toch op z'n minst eten en drinken kunnen kopen de volgende 4 weken, nietwaar?! Ook is onze brievenbus nog helemaal onbeschreven, en aangezien ze hier met z'n ongeveer tienen bij elkaar hangen in de straat, is het zaak dat de postbode weet welke post waar in moet. Ik moet dus nog even op zoek naar iets van plakletters om onze naam op de postboks te zetten. Ook heeft Hans gevraagd of ik wil opschrijven hoe de wasmachine en droger werken. Nog een mooi taakje voor morgen.

En dan is het zaak dat ik zo langzamerhand mijn spulletjes weer bij elkaar ga zoeken voor de terugreis op zaterdag. Want het is nog 2 nachtjes slapen voor ik op het vliegtuig naar Nederland stap.

Men Norge, i juli bringer jeg familien min med og kommer jeg tilbake .............

Vanuit Tvedestrand,

ons eerste blogbericht! Even een kleine update. Het gaat geweldig goed allemaal, het weer is prachtig met 24 graden, de mensen zijn vriendelijk en we hebben het echt getroffen met ons huisje. Voor de komende 5 weken wonen we in de leilighet (het appartement). Althans Hans voor 5 weken en ik deze week. En het is al echt ons thuis.

Toen we zaterdagavond rond 22.00 uur aankwamen, kregen we een warm welkom van Torleif en Catrine (de verkopers), hoewel ze er zelf niet waren. Ze hadden de leilighet helemaal schoongemaakt, een aantal meubelen weggezet (2zits-bank, salontafeltje, tvkastje, eetkamerset, 2 matrassen opgedekt en wel, kledingkastje), de koelvriescombinatie was aangesloten, een paar leuke bloeiende planten in de huiskamer en een kaartje op tafel. Nou, dan voel je je toch welkom, nietwaar?!

Na een goede nachtrust hebben we op zondag, Hans zijn laatste vakantiedag, eigenlijk niet zoveel gedaan. Hans heeft lekker zitten knutselen aan zijn autootjes, ja bijna alles is al mee naar hier. En ik heb een beetje gerommeld in huis. We zijn nog een eindje wezen lopen en hebben alvast een klein stukje van onze nieuwe wijk gezien. 's Avonds op visite bij Torleif en Catrine om nog wat zaken door te nemen. En daarna ons bedje opgezocht. We moeten er tenslotte vroeg uit morgen.

Vandaag was Hans zijn eerste werkdag bij Amek. Het is werkelijk een kippe-eindje in vergelijking hij gewend is te rijden in Nederland. Nadat ik Hans heb afgezet en een kopje thee heb gedronken met zijn nieuwe chef, ben ik teruggereden naar huis. Dat was wel een beetje rare gewaarwording, zo "alleen" naar huis te moeten. Maar goed, ik had een heleboel te doen. Ik ben naar de bank geweest, naar de makelaar, de Euronics voor wat witgoed te bekijken en een mobiele telefoon met Noors nummer, de Europris (een soort van Craenenbroek), en de Rema 1000 (de supermarkt). Tussen de middag nog richting de Bakeri voor een broodje en wie kom ik daar tegen? Onze "bovenbuurvrouw en -jongetje". Zij herkende me van de foto op het blog en ze wist het zeker toen ze het plastic tasje van de DA-drogist zag: dat moet Nicole zijn. We hebben een halfuurtje zitten kletsen en het was erg gezellig. Maartje en Magne, we komen zeker nog een keertje langs straks met onze meiskes! Tegen 15.30 uur ben ik weer richting Akland gereden en heb Hans opgehaald. Samen zijn we naar de Euronics teruggegaan en we hebben de witgoedspullen besteld. Ze komen ze morgen thuisbrengen!! Quelle service! Na het eten hebben we even geskyped met onze 2 oudsten en oma Ans. Daarna nog een wandelingetje door de wijk. En na een gezellig avondje gaan we zo weer slapen. Morgen is het weer vroeg dag in Tvedestrand.