zondag 6 februari 2011

De hoogste tijd voor een update van ons wel en weer in Noorwegen.

Nadat de jongelui weer thuis waren gekomen van hun tripje naar Nederland ben ik ’s maandags met het vliegtuig naar Nederland vertrokken. De belangrijkste reden dat ik ging was het aanvragen van een nieuw paspoort. En dat is me binnen een week gelukt. Kostte wel wat meer, maar dan heb je ook wat. Eind 2010 was mijn broer 40 jaar getrouwd. Ze hadden geen plannen voor een groot feest, maar een etentje gaat er natuurlijk altijd in. Heb natuurlijk ook weer heel wat hobbyspulletjes ingeslagen.

Maar voordat ik verder ga met vertellen, wil ik jullie eerst laten weten dat Hans per 1 oktober aan een nieuwe baan is begonnen in Arendal. Het bedrijf waar hij voor werkt, was hem niet onbekend. Vanaf medio februari 2010 was hij hier al begonnen omdat er weinig of geen werk was bij zijn oude firma. Hij werd dus “uitgeleend” en dat beviel hem zo goed, dat hij is gebleven toen hem een baan werd aangeboden en zijn oude baas hem op dat moment niets kon bieden. Uit de verhalen, die ik zo hoor, bevalt het hem prima. Hij kan ook uitgezonden worden en dat is al gebeurd. Onverwachts een weekend naar Nederland voor een klus in Rotterdam. En dan ga je natuurlijk lekker slapen bij je ouders. Groot gelijk hoor!

Toen ik weer terug ging naar Noorwegen waren ze blij me te zien. De hele familie, met uitzondering van Malin, zat in de lappenmand. Was dus gelijk aanpakken en verzorgen. Geen probleem, het is me gelukt en gelukkig ben ik niet het slachtoffer geworden.

De clubjes van Nicole en mij gaan hartstikke goed. Iedere maandagavond komen er gezellig wat dames bij Nicole. Ze maken de mooiste dingen, leren veel van elkaar en natuurlijk wordt er volop gekwetterd. Hans is dan druk om zijn “meiden” naar bed te loodsen, zodat hij daarna nog een rustig avondje heeft. Op woensdagavond heeft hij zijn “avondje”. Vaak gaat hij dan met de buurmannen op stap. Bij mij komen dan een vijftal Noorse dames, die het kaarten maken onder de knie willen krijgen. En dat gaat steeds beter. Ze zijn zelfs zo enthousiast, dat we in november een weekendje naar de Kreadoe in Utrecht zijn geweest. Was voor mij wel vermoeiend. Moest het Nederlands vertalen naar het Noors en andersom. Maar het is me gelukt en we hebben veel gekocht en veel plezier gehad.

Met de meisjes gaat het ook prima. Toen de eerste sneeuw was gevallen, zijn Hans en Malin erop uitgetrokken om de skies weer uit te proberen. Ze hoeven niet zo ver te rijden. Eten en drinken gaan mee en het is genieten voor die twee. Annika is trouwens ook een keertje meegeweest, maar Caitlin wacht nog een jaartje.

Eind november hebben we de 4e verjaardag van Caitlin gevierd. Natuurlijk heeft Nicole hier foto’s van gemaakt. Misschien krijgen jullie die nog wel een keertje te zien. Voor de 1e keer had ze ook vriendinnetjes van de barnehage uitgenodigd. Ze vond het helemaal geweldig. Er was volop te snoepen en te drinken, want dat is hier de gewoonte. Annika en Malin hebben regelmatig feestjes. Ze worden erheen gebracht door mama of papa. Malin had laatst een feest in Jumbo Lekeland. Een groot speelparadijs. Drie meisjes van haar klas gaven daar hun verjaardagsfeest. En dat ze heeft genoten, merkte we aan de verhalen.

We waren ook weer uitgenodigd om deel te nemen aan een kerstmarkt in Sandoya. Was ik vorig jaar ook geweest, maar dit jaar waren Hans en Nicole ook van de partij. Nicole met haar scrapkaarten en Hans met zijn eigengemaakte houten tractoren met aanhanger. Degene, die het beste zaken heeft gedaan, was Hans. De tractoren gingen als zoete broodjes van de hand. We hadden nog niet eens alles uitgepakt, of er was al een tractor verkocht. De meisjes zijn die dag bij Liv en Gunnar geweest. En daar hebben ze van genoten. Natuurlijk heeft papa ze nog even opgehaald, zodat ze even een kijkje konden nemen. En Annika won zelfs nog een prijsje toen ze een amandel vond in haar rijstepap.

In december was er natuurlijk het feest van Santa Lucia op de barnehage. Zoals de andere jaren mocht ik ook weer mee. Malin werd daarom samen met ons buurmeisje naar school gebracht en wij gingen al glibberend en glijdend op weg. Dat het glibberen en glijden was, kwam doordat het de nacht ervoor flink had geregend op de sneeuw en toen kwam de vorst er nog eens overheen. Gelukkig hebben we “brodders” (soort spijkerbandjes) onder onze schoenen, maar het was echt een gevaarlijke tocht. Terug konden we met iemand meerijden, die ons weer veilig thuisbracht.

De 1e adventszondag viel op 28 november. Voor mij een bijzondere dag, maar ook voor de Noren. Want de huizen werden weer versierd met lichtjes enz. Ja, kerst is hier echt een heel bijzonder en schitterend feest. In de winkels vind je allerlei artikelen speciaal voor de kerst. En je krijgt ook ontzettend veel reclame in je brievenbus. De meisjes maakten intussen een verlanglijst voor de kerstman. Sinterklaas komt niet in Noorwegen. Die vind het hier te koud. En dit jaar was het heel bijzonder, want opa en oma kwamen speciaal voor de kerst naar ons toe. Het was hier een witte kerst en omdat de meisjes vakantie hadden, hebben ze natuurlijk genoten van de aanwezigheid van opa en oma. Ze gingen mee wandelen, deden spelletjes en natuurlijk moest oma ook voorlezen. Daags na kerst vertrokken ze weer naar Nederland.

Bijna was het jaar weer ten einde. Oud en nieuw is hier niet zo’n groot feest. Wel is er natuurlijk vuurwerk. Vorig jaar werd er heel veel afgestoken op het plein voor het gemeentehuis, maar dit jaar was er in onze straat ook heel veel mooi siervuurwerk te zien. Nicole had de meisjes beloofd dat ze om iets voor twaalf uur uit bed mochten komen om dat moois te bekijken. Ze vonden het helemaal geweldig en gingen van de ene hoek naar de andere hoek in de kamer. Nieuwjaarsdag is voor de Noorse bevolking een dag om de vlag uit te hangen, want de overheid heeft de 1e januari benoemd tot officiële vlagdag. Leuk om te weten misschien.

Vrijdag, 23 januari, waren Hans en Nicole uitgenodigd voor een etentje bij een Canadese vriendin en haar man. Net voordat ze weg wilden gaan (ze werden rond de klok van 18.00 uur verwacht) bleek dat Annika koorts had. Ze zijn toch op weg gegaan, omdat ze wel wisten dat ik zou bellen als het erger zou worden. Maar met een beetje extra aandacht, wat vertellen over vroeger en een filmpje kijken, gingen ze allemaal om half 9 naar bed. Annika was dan ook de 1e die ziek werd, want de dagen erna volgden Malin en Caitlin. Hoesten, koorts, geen eetlust en gewoon lekker liggen in de bank was het beste. We hoorden dat er heel veel kinderen ziek waren. Ook hadden ze een beetje last van hoofdpijn. Maar dat hoorde bij het ziektebeeld. Caitlin ging ook klagen over oorpijn. Gelukkig was dat snel verholpen, toen ze van de huisarts antibiotica kreeg.

Gelukkig waren ze allemaal beter toen Annika op 30 januari haar 6e verjaardag vierde. ’s Morgens ging ik op de koffie. Ze werd verwend met een mooie rugzak, een mooi etui, een brandweerstation en mooie kaarten uit Nederland. Van opa en oma was er ook een dikke envelop met een cadeau en mooie kaart erin. Vanaf augustus is ze op de barnehage “forskolebarn” en wordt ze dus voorbereid dat ze in augustus 2011 naar de 1e klas gaat. Malin zit nu in de 2e klas. Het gaat prima. Juffrouw Elisabeth is tevreden over haar. En geloof het of niet………..in augustus 2012 gaat ook Caitlin naar school. Want november 2012 wordt ze ook 6 jaar. Ja, de tijd gaat snel. In gedachten zie ik dat kleine meisje al gaan met een grote rugzak.

Zelf hoop ik dit jaar 70 te worden in augustus. Heb daarom een aantal familieleden uitgenodigd, die dit jaar ook wat te vieren hebben zoals mijn broer Ton (is in januari 65 geworden), zwager Rien wordt in maart 70, mijn schoonzusje Lucy wordt in juli 65, Liv (mijn overbuurvrouwtje) wordt in juli 70, Adje en Leo vieren in augustus hun 45 jarig huwelijksfeest en tot slot hoopt Leo eind oktober ook 70 te worden. Mijn jongste broer Rob gaat eind dit jaar met pensioen. Een mooi moment voor een feest en ik heb iedereen dan ook uitgenodigd om dit te komen vieren in Noorwegen.

Bij dit verhaal zitten geen foto’s maar ik denk dat jullie het ook wel leuk vinden om te lezen wat hier allemaal wel of niet gebeurt. En voor ons is het een soort van dagboek geworden.

Veel leesplezier en tot een volgende keer.

Ans

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Ans,

Zo te lezen hebben in Noorwegen inmiddels ook weer een druk leventje.

Gelukkig dat alle creativiteiten aanslaan en dat je daardoor mensen leert kennen.

Wens Hans succes van ons met zijn nieuwe baan.

Sean heeft het nog vaak over Noorwegen, als hij niet uit de naam komt, zegt hij dat land waar het zo vroeg donker was.

Wie weet steken we nog een keer over....
Maar op dit moment genieten wij van ons tweede huisje in Duitsland.
Zijn daar vaak, ook tijdens de vakanties.

Doe iedereen de groeten.
Liefs Annelies

Unknown zei

Ik lees een beetje achterste voren maar ook dit stuk vond ik weer erg leuk om te lezen. En op naar augustus Ans, dat mag wel een behoorlijk feest worden want in jou familie valt heel wat te vieren hahahahah.

Liefs, Joke