Goed voornemen...

Ja dat is snel hè? Ik heb mezelf een goed voornemen aangenomen. Om weer vaker hier een berichtje te zetten. En we beginnen nu meteen.

Op de laatste dag van het vorige jaar vroeg onze buurman Kenneth of we mee gingen skiën. Hans is samen met Malin en Annika naar Gjerstad, zo rond het middaguur, vertrokken met Kenneth en buurmeisje Rachel. In Gjerstad is een groot meer en rond dat meer zijn loipes gemaakt voor langrennski (langlaufen). Malin had het zo onder de knie, maar Annika had er wat meer moeite mee. Zeker toen ze was gevallen, had ze er niet zoveel zin meer in. Typisch Annika. Malin is dus met Kenneth en Rachel meegegaan en Hans heeft zich ontfermt over z'n middelste dochter. Hij heeft toen dus niet veel kunnen langlaufen. Ik was overigens thuis gebleven bij Caitlin. Ik heb wel skies, maar Caitlin niet. Misschien kunnen we volgend jaar met het hele gezin gaan.

Oudejaarsavond hebben we met de grootouders doorgebracht. Oma Ans was ook naar boven gekomen. We hadden voor wat lekkers gezorgd en er waren goede films op tv. Dat is hier overigens toch het geval, net als volgens mij in Nederland, rond de feestdagen komen er altijd goede films op tv en ze komen altijd tegelijkertijd!! Ach, er is dan ook weer het voordeel, dat er altijd ook films zijn, die je al gezien hebt. Maar we hebben gekeken naar een film van Harry Potter. Rond 12 uur konden we genieten van het vuurwerk wat afgestoken werd. Heerlijk als je op de berg woont, dan kun je ver kijken en zelfs het vuurwerk in het stadje zien. Maar er werd ook genoeg afgestoken rond ons heen. Caitlin werd wakker van alle knallen, maar de andere twee sliepen als rozen. De grootouders zijn rond half 1 naar hun bed gegaan en Hans en ik hebben nog een film afgekeken en lagen rond half 2 in ons mandje.

De volgende ochtend was het alweer vroeg dag. De dag dat opa en oma weer naar huis zouden gaan. We hebben op ons gemakje ontbeten en opa en oma hebben de koffers ingepakt. Ze waren een stuk lichter dan toen ze kwamen!! Omdat het altijd een "gevecht" is wie er mee mag naar het vliegveld, heb ik het de kids een stuk gemakkelijker gemaakt: IK ben meegeweest! Hans had ook alleen kunnen rijden natuurlijk, maar gezien de korte nacht en het slechte weer, vond ik het een veilig idee dat er iemand meeging met het oog op de terugreis. En het was een gezellig tochtje. Opa en oma zaten achterin nog even te genieten van het noorse landschap en Hans en ik letten op de weg. Het was weer begonnen met sneeuwen en OK we hebben dan wel een goed uitgeruste winterauto, het blijft opletten natuurlijk. Toen we op Torp aankwamen, sneeuwde het flink door en het was er erg koud. We hoopten dat het vliegtuig wel kon vertrekken. Vanwege het weer en omdat het toch rond half 4 weer donker begon te worden, zijn wij eigenlijk na het afzetten meteen weer terug gereden. Als het vliegtuig niet vertrok, konden we altijd omdraaien. Maar dat hoefde niet. Na enige vertraging van een kwartiertje (het ijs moest van de vleugels geloof ik) zijn opa en oma weer naar Nederland vertrokken. En we zijn allemaal weer goed thuis aangekomen, Hans en ik én opa en oma van de R.

De volgende dag was een dagje van opruimen en genieten van de rust (hihi). Hans is met Malin weer gaan skiën, nu met onze andere buren, Rune en Elin. Dit keer, zonder Annika, die niet meer meewilde, heeft Hans ook goed op de latten kunnen staan. En als het aan Malin ligt, gaat ze elke dag. Ze vindt het geweldig. En kan het volgens Hans ook al goed. Tja, die kids zijn natuurlijk toch een stuk flexibler dan wij "oudjes".

Als je bij ons uit het keukenraam keek, zag je hele grote ispinner (ijspegels) aan het dak hangen. En ze hingen recht boven het padje van oma Ans. Het was dus verstandig om die te verwijderen. Dus het keukenraam geopend en met een bezem aan de slag. Het leek wel honkbal, maar ze zijn eraf en oma Ans kan weer veilig over haar padje.

Het hele jaar door had ik elke week een klein bedragje in een potje gedaan. Voor als ik eens iets wilde kopen wat ik graag wilde. Zo stond al heel lang op mijn verlanglijstje een nieuwe spiegelreflexcamera, ditmaal een digitale. Ik heb er altijd eentje gehad, maar toen ons Malinneke is geboren, hebben we ons een klein digitaal cameraatje aangeschafd. Altijd handig en ook Hans kon ermee omgaan. Het maakt natuurlijk mooie foto's, maar toch. Toen ik genoeg kroontjes had gespaard, me geörienteerd had op de markt en een positief respons had gekregen van een collega van Hans over een bepaalde camera, lachte het geluk me toe. "Mijn" camera was op maandag 4 januari in de aanbieding!! Dus ik met Hans naar Arendal. En na nog wat andere boodschappen gedaan te hebben, zoals sleetjes voor de kids (ja ze verslijten ze hier echt!), wollen ondergoed en een nieuwe termoskan, hebben we de camera besteld. Hij was helaas niet op voorraad en het zou wel 2 weken kunnen duren... 'zucht'. Nou ja afwachten maar.

Later in de middag is Annika's droom nog uitgekomen. Ze mocht mee in de vrachtwagen van een moeder van een klasgenootje van Malin (kunnen jullie het nog volgen?). Malin was al eens een keertje opgehaald om te gaan spelen bij haar en Annika was toen heel verdrietig, dat zij niet in de vrachtwagen mee mocht rijden. Maar maandagnamiddag was het dan zover. En ze genoot. Ok, het spelen was ook wel leuk, maar de vrachtwagen sloeg alles.

Dinsdag was het weer een school- en barnehagedag voor de meisjes. Ze hadden er allemaal weer zin in, zo na 2,5 week thuis. Het was wel erg koud met -15 graden overdag. Op school gaan ze wel naar buiten, goed aangekleed, maar op de barnehage blijven ze binnen als het kouder is dan -10. Bøklia ligt hoog en er staat altijd wel wat wind. In de zomer soms heerlijk verkoelend, maar in de winter kan het er erg koud zijn. En ze hebben dan een grens gesteld, tot -10 gaan we naar buiten, anders "koser vi oss inne" (maken we het binnen gezellig).

Zoals gezegd is het hier erg koud. Er wordt dan ook veel hout gestookt en stroom verbruikt door de Noorse huishoudens. Dat bleek woensdag dan ook, want volgens de nieuwslezer op televisie is deze week de meeste stroom verbruikt sinds begin van de meting. Bij ons gaat ook 's morgens automatisch de varmepumpe aan en als die afslaat probeer ik, mits ik de meeste tijd thuis ben die dag, de kachel al aan te hebben. Dat is toch heerlijke warmte en gaat door het hele huis. Woensdag hoefden we nergens heen. Gezellig binnen en de meisjes zijn nog even met Malins vriendinnetje Michelle buiten geweest. Maar omdat het toch erg koud was en er een windje stond, heb ik ze na een 20 minuutjes naar binnen gehaald. Ze hadden niet veel aanmoediging nodig, behalve Caitlin. Die wilde buiten blijven "sommelen". Dus onder groot protest is ze dan toch maar naar binnen gekomen: "OK dan".

Ook kreeg ik woensdag een smsje van de winkel in Arendal, m'n camera was binnen. Dat is snel!! Natuurlijk wilde ik meteen rijden, maar een verstandige keus was om te wachten tot donderdag als alle kids weer buiten de deur zijn.

Zo gezegd zo gedaan. Oma Ans is donderdag ook meegegaan, want zij wilde gaan kijken voor een andere tafel en stoelen in haar hobbykamer. Deze hebben we uiteindelijk gevonden, samen met een tweetal boekenkastjes. Die konden mee in de auto, maar Hans is later nog teruggereden voor de tafel en stoelen. M'n camera heb ik ook opgehaald, dus nu kan ik gaan uitvinden, hoe alles te bedienen.
Diezelfde middag heeft de fjelleskjøpet (de plaatselijkse boerenbond) een nieuwe snøfrees afgeleverd. Onze (1 jaar) oude snøfrees bleek toch te groot en te zwaar. Dus we konden deze inruilen op een kleinere.

Vrijdag was een rustige dag. Malins vriendinnetje Michelle is weer hier geweest, haar ouders moesten naar een begrafenis. Ze kunnen met z'n viertjes zo goed spelen, daar heb je dan geen kind(eren) aan. Ik heb de gebruikelijke huishoudelijke klusjes gedaan, zoals strijken, stofzuigen, je kent dat wel.

Zaterdag was een heerlijk relaxte dag, de kids zijn lang in pyjama gebleven. 's Middags zijn we naar Grisen geweest, boodschappen doen en kadootjes kopen voor een klasgenootje voor Malin en een barnehagevriendinnetje van Annika en Caitlin. We hebben veel mensen gesproken: onze Nederlandse kapster weer terug in 't land, Linda een scrapvriendinnetje van mamma, Eldbjørg onze noorse samtalelerares, nog een vriendinnetje van Annika (waar ik de naam maar niet van kan onthouden) en we hebben met de burgemeester gesproken.

Het was een koud weekje hier met zowel 's nachts als overdag temperaturen van rond de -16. Gelukkig wordt het komende week iets milder met zo'n -7 gemiddeld overdag. Dan kunnen de meiskes ook weer lekker buiten spelen.