vrijdag 13 februari 2009

Tijd voor een nieuw blogberichtje!!

Ja toch, na 14 dagen willen jullie toch wel weer weten, hoe het met ons gaat?? Nou hier komt-ie dan!

Zoals bekend hebben we Annika's verjaardag gevierd op 29, 30 en 31 januari. Ja je leest het goed, het was een feestje van 3 dagen. Op donderdag 29 januari was het feest op de barnehage. Annika kreeg een mooie kroon en mocht beslissen wat er gegeten werd. Ze kreeg een aantal opties en haar keuze viel op IJS. Nou dacht ik dat we daar buiten genoeg van hadden, maar Annika wilde toch lekker ijs eten. Prima hoor, er werd ijs geserveerd. En ze heeft genoten.

Op 30 januari (haar eigenlijke verjaardag) waren we lekker thuis en is ze verwend met slingers, kadootjes, veel kaarten (bedankt iedereen!) en taart. We hebben niet zoveel gedaan en Annika heeft 's middags lekker kunnen spelen met haar speelgoed.

Zaterdags hebben we Annika's verjaardag nog eens dunnetjes overgedaan voor de visite, de buurtjes. Met nog meer kadootjes, muffins en een papa die ook thuis was. Ik denk dat onze 4-jarige wel genoten heeft.




Na het weekend was het weer feest. Carnaval welteverstaan. Op de barnehage werden Malin en Annika verwacht om carnaval mee te vieren, hoewel ze eigenlijk op maandag niet gaan. Ze hadden van tevoren maskers gemaakt om op te zetten. Dat vonden ze dan ook wel genoeg en de dames wilden ook niet meer dan dat verkleed zijn. Toen we er aankwamen, waren alle kinderen in echte kostuums gehesen, de een met wat meer pret in de ogen dan de ander. Wat me opviel, er was een klein meisje, misschien net 3 jaar, wat in een soort van Morticiaoutfit gehuld was, met make-up en al. Het kind was niet gelukkig. En dan ben ik blij dat onze meiden met alleen hun maskertjes de tijd van hun leven hadden.

Als Malin op woensdag naar de barnehage gaat (alleen) en Annika bij oma Ans is, gaan Caitlin en mama sinds kort naar de babysang. Ja ja, we gaan zingen. Het is leuk om wat noorse kinderliedjes te leren en daarbij de bewegingen te kennen. En... Caitlin geniet. Ze is de oudste met haar 2 jaren, maar dat mag (gelukkig ook voor de anderen) de pret niet drukken. De andere kindjes zijn allemaal onder de 1 jaar. Maar na een telefoontje met de begeleidster van het clubje mocht ik komen met Caitlin. En terwijl de andere kindjes gezellig bij moeders op schoot zitten, staat onze kleine meid, midden in de kring haar dansje te doen. Werkelijk schattig! We zijn nu 2 keer geweest en ik heb het zangboek kunnen lenen van een vriendin. Caitlin kent al een beetje de bewegingen van bepaalde liedjes. Het is echt heel leuk om alleen met Caitlin bezig te zijn en alle aandacht voor haar te hebben. Bovendien krijg ik zo weer wat meer contact met wat noorse vrouwen, die kinderen hebben in de leeftijd van die van ons. En het is een internationaal clubje, met een Russische, een Canadeese en een Nederlandse (dat ben ik dan!) en natuurlijk de Noorse vrouwen. Na het zingen en dansen heeft beurtlings een ander wat lekkers bij zich om uit te delen en kletsen we nog wat na. Ja het is echt gezellig en ik kijk er al weer naar uit. Hopelijk ook onze Caitlin....

We raken al echt ingeburgerd en geïntegreerd. We hebben namelijk afgelopen zondag op de skies gestaan. Gewoon in de straat, gezellig met de buurtjes. Nou ik kan je vertellen, dat valt nog niet mee. Misschien moet ik toch op les?? Ons overbuurmeisje kwam aan met haar skies en natuurlijk wilden Malin en Annika ook op de "lange" latten. Toen ze ze eenmaal aan hadden, vroegen ze of ik ook mee wilde doen. Tja, dan trek je de stoute (ski)schoenen aan en doe je mee. Onze straat is een beetje aflopend bij ons huis, dus naar boven ging wel redelijk goed, maar naar beneden vond ik het toch wel snel gaan. En dan kijk je naar zo'n 7-jarig overbuurmeiske en dan denk je, wat ben ik toch een stijve hark. Maar ja, bang om te vallen, hè?! Ach, we moeten binnenkort maar eens goed gaan oefenen hier bij Nesverk, waar wat loipes zijn. Er is in ieder geval nog genoeg sneeuw.





Wat ik in Nederland altijd al gevreesd heb, heb ik hier niet minder. De tandarts. Nou had ik in Zundert een hele lieve geduldige man, die precies wist hoe ik me voelde in de tandartsstoel. Dat wilde ik natuurlijk hier in Noorwegen ook wel weer. Dus ik eens navraag gedaan bij m'n buurvrouw. Zij adviseerde een praktijk in Arendal, waar zij altijd heel goed en geduldig geholpen werd. Dus ik met de bibbers in m'n benen gebeld en uitgelegd dat ik behoorlijk nerveus ben als het om mijn gebit gaat. Ze hadden alle begrip en ik had al meteen een goed gevoel erbij. Dus een afspraak gemaakt voor een kennismaking. Er werd ruim de tijd genomen voor Hans en mij. We werden geholpen door een jonge vent, met een behoorlijke dosis mensenkennis (en kennis van tandartszaken!). Natuurlijk was er wel het een en ander weer mis, dat hebben wij nou altijd, dus een nieuwe afspraak gemaakt. Ook wat dit betreft zijn we al weer behoorlijk thuis in Noorwegen. Nu moet Hans nog een opticiën zoeken voor zijn lenzen.

Toch zijn er nog wel wat andere zaken, die een beetje blijven hangen. De barnetryggd bijvoorbeeld. Je krijgt hier in Noorwegen 2 soorten kinderbijslag: barnetryggd en een extra centje (of moet ik zeggen kroontje) voor de kinderen tot en met 2 jaar, de kontantstøtte. Omdat ze de kontantstøtte in Nederland niet kennen, kun je gewoon een formulier invullen als je een kind hebt onder de 3 jaar en dan "krijg je dat gewoon". Daar hebben we ook geen enkel probleem mee gehad. Het probleem is de barnetryggd. Je moet aantonen tot wanneer je in Nederland kinderbijslag hebt gehad en dan gaat Noorwegen vanaf die datum verder. Meestal is dat de verhuisdatum. Nou is ons probleem dat Hans al eerder is verhuisd en hier is gaan werken dan de rest van het gezin. En daar zitten we nu nog mee te klungelen. Want eerst kom je erachter (bij toeval) dat de aanvraag is blijven liggen, dan zet je het alsnog in gang en dan moet er informatie komen uit Nederland, die weten de antwoorden niet, zodat je zelf een vragenlijst krijgt, die je terugstuurt naar Nederland, zodat Nederland een "beslissing" gaat nemen. Die beslissing gaat weer richting Noorwegen en dan kan Noorwegen weer verder in de aanvraag. En dit duurt nu al vanaf augustus 2008!! Wat een bureaucratie, nietwaar?! Maar goed dat het met terugwerkende kracht uitbetaald gaat worden. Hebben we straks een lekker zakkroontje voor de vakantie, want ik hoop dat de boel dan wel geregeld zal zijn.

Gelukkig kunnen we wel aanschaffen wat we "nodig" hebben. Hans heeft namelijk een nieuwe hobby ontwikkeld of is in ieder geval nog in volle gang deze hobby onder de knie te krijgen! Hij is van de autootjes overgestapt naar de helikopters. Hij heeft nu een prachtige helikopter, waar t-ie soms lekker aan zit te prutsen. Nou is het natuurlijk zo, dat als je de besturing van een heli kwijtraakt, je prachtige vliegmachine naar beneden suist en tegen de grond knalt. Met alle gevolgen vandien. Hij heeft dus ook een computerprogramma aangeschaft om eerst maar eens even goed te kunnen oefenen. Heerlijk zo'n rood knopje, kun je resetten en dan gewoon weer vliegen. Nee het valt nog niet mee, om zo'n ding goed in de lucht te houden.




En omdat het hier, zeker in de winter, niet te rijden is met een motor, heeft Hans een quad gekocht, een motor op 4 wielen. We kunnen hem pas maandag gaan halen en Hans heeft dan ook al in geen 2 weken geslapen van de spanning. Je kunt er met z'n tweeën op, maar ik moet er toch nog eens goed over nadenken. Toen we hem gingen bekijken met z'n viertjes (Caitlin bleef bij oma Ans) klommen de meiden meteen op de vehicels en vooral Annika vond het prachtig. Ik denk dat, als Hans vraagt of ze meegaat een rondje rijden, ze haar jas pakt en al klaarstaat voordat Hans uitgesproken is. Maar of ik dat zo'n goed idee vind?



Het is een behoorlijk lang bericht geworden. Rest mij alleen nog te vertellen dat we weer bezoek uit Nederland verwachten. Donderdag komen opa en oma van de Rijzen ons weer verblijden en blijven een kleine week in het winterse noorden. Vooral de meiden kijken erg uit naar ze. Want skypen is één ding, maar ze in het echt zien is natuurlijk wel iets heel anders!

9 opmerkingen:

Anoniem zei

Zo, we zijn weer helemaal bij. Nu ook nog bij zien te komen met onze scrapboeken, dan zitten we gebakken toch?
Maar..............het is weer een leuk en gezellig verhaal om te lezen.

Gerlinda & Okke Bloem zei

Leuk om weer even te lezen wat jullie allemaal doen in Noorwegen.
Leuk trouwens van die babysang. Leuk initiatief om andere mensen te leren kennen. Je overal bij aansluiten is toch de beste manier heb ik wel ontdekt.
Ja dat langlaufen is nog niet zo makelijk he. Ik heb het zelfde "bang om te vallen". In heb het nu ff geprobeerd maar het valt niet mee. Maar leren zal ik het, want dat hoort wel een beetje bij de noorse cultuur.

Nou veel plezier met jullie visite.

Groetjes uit een koud Hedmark

hennie8 zei

Leuk om weer iets te horen , het is weer een prachtig verhaal geworden. Leuk ook voor de meiden ,karnaval op school en voor Caitlin`s babysang. Het skien zul je nu toch moeten leren , met zo veel sneeuw. Of misschien wordt het ook wel de quad Onze buurjongen heeft er ook een , even later zijn vader ook en nu ook zijn moeder , dus wie weet rijden jullie dadelijk allemaal quad.
Wens jullie nog een fijne week , met opa en oma er bij.
Groetjes Hennie

Anoniem zei

Hoihoi,

Je hebt er een heel verhaal van gemaakt. Leuk dat ze zo haar verjaardag heeft gevierd. Heel anders voor de meisjes maar wel lekker rustig.
En 1 op 1 aandacht voor de kids is altijd goed. Ik merk ook dat ze het schitterend vinden.
Hopelijk wordt het nu eens goed geregeld met de kinderbijslag.
Jij hebt toch gewoon kinderbijslag ontvangen tot jullie uit NL weggingen? Dan moet je dus een formulier hebben als bewijs. Vreemd hoor dat ze zo heen en weer gaan met al die papieren.
Lekker hoor zo'n extra centje straks met de vakantie.
Hier rijden ze ook met een quad, daar worden sommige kinderen ook mee opgehaald van de barnehage.
Het is natuurlijk wel een stuk stabieler dan een moter.

Geniet van het bezoek uit NL.
Echt zien daar kan natuurlijk niets tegen op. Maar ideaal dat de mogelijkheid er is via internet.

Groetjes Nancy

Anoniem zei

Hoi Malin,
Wat kun jij toch lekker spelen in de sneeuw zeg!
Heel veel groetjes uit Rijsbergen.
Van lieke bastiaansen

Anoniem zei

Ha die familie Rijzen,

Allereerst weer een leuk verhaal in mekaar gezet voor de mensen in Nederland.Fijn dat Annika een hele leuke verjaardag heeft gehad van wel 3 dagen!!!Dan ben je pas jarig zeg.En nog wel ijs op school.Lekker hoor!!!!Robbe wil nog even de groeten doen aan Annika en we zullen binnenkort wat fotos opsturen van onze familie want onze Jurre is ook al veel veranderd net als Cathlin.We hadden het filmpje bekeken van haar.Nou tot schrijf ze via het blog en veel lpezier als opa en oma Rijzen naar Noorwegen komen.Doei groetjes van Rich,Robbe Jurre en Miranda uit Achtmaal

Adje-Leo zei

Hallo, allemaal
Het is een mooi en lang bericht geworden, we zijn weer helemaal op de hoogte van jullie wel en wee.
We zullen het allemaal nog wel een keer horen en alles meemaken als wij weer bij jullie zijn. We kijken er naar uit. Groetjes Adje.

Erg aardig om jullie sportieve vorderingen te vernemen, wie had dat nou ooit gedacht skieën voor je huis, maar wel hardstikke leuk natuurlijk. Ook de technische uitbreidingen volgen we met belangstelling, het begint met een klein helicoptertje maar je weet nooit waar het eindigt. Aangezien we toch regelmatig vliegen schept het mogelijkheden in de toekomst, je weet maar nooit. Uiteraard beginnen we met een proefrit op de squad, alhoewel.
Lieve allemaal tot binnenkort dan praten we weer verder.
Groeten, Leo

Anoniem zei

even een klein berichtje vanuit spanje, aangezien ik hier in het internetcafe zit, kan ik alles niet allemaal lezen, daar gaat dan te veel tijd in zitten en je weet time is money. maar ik wilde toch laten weten, dat ik af en toe ff kijk. groetjes vanuit spanje met 21gr.

Anoniem zei

Hallo luitjes,

Mooi verhaal, zijn we meteen weer van alles op de hoogte.

Hans, leuk jo, je nieuwe speeltjes, met name de quad, helemaal geweldig.

En Nicole, gewoon achterop gaan zitten, is harstikke leuk, of nog beter zelf rijden!!

Groetjes,
Annelies