vrijdag 21 november 2008

Mijn oude trouwe Volvo is Noorse geworden!

Laat ik eerst eens even vertellen dat de sneeuw verdwenen is. Eigenlijk alweer een tijdje geleden. De meiden hebben er niet echt lang van kunnen genieten, maar goed. Zelf ben ik er niet zo héél rouwig om. Je moet er toch op uit, nietwaar? En dan liever zonder sneeuw dan mét.

Zo moest ik op 30 oktober naar Kristiansand, een kleine 100 km van ons vandaan. We waren nog steeds bezig om mijn Volvo in te voeren en ik had eindelijk alle benodigde papieren (vanuit Duitsland en Oslo) binnen om een nieuwe afspraak te maken en hopelijk voor de derde en laatste keer er een dag aan te besteden. Het was op een donderdag, dus de oudste 2 naar de barnehage gebracht, Caitlin in de auto gezet, alle spullen, zoals eten, drinken, luiers, speelgoedjes (én papieren) ingepakt en op weg naar Kristiansand. Het was een mooie tocht, langs de Sørlandse kunstlijn met een gezellig meisje achterin en m'n moeder naast me. Nu ben ik niet zo'n autorijder, dus ik was toch wel wat nerveus voor de (voor mij) lange rit. Maar het ging heel goed. Je rijdt dan wel over de E18, maar de maximum snelheid is hooguit 80 km per uur. En dat bevalt me wel. Nu is Kristiansand voor onze begrippen als "plattelanders" een grote stad. Ik vond het dus wel prettig dat ik er met Hans al 2 keer geweest was en daardoor wist ik ook waar ik moest zijn. Eerst naar Statens Vegvesen (SV), een soort RDW, om eindelijk de godkjenning van m'n auto te mogen ontvangen. Met de papieren uit Duitsland en Oslo in de hand stapte ik vol goede moed het kantoortje binnen. Om van alles zeker te zijn, had ik een paar dagen van tevoren de papieren al gefaxd om te horen of ik alle papieren ook daadwerkelijk had. En dat was het geval. Ik hoefde ook niet mijn auto weer mee te brengen. Uiteraard kreeg ik dan ook bijna een hartverzakking toen de baliemedewerker vroeg waar ik m'n auto geparkeerd had. Standaardvragen, zoals bleek, want na goed bekijken van de formulieren, was het inderdaad niet nodig de auto nogmaals te zien. Gelukkig! Ons geïnstalleerd op de stoeltjes, alle jassen uitgetrokken en het wachten begon. Hopelijk niet te lang, want vóór 12 uur moesten we weer bij Tollvesen (de douane) zijn, om de invoerrechten te (mogen) betalen. En kom je net te laat, dan kun je protesteren zoveel je wil, maar "u kunt de volgende dag weer terecht, mevrouw". Toch een beetje zenuwachtig zaten we dus op onze stoeltjes heen en weer te schuiven bij SV. Blij was ik dan ook, te horen, dat alles in orde was en we konden vertrekken naar Tollvesen. Daar waren we op tijd binnen. Én we werden vriendelijk geholpen door de beambten ter plaatse. Ook toen ik vroeg om nog een formulier, wat ik de eerste keer dat ik er was op 2 september, was vergeten, ging de man in de systemen zoeken en een paar minuten later rolde het uit de printer. Toen we het gigantische bedrag aan invoerrechten hadden betaald (m'n auto is minder waard!), gingen we weer terug naar SV. Daar moesten we vervolgens de nieuwe Noorse kentekenplaten ophalen. We kwamen binnen en het was er druk, druk, druk. Maar we waren eigenlijk zo aan de beurt. Het gevolg van gescheiden loketten, bleek later. De mevrouw aan de balie typte wat gegevens in, liep naar achteren en haalde de prachtige, blinkende Noorse nummerplaten uit het papier. Is het geen geweldig nummer?

Opluchting dat dat gedeelte van integratie achter de rug was, zijn we weer terug gereden naar huis. Onderweg, net buiten Kristiansand, zijn we laat maar lekker wezen lunchen. De mooie tocht weer hervat, met een slapende Caitlin achterin.


7 opmerkingen:

Anoniem zei

Leuke achtergrond, gezellig verhaal over de auto, want willen we nog meer.
Mam

Gerlinda & Okke Bloem zei

Hallo,

Wat een gedoe zeg om een auto in te voeren. Maar na het hele verhaal te hebben gelezen ben ik wel benieuwd wat de moeite waard is om in te voeren. Dus met andere woorden, waar blijft een mooie foto op het blog?

Gr Gerlinda

Anoniem zei

Wat een gedoe om je auto in te voeren maar ja, de aanhouder wint zullen we maar zeggen. En je nummer is prachtig Nicole. Dat vergeet je niet zo snel.

Ook de nieuwe layout voor de site is heel mooi. Staat erg gezellig.

Groetjes, Joke (Jokertjuh HJ)

Anoniem zei

Nou familie, kom maar weer terug naar Brabant hoor. Hier ligt een dik pak sneeuw van zéker 12 cm. Leuk om sneeuwballen te gooien en sneeuwpoppen te maken met onze kindertjes en lekker wandelen met de hond. Maar niet zo leuk als je erdoor moet met de auto. Wij dus wel van Rotterdam terug naar Zundert. 60 Km op de snelweg en niet harder. En morgen schuift heel Nederland weer aan in de file. Dat zal bij jullie niet zo zijn. P.s. Niels en Wendy hebben een huis gekocht in de Pastoor Bielarsstraat (schuin tegenover Udo en Joyce)Dus Hans, als je nog wilt helpen klussen in maart!!! Ha, ha, ha.
Nou de groetjes voor juliie allemaal van ons allemaal. Leuk achtergrondje trouwens Nicole.

Unknown zei

Hallo Hans

Nu een keer een berichtje voor jou ipv naar je vrouw. Ik had vandaag cursus in Skien en in de pauze zaten we te genieten van onze lunch. Niet zomaar een lunch zoals in Ned. maar een uitgebreid lopend buffet in kerstsfeer...en naast mij zat een aardige noorse dame. Ze hoorde dat ik uit Ned. kwam en vertelde mij dat ze sinds korte tijd ook een collega had die geemigreerd was uit Ned. Ik hoorde dat ze uit Tvedestrand kwam, dus er ging al een lichtje bij mij branden en ja hoor, het bleek je collega Reidunn te zijn. Je hoort het vast nog wel van haar...soms is de wereld klein.

Groeten van ons hier uit Brevik en als we jullie blog zo lezen, genieten jullie net als ons van dit prachtige land !!

Tot blogs...Gina Olthuis

hennie8 zei

Hoi Nicole
Ja hoor , je moet er wat voor over hebben ,om Noorse te worden.
Fijn dat , dat ook weer gelukt is en dat jullie toch een leuke dag hebben gehad. Maar hier is het ook wit hoor , er ligt zo`n 15 cm. Maar gelukkig is de weg schoon.
Groetjes hennie

Anoniem zei

Hoi Malin,

Hier een berichtje uit Rijsbergen!
Hoe gaat het allemaal met je?
We zagen dat er al een keer sneeuw was gevallen in Noorwegen, maar ook in Rijsbergen heeft het al gesneeuwd!

Heel veel groetjes van je oude klasgenootjes, juf Kirsten en Ko