Fietsen, een gipsen been en de lente zet door en Hans is jarig!

Een maandje geleden had ik het laatste blogberichtje geplaatst. Tijd voor een nieuwe, toch?

Het weekend waar we gebleven waren, is een heel mooi weekend geworden. Het was prachtig weer. Zaterdags zijn Hans en ik met de jongste 2 (Malin was naar een verjaardagsfeestje) naar Arendal geweest om voor ze een nieuwe fiets te kopen. Malin had vorig jaar al een nieuwe gekregen en Annika en Caitlin waren nu aan de beurt voor een nieuwe goede fiets. Papa moest hem natuurlijk meteen in elkaar zetten en net voor het eten kon er nog even gefietst worden. 

Zondags, de 11 april hebben de meisjes eerst zitten schilderen. Annika had voor haar verjaardag een heel leuk, maar heel wit serviesje gekregen. Gelukkig zat er verf bij, zodat het heel mooi geschilderd kon worden. Ieder nam een kopje en schotel voor zijn rekening en de theepot, suikerpot en melkkannetje zijn verdeeld. 

Hoe vinden jullie het geworden? Kleine kunstwerkjes, toch?!

Rond 10 uur waren Annika en Malin alweer aan het fietsen.

 En Caitlin keek vanaf grote hoogte toe. 

Ondertussen heeft Hans alle auto's weer van zomerbanden voorzien. Da's toch ook altijd weer een hele klus, hoor. Naar de zolder van de schuur, 4 zomerbanden naar beneden schouwen, winterbanden eraf, zomerbanden erop. En dan de winterbanden weer terug naar de zolder brengen. En dat dan 3 keer!! Hij was wel moe na afloop. Logisch hè?!

's Middags zijn we naar Tjenna gegaan. Er lagen nog wel wat dunne ijsschotsjes in het water en Malin probeerde ze eruit te vissen. 

 

Maandag en dinsdag is er niet zoveel bijzonders gebeurd. Hans kon op de quad naar zijn werk en ik ben dinsdagsavonds naar een treffkveld bij Joruns hobbyhjørnet geweest. Gezellig met een aantal kwebbelende vrouwen scrappen!  Op woensdag krijgt Hans het bericht dat hij tot de vakantie in Arendal blijft werken. Ik weet eigenlijk niet of ik dat al vermeld had, maar hij is door z'n werkgever uitgezonden naar een bedrijf in Arendal en dat bevalt hem stiekum heel erg goed. Heel interessant werk en leuke collega's. 

De donderdag staat in het teken van de vulkaanuitbarsting in Ijsland. Gelukkig hoeven we nergens naar toe en komt er binnenkort ook niemand naar ons. Wat wel leuk is, is dat er weer een "lekker" pakket uit Nederland komt met allemaal lekkernijen zoals beschuiten, schuddebuikjes en ontbijtkoek. Ja dat "missen" we nog wel hoor. 

Vrijdags een gewone dag wederom. Hoewel het staartje... Malin zit met haar knieën op de schommel en springt er achteruit vanaf. Ze valt en doet haar enkel zeer. Ze kan er niet op staan, dus zeggen we dat ze het maar even rustig aan moet doen en op de bank moet gaan zitten. Daar blijft ze eigenlijk ook de hele zaterdag en Hans en ik vinden haar een beetje flauw, dat ze niet probeert om te lopen. Het is niet echt dik of zo, dus het zal toch wel meevallen? 

Omdat Malin blijft volhouden dat het toch wel erg pijn blijft doen, haar enkel, gaan we zondags met haar naar de legevakt (weekenddienst) in het ziekenhuis in Arendal. Daar worden eerst röntgenfoto's gemaakt en werd haar pootje stevig in het verband gewikkeld en zijn we met krukken naar huis gestuurd. Even rustig aandoen maar na een paar dagen toch proberen om weer voorzichtig te gaan lopen, was het advies. Gelukkig dat viel eigenlijk nog wel mee. 

Maar 's maandags krijg ik een telefoontje van het ziekenhuis, dat ik zo spoedig mogelijk terug moet komen met Malin en dat ze absoluut niet op haar voet mag steunen, omdat er toch een scheurtje in de enkel zit. Haar voet moet in het gips. Als Hans terug is van het werk gaan we met z'n drietjes weer naar het ziekenhuis. Daar moeten we 3 uur wachten (ja werkelijk, er was ondertussen een ongeluk gebeurd!) alvorens we naar huis kunnen met Malins onderbeen in het gips. We waren pas om 9 uur thuis en Malin was helemaal op. Ik bel de volgende dag naar school en houd haar een dagje thuis om uit te rusten. 

Malin en ik vermaken ons wel, deze dinsdag. We zijn met z'n tweetjes, want Annika en Caitlin zijn naar de barnehage. Als ik tegen 12 uur even boodschappen ga doen, neemt oma Ans even de honours over en er wordt volop ge-4-op-een-rij-d! 

Omdat ik me toch af ga vragen hoe we de wat langere afstanden met Malin gaan overbruggen (als ze toch een paar weken in het gips moet blijven!), ga ik even bij de huisarts langs de volgende dag. Waar zou ik eventueel een rolstoel kunnen huren? Ik krijg het telefoonnummer van onze buurvrouw!! Tuurlijk, zij werkt in het bejaardentehuis en is medewerkster op de revalidatie-afdeling. Als ze 's middags thuis is van haar werk, ga ik even bij haar langs en leg de boel uit. We rijden meteen terug naar het bejaardencentrum en nemen een minirolstoel mee. Zo nu zijn we wat mobieler! 's Avonds krijgen we weer even de schrik als we naar buiten kijken: het sneeuwt! Gelukkig is het de volgende dag weer allemaal verdwenen....

We zijn ondertussen aangeland bij donderdag 22 april. En omdat we onze belastingpapieren vóór 30 april bij de Nederlandse en Noorse belastingdienst moeten hebben ingeleverd, ben ik hier vandaag toch maar aan begonnen. Het blijft een vervelend werkje, maar gelukkig ging het heel vlot. De Nederlandse bel.dienst wilde alleen maar wat aanvullende info, die ik heel eenvoudig uit de vorige "grote" aangifte kon halen. En de Noorse, tja daar is alles al lekker ingevuld en hoef je alleen maar te controleren. Toch was ik blij dat alles weer opgestuurd en verzonden was. Daar zijn we weer vanaf. 

Donderdags gaat Hans ook nog even langs bij Euronics. Hij krijgt het voor elkaar om een parabool te bemachtigen. Ik ben verdorie al 4 keer bij hun zusterbedrijf langsgeweest en krijg telkens te horen, dat ze me zouden bellen. Maar gelukkig, oma Ans kan binnenkort naar de Nederlandse televisie kijken. 

Na het eten gaan we er allemaal nog even op uit. Hans gaat met de oudste twee een tochtje maken met de auto. Ze zijn naar Åmli geweest waar op een oud stukje treinrails een oude toren en wagon gerestaureerd zijn en waar je vroeger tijden weer kan herbeleven. Ik ben met Caitlin bij haar vriendinnetje Selma op de thee geweest. Geweldig om die twee, als echte vriendinnen, met elkaar te zien spelen!

Vrijdags is er niet zoveel bijzonders gebeurd. Oma Ans loopt met Caitlin en Annika naar het postkantoor in het stadje en komen daarna naar Malins school gelopen. Ik heb deze week een weggetje gevonden, zodat ik bij de bibliotheek kan parkeren (die is naast Malins schoolgebouwtje) en Malin niet zo'n eind hoeft te lopen. Met z'n allen rijden we weer terug naar huis. En we zijn er nog maar net of de deurbel gaat. Onze overbuurvrouw Liv staat op de stoep met haar kleindochter, Johanna. Ze komt spelen en Liv drinkt een kopje thee. 's Avonds wil Malin de rolstoel uitproberen en "loopt" met Annika en Hans naar Grisen.

Natuurlijk heeft Malin op zaterdag 24 april weer een verjaardagsfeestje, van Terese. Maar het viel haar tegen. Ze kon met haar gipsen been niet echt meespelen, werd ook niet echt betrokken en zat eigenlijk alleen maar bij de moeder van de jarige op het terras te kijken naar haar spelende klasgenootjes. Tja dat is natuurlijk hier veel, in een tuin heb je nogal eens hoogteverschillen. En dat was bij Terese ook het geval. Er waren zogezegd 3 "verdiepingen" in de tuin. Maar goed, toen Malin weer thuis was, vrolijkte ze weer op. Zo gaat dat met kinderen, toch? Hans heeft nog geprobeerd om de parabool, die hij aan de gevel had gehangen, aan de gang te krijgen, maar dat lukte niet erg. We bleven naar een blanko beeld kijken. Dus uiteindelijk Hanneke gebeld, haar partner zit in die business en ze zouden zondags wel even langskomen. 

's Avonds maken we nog even een ommetje met de meisjes. 

Zondag was een drukke dag voor wat betreft bezoekjes. 's Morgens had ik m'n vriendin Heidi met haar kleine meid en ik had Annika naar haar vriendinnetje Tsunami gebracht. Bij ons kwam 's middags Johanna weer spelen en tegen het einde van de middag kwamen Hanneke en David de parabool installeren. Ze hebben gelijk een hapje meegegeten. Tegen een uurtje of half 9 waren we weer met z'n vijfjes. 

Malin is eerste naar school geweest voordat ik haar maandagmorgen tegen half 11 had opgehaald van school. We moesten voor controle naar het ziekenhuis. Ze hebben er het tijdelijke gips afgehaald en er een soort plastic gips weer omgedaan. Hier zal ze een paar weken mee moeten rondsjouwen. 

Omdat Malin nu moeilijk in haar gewone broeken kan, heb ik dinsdag voor haar in Arendal een paar sweatbroeken gekocht. Lekker soepel met stiek rond het been. Ook wilde ik eens gaan inkopen bij de ICA Maxi, een hele grote supermarkt. Daar heb ik groot inkopen gedaan. Tegen de middag waren we weer thuis, oma Ans en ik, en toen ik Malin ging halen van school heeft ze een vriendinnetje, Anniken, meegebracht. Het zijn 2 pechvogels, want Anniken zit met haar pols in het rekverband. Zij heeft haar pols verstuikt. Toch hebben ze lekker buiten gespeeld, zo goed het ging, want het was wederom prachtig weer. 

Woensdag en donderdag is er niet veel nieuws te melden. Ik heb m'n bloed voor de zoveelste keer weer moeten laten prikken. Ik heb een tekort aan ijzer en dat willen ze nu goed in de gaten houden. Ik heb medicijnen (een ontzettend smerig drankje) en gelukkig helpt het wel. Ik ben niet meer zo moe en snel geïrriteerd. Zoals ik al zei, het gaat nu een stuk beter. Toch is het nog niet op z'n normale waarde (m'n ijzergehalte) dus een afspraak gemaakt om nog 1 maal te controleren bij de huisarts. Is het dan nog niet zodanig gestegen naar normale waarde, gaan ze in het ziekenhuis onderzoeken waarom het zo laag blijft. Het zou namelijk kunnen dat m'n lijf het ijzer niet op kàn nemen. Maar dat is van later zorg. 

Vrijdag 30 april moesten we even goed nagaan wat we voor het weekend in huis moesten hebben aan boodschappen. Alles is morgen, 1 mei de dag van de arbeid dicht en het werk ligt plat. Caitlin loopt met oma Ans terug naar huis en noemt alle nummers op de lantarenpalen ijverig op. Ze geniet volop van de onverdeelde aandacht. Ook hebben we allemaal een mooie tekening gemaakt op Malins gipsen pootje!

Het weekend hebben we lekker rondgekeuteld. Hans heeft zich veel met z'n dochters beziggehouden, want ik wilde graag meedoen aan een scrapweekend (kijk ook eens op m'n andere blog). Op zondagavond, net voor we wilden gaan eten, kwam Maartje nog langs met de jongens. Maar ze bleef niet wachten, ze is weer naar huis gelopen. 

Maandag was geen drukke dag, dinsdag wel. Eerst Malin naar school gebracht, vervolgens met de twee jongsten naar de barnehage. Daar een oudergesprekje gehad. Het gaat heel goed met Annika en Caitlin. Ze hebben het er prima naar hun zin op Bøklia. In alles wat de juf zei, herkende ik onze twee in. Ze voelen zich er dus veilig en kunnen zichzelf zijn. Heerlijk. Ik heb ook afgesproken dat Annika vanaf januari 2011 3 dagen naar de barnehage gaat komen. Dit om de overgang naar school wat gemakkelijker te maken. 

Ik heb thuis even de boel wat op kunnen ruimen om om kwart over 11 weer naar school te rijden. Malin had wederom een afspraak in het ziekenhuis. Er zijn weer röntgenfoto's gemaakt en het ziet er allemaal prima uit. We spreken af dat ze over 2 weken terugkomt en dan mag het gips eraf!

Als we weer thuis zijn, maakt Malin eerst haar huiswerk en halen we de zussen daarna op van de barnehage. Ik maak het eten klaar, want we moeten vroeg eten. 's Avonds is er op school weer een ouderbijeenkomst over het lezen in de 1e tot en met de 3e klas. Het was erg interessant en ik kon het goed volgen. Ach, ik zat naast twee andere moeders, die zeiden, dat als ik het niet meer wist ik het ze gewoon kon vragen. Maar dat was gelukkig niet nodig. 

Woensdag weer een lekker rustige dag. Donderdags 6 mei ben ik met Malin boodschappen gaan doen in Arendal. We hadden de rolstoel meegenomen en konden zo zonder al te moe te worden overal onze inkopen doen. We hebben bijvoorbeeld kadootjes voor papa gekocht. Hij is zondag jarig en daar horen kadootjes bij. Het was heel gezellig, zo met z'n tweetjes. Oma Ans heeft Annika en Caitlin opgehaald van de barnehage. 

Vrijdags is er wel wat bijzonders gebeurd! Malin is weer een tand kwijtgeraakt. Niet verloren, nee, ik heb 'm eruit moeten trekken. Hij zat er te vervelen en hing op nog 1 klein stukje in haar kaak. Dus met een pincentje wat rondgedraaid en floep daar lag-tie in een potje water. 

De andere voortand hangt ook helemaal scheef, dus dat zal ook niet lang meer duren. 

Voor de volgende winter is Hans al weer druk in de weer op zaterdag. Zijn collega belde of hij weer mee wilde om hout te gaan hakken. Alles wat hij in een dag omgehakt krijgt, mag hij gratis hebben. Die collega heeft zoveel, dat hij "ervan af moet". Nou gratis verwarming daar zeggen we geen nee tegen!

Ikzelf ben met de meisjes boodschappen wezen doen en bij oma Ans op bezoek geweest in Grisen. Ze stond daar in een kraam haar kaarten te verkopen. En die van een cursist en die van mij. Het bleek ook vårmarked (voorjaarsmarkt) te zijn in het stadje en het was prachtig weer, dus er was niet veel aanloop in het winkelcentrum. Maar goed, ze heeft toch wat kaarten verkocht. 

Zondag is het feest! Papa Hans wordt 43 jaar. Hij wordt al vroeg uit z'n bed getrommeld door zijn dochters, die hem vóór z'n koffie de kadootjes al willen uitpakken. Maar dat weigert papa. Eerst koffie, dan iets anders. Hij wordt uiteindelijk overladen met tekeningen, zelfgemaakte knutselwerkjes en kadootjes. Verder wordt het een rustige dag. Ik ben in de weer om 60 muffins te bakken om op het werk te trakteren. En de rest speelt en leest. Papa mag kiezen wat we eten en het wordt pizza. Caitlin en ik houden het op een boterhammetje. Ook niet slecht hoor voor een keertje.