Eens even kijken, waar was ik gebleven? Ja ik moet er altijd even de agenda bijnemen, anders weet ik het allemaal niet meer! Ik word oud (dat wil zeggen 40 dit jaar...), ik hoop het maar, toch?! Maar goed, terug naar de orde van de afgelopen weken. Het zijn er 3 wel te verstaan, dus hier gaan we.

Onze Caitlin is verhuisd. Jaja, ze heeft haar juniorbed verruild voor het ingebouwde grote 1-persoonsbed op haar kamertje. Haar zussen slapen "al lang" in het "grote bed" en nu dus ook onze kleinste telg. Zo heeft ze wel veel meer ruimte gekregen op haar kamertje, waar ze nu lekker kan spelen.

Op woensdag hebben we oma Ans uitgezwaaid, zij ging naar Nederland. Dat verslagje hebben jullie al kunnen lezen. Donderdags zijn we op bezoek geweest bij onze Poolse naaste buren. Laat in de middag had Malin een verjaardagsfeestje bij Linn-Marie. En op zaterdag weer bij Tomine. Omdat Caitlin en (vooral) Annika het oneerlijk vonden dat Malin zoveel leuke feestjes had, dacht ik dat wij met z'n drietjes ook wel iets leuks konden doen die zaterdag. En ik had in de Tvedestrandsposten gelezen dat de brandweer met een grote auto in het stadje zou zijn. Toen we door Tvedestrand reden, zagen we de brandweerauto al staan!! Wij Malin afgezet bij haar feestje en een parkeerplaats gezocht. We moest nog wel een eindje lopen en toen we uiteindelijk bij de plaats van het delict aankwamen,.... was de brandweerauto verdwenen!! Dat was een regelrechte tegenvaller natuurlijk. Tja en wat doe je dan, dan ga je maar weer terug naar huis met de belofte voor een lekker snoepje. Later op de dag werd het weer wel wat gezelliger, want er is nog een vriendinnetje van Malin mee naar huis gekomen om te spelen.

Zondags hebben Hans en ik buiten opgeruimd. Het overige hout weer een beetje goed opgestapeld, zoveel stoken we nu niet meer. Is niet meer nodig. Overdag schijnt de zon door het hele huis en verwarmt het goed, zodat we er zelfs tot 's avonds profijt van hebben. De dames hebben de fiets weer opgepakt. Althans Malin de fiets en Annika en Caitlin de step.

En toen was het paasvakantie. En het regende... maar gelukkig klaarde het maandagmiddag weer op. Een van onze auto's stond in de garage en was klaar. Hans is dus 's maandags vroeg naar huis gekomen, want we moesten vóór 4 uur in Grimstad zijn en dat was toch een klein uurtje rijden. Alles ingeladen en op naar Grimstad. Aldaar de auto en sleutels in ontvangst genomen, de kids verdeeld ("ik rijd met papa mee, en ikke met mama") en via een mooie alternatieve route weer naar Tvedestrand terug. Tja af en toe moet je van de nood een deugd maken!

Dinsdags begon met heerlijk weer, maar toen oma Ans tegen 4 uur opgehaald moest worden begon het weer te druppelen. Als dit maar niet heel de week zo aan blijft houden. Na een kort verblijf bij oma, ben ik boven gaan koken voor 6 personen. Oma had zoveel niet in huis, dus zijn we na het eten maar gelijk boodschappen wezen doen. We konden ook wel wachten tot de volgende dag, maar dan zou het zeker heel erg druk zijn. Op witte donderdag en goede vrijdag is hier namelijk alles gesloten.

De volgende dag, woensdag, zijn we toch nog even het stadje in geweest. Oma Ans had een decoder en smartcard gekocht om hier de Nederlandse televisie te kunnen bekijken en daar moest alleen nog een parabool bij. Viavia bij het goede bedrijf terecht gekomen, maar de parabool was (natuurlijk) niet op voorraad. Na de pasen zouden we wel gebeld worden. OK, die jongeman heeft niet gezegd, "direkt na pasen", maar tot op de dag van vandaag nog geen reaktie mogen ontvangen...
Omdat het voorjaar eraan komt, is het nu te warm aan het worden voor de "varmedress" en het regenpak van vorig jaar was Malin natuurlijk te klein geworden. Dus alles schuift weer door, het regenpak van Malin gaat naar Annika en dat van Annika is voor Caitlin. Gelukkig heb ik een vriendin met een kleine meid, waar alle kleertjes van Caitlin weer naartoe kunnen. Maar goed, Malin had dus een nieuw regenpak nodig, wat we in Grisen bij Leo Nora hebben gekocht. De broek niet gepast, maar de jas paste dus dat zat wel goed. We hebben in Grisen nog iets lekkers gegeten en de meisjes hebben nog even gespeeld. Hans was ook al vroeg thuis, om half 2, toen wij ook net terug waren. Hij heeft vrij tot en met 2e paasdag, heerlijk. s. Middags is er nog een klasgenootje van Malin, Anniken, komen spelen. De meiden hebben gezellig aan de keukentafel zitten stempelen en kleien.

Zo vroegen de meiden al de hele week wanneer we weer eens een toertje gingen maken. Dat hebben we dus vrijdags gedaan. Maar toen we vrijdagmorgen beneden kwamen, was daar eerst een grote verrassing: er stonden 2 reeën in de straat! Een moeder met een jong. Malin zag ze als eerste door onze Skogfaret lopen. Geweldig toch hè, de natuur zo dichtbij. Uiteraard toen ik eindelijk m'n fotocamera te pakken had, waren ze alweer een eindje weg. Maar ik heb toch nog wat plaatjes kunnen schieten.

De beesten waren lekker aan het smullen van de weinige besjes die nog aan de struiken van de buurtjes zaten.   Maar toen ik te dichtbij kwam, schoten ze snel het bos in. Dit blijft geweldig, toch?!

's Middags zijn we met z'n vijfjes naar Koppsåna gereden.

 Dat is een prachtige oude zaagmolen uit 1880...

...aan een snelstromende rivier. 

We moesten wel even door de sneeuw baggeren, maar het is een prachtig complex, waar je heerlijk kunt genieten. 

Ons Linneke heeft haar papa en mama nog even op de foto gezet (met achter Hans Koppsåna).

Over het middageten hoefde ik me geen zorgen te maken, we konden aanschuiven bij onze benedenbuurvrouw. Maar net toen oma Ans het eten wilde opzetten, belde m'n vriendin Heidi. Ze wilde nog even langskomen met man en dochter. We hadden hen Caitlins bedje aangeboden en Heidi kende het bed natuurlijk al wel, maar haar man Steinar wilde het ook nog even zien. Ze waren erg geïnteresseerd en zouden erover nadenken. Tegen 6 uur konden we aanschuiven bij oma Ans in de hobbykamer. Niet echt heel ruim voor 6 personen, maar het ging. 's Avonds zakte even de moed in m'n schoenen toen het begon te sneeuwen! Jawel, het witte goedje dwarrelde weer naar beneden. En het bleef nog liggen ook. Zou het dan naast een witte kerst ook een wit pasen worden?

Maar gelukkig was het de volgende dag weer snel verdwenen. Ja ik ben de sneeuw nu wel een beetje beu aan het worden, net als zoveel van "mijn landgenoten". Na nog wat boodschappen (ja de winkels waren weer even open, zo tussen witte donderdag/goede vrijdag en de 2 paasdagen in), zijn we lekker in de keuken gaan zitten knutselen. En terwijl we gezellig bezig waren, kregen we een uitnodiging van de overbuurtjes om pasen in te komen luiden met koffie en thee en wat lekkers. Het paasmandje wat we aan het maken waren, werd een welkom kadootje voor onze overburen. We hebben er lekkere koekjes en gevulde eitjes (uit Nederland) in gedaan. 

Zondag eerste paasdag zouden we een gast krijgen. Onze Nederlandse kapster, Hanneke, was met de paasdagen alleen, dus we hadden haar gevraagd om te komen eten. En dan bereid je natuurlijk iets speciaals, eland met een heerlijk sausje, aardappeltjes en rode kool. En ijs na. De meisjes kregen van oma Ans een goed gevuld paasei. Een goede gewoonte hier in Noorwegen om de kinderen een groot kartonnen ei te geven met daarin lekker en veel snoepgoed. En deze gewoonte wordt goed ontvangen in huize van de Rijzen-van Gremberghe.

Onze tweede paasdag is een dag van heerlijk in huis rommelen. Het weer werkt ook niet echt mee, dus dan is het in huis goed toeven. Uiteraard had ik het ook makkelijk met het warm eten, want er was nog genoeg over van de vorige dag. 

En dan begint het gewone dagelijkse leven weer. Hans naar z'n werk en de twee jongsten naar de barnehage. Oma Ans brengt ze weg, samen met Malin, want ik voel me niet zo lekker. Gelukkig trekt het snel weer weg, want Malin zat toch een beetje sipjes te kijken. We zouden vandaag lekker gaan scrappen, omdat ze nog een dagje thuis is. Ze hoeft pas op woensdag weer op school te komen. Om een uurtje of 10 zitten we gesetteld aan de keukentafel te stempelen, te kleuren en te knippen. Heerlijk zo'n dagje met 1 dochter!!

Het weer is weer beter aan het worden en er kan 's avonds na het eten weer gefietst worden. Malin heeft vorig jaar een nieuwe fiets gekregen, maar Annika en Caitlin probeerden het nog op een paar oude krijgertjes uit Nederland. En deze fietsjes waren nu toch echt versleten. Een belofte werd gemaakt, we zouden zaterdag met de twee dames nieuwe fietsen gaan kopen. 

Omdat de dames van oma Ans haar hobbyclubje mijn kaarten ook wel eens bewonderd hadden, vroegen ze zich af of ze niet een keertje een workshopje bij me konden volgen. Natuurlijk kon dat en op woensdagavond was het dan zover. Ik had me natuurlijk goed voorbereid en heb, in mijn beste noors, de dames alles wat ik wist verteld over de verschillende technieken van het stempelen. Na zelf een stempelafdrukje uitgekozen te hebben, zijn ze zelf aan de slag gegaan. En het werd een hele leuke avond, wat misschien nog wel vervolgd zal worden. 

Het regenpak wat Malin de voorgaande week had gekregen was toch eigenlijk aan de krappe kant. Dus donderdag op zoek naar een andere en gelukkig ook gevonden. Dan is het toch fijn, dat er nog twee meisjes komen, die wel in het gloednieuwe regenpak zullen groeien. 's Middags heb ik samen met Malin nog een gesprek met de juf op school. Malin doet het echt heel goed, kan goed met iedereen overweg en "mag" zelfs niet meer op noorse bijles komen. Ze zou zich gaan vervelen en kan haar tijd veel beter besteden aan de gewone les in de klas. "Malin weet heus wel hoe de meubels in het noors heten en dat rood, rød is en zo". Na een poosje wordt ze wel weer opnieuw getest, zoals alle andere "buitenlandse" kinderen, maar ik weet eigenlijk zeker dat we ons daar geen zorgen over hoeven te maken. Malin is al een echte noorse aan het worden!

Vrijdags schijnt de zon en willen de twee jongste al vroeg naar buiten. Omdat het nog wel een beetje fris is, trekken ze toch de vinterdress nog maar aan. De sneeuw op de zandbak is ook alweer weg en na opening komen er weer allerlei vergeten schatten tevoorschijn. Het zand is nog erg nattig, maar dat mag de pret niet drukken. Als Malin 's middags ook weer thuis is en de boterhammetjes zitten achter de kleine kiesjes, gaan ze met z'n allen weer de tuin in. Er komen nog een vriendinnetje van Malin, Helene, en Annika's grootste vriendin, Tsunami, spelen. Een tuin vol met meisjes. 

Er kan weer volop geschommeld en gegleden worden. Ook deze schat is weer onder de sneeuw vandaan gekomen en kan weer volop benut worden. 

's Avonds zet Hans de trampoline nog op met behulp van Malin.

En komen tafel en stoelen weer op het terras te staan.....

.....want het belooft een mooi weekend te worden. 

En daar zal ik de volgende keer meer over vertellen, want we hebben heerlijk genoten van deze prachtige zaterdag en zondag.

Tot de volgende keer!!