Nog één dagje en ook de maand februari is alweer verleden tijd. Maar helemaal verdrietig zijn we er niet om hoor. Deze maand is er zoveel sneeuw gevallen en vooral de laatste week was het soms bar en boos. Hans ging ’s avonds met de snøfrees aan de slag, maar ’s morgens vroeg moesten we alweer een pad maken, zodat Nicole goed weg kwam met de auto om Malin naar school te brengen. Lastig was het daarna om de oprit weer achteruit omhoog te komen, maar…………..ze is een kei en geeft niet op. Onze overburen hebben een bord met de tekst “ikke legge snø her” op een lange paal in de tuin staan, maar langs diverse kanten wordt er daar toch sneeuw weggelegd. Het bord is bijna niet meer te zien.
Misschien weten jullie het nog niet, maar Hans heeft zijn “vertrouwde” rode auto ingeruild voor een nieuwe mooie zilvergrijze. Nou ja, één dag was die mooi zilvergrijs, maar nu heeft die alweer flink te lijden gehad van de vorst en de sneeuw natuurlijk. ’s Morgens gaat hij al vroeg op stap, want op zijn werk is het behoorlijk druk. Maar de maandag- en woensdagavond houdt hij vrij. Is dan ook op tijd weer thuis. Op maandag legt hij de kids op bed, want Nicole heeft haar hobbyclubje. En op woensdag, ja dan gaan de mannen op stap. De ene keer naar Kristiansand en dan weer eens naar Arendal. En altijd komen ze weer met allerlei handig gereedschap thuis.
Gisteren heeft Hans het terras weer sneeuwvrij gemaakt. Er lag een flinke lading, ik denk wel 75 cm. Het was nog niet zo zwaar, maar vrijdag begon het een beetje te regenen en dan wordt het uitkijken natuurlijk. Want stel je voor dat je straks in de zomer geen terras meer hebt. Je wilt dan toch weer lekker buiten kunnen zitten. Het was een hele klus. Eerst alle sneeuw naar beneden en dan beneden de hele boel weer wegwerken. Maar de klus is geklaard.
Van uitrusten kwam ’s avonds voor hem niet zoveel terecht. Nicole ging met haar club om 5 uur naar Arendal voor aan “natttreff”, die georganiseerd was door Jorun’s Hobby (onze scrapwinkel). Wat ik er vandaag van heb gehoord, was het hartstikke gezellig. Ze hebben veel gelachen en Nicole kon zelfs heel goed de mopjes volgen, die natuurlijk in het Noors werden verteld. Knap hoor, ik doe het haar niet na. Maar omdat de meisjes natuurlijk de hele dag Noors praten, doen Hans en Nicole ook mee. Dus dan raak je snel vertrouwd met de taal. Het werd trouwens een latertje. In de kleine uurtjes kwam ze pas naar huis.
Woensdag werden de meisjes om twaalf uur bij de tandarts verwacht in Arendal. Anika en Caitlin voor de jaarlijkse controle, maar bij Malin wil er een kies doorkomen en de melkkies is er nog niet uit. Zit wel los. Het sneeuwde die dag verschrikkelijk hard. Met de auto haalden we Malin uit school en zijn toen maar met de bus naar Arendal gereden. Toen we uit de bus stapten, zei Annika dat ze moest plassen. Nicole liep dus snel door met Malin en Annika en ik kwam rustig achterop met Caitlin. Maar toen ik dacht bij de tandarts te zijn, bleek dat ik een deur verder moest. Ik lette natuurlijk goed op Caitlin, maar even niet zo goed op mezelf. En ja hoor, daar gleed ik van het trapje af en lag languit in de sneeuw. Blij dat er geen fotograaf in de buurt was. De tandarts heeft de kies van Malin eruit gehaald, zodat de nieuwe kies de ruimte heeft om door te komen. Ze heeft zich heel flink gehouden en verdient een geweldige pluim daarvoor.
De meisjes genieten van het leven hier in Noorwegen. De jongste twee gaan graag naar de barnehage en afgelopen donderdag vierden ze daar carnaval. Caitlin ging als prinses en Annika als een boze heks. We zijn benieuwd of er iemand foto’s heeft gemaakt. Malin komt regelmatig met een vriendinnetje thuis of gaat naar een vriendinnetje toe. Afgelopen donderdag was er in het gymlokaal een “toneeluitvoering” van de leerlingen van de vierde klas. Het was heel erg leuk vertelde ze. Er stond een foto in de krant met een verhaaltje erbij. Dat heeft ze vandaag zitten lezen. Dat lezen gaat trouwens geweldig. Ze gaat regelmatig naar de bieb om een leesboek te halen en ze leest ook aan haar zusjes voor.
En ik………………….ik vermaak me ook prima. Loop af en toe even bij Liv binnen voor een bakkie leut. Heb leuke contacten met de dames van mijn hobbyclubje. Liv breit heel veel en ze wilde me iets laten zien afgelopen maandag. Dus vroeg ze of ik even kwam. Caitlin was bij mij en ze ging mee en amuseerde zich kostelijk met de buurman en met de poppen, die Liv heeft. Liv had voor haar oudste kleindochter een Noorse trui gebreid. Natuurlijk met een rondbreinaald en ze was gestopt bij de hals. De mouwen waren ook klaar en nu moest er dus in de trui geknipt worden. Ik was heel benieuwd hoe dat zou gaan, maar het is werkelijk waar een fluitje van een cent. Dus als ik de komende winter weer ga breien, dan ga ik dat ook eens proberen. Wel eerst even oefenen op een lapje, maar ik weet zeker dat het me gaat lukken.
Toen ik vanavond aan het eten was, kwam er een telefoontje van Caitlin dat ze een keertje bij oma Ans wilde logeren. Geen probleem…..het bed dus tevoorschijn gehaald. Het was de allereerste keer dat ze hier kwam slapen. Het ging niet direct van een leien dakje, maar om half 10 is ze toch in slaap gevallen. Morgen hoeven we niet vroeg op, want de meisjes hebben wintervakantie. Lekker uitslapen dus en de dag niet beginnen met sneeuwruimen.
We merken dat ons blog niet meer zo veel gelezen wordt. Of misschien lezen jullie het wel, maar geven geen reactie meer. We willen nog even doorgaan, maar denken er over om juli 2011 te stoppen met ons blog. Mocht er iets heel speciaals zijn, dan vertellen we dat natuurlijk.
zondag 27 februari 2011
zondag 6 februari 2011
De hoogste tijd voor een update van ons wel en weer in Noorwegen.
Nadat de jongelui weer thuis waren gekomen van hun tripje naar Nederland ben ik ’s maandags met het vliegtuig naar Nederland vertrokken. De belangrijkste reden dat ik ging was het aanvragen van een nieuw paspoort. En dat is me binnen een week gelukt. Kostte wel wat meer, maar dan heb je ook wat. Eind 2010 was mijn broer 40 jaar getrouwd. Ze hadden geen plannen voor een groot feest, maar een etentje gaat er natuurlijk altijd in. Heb natuurlijk ook weer heel wat hobbyspulletjes ingeslagen.
Maar voordat ik verder ga met vertellen, wil ik jullie eerst laten weten dat Hans per 1 oktober aan een nieuwe baan is begonnen in Arendal. Het bedrijf waar hij voor werkt, was hem niet onbekend. Vanaf medio februari 2010 was hij hier al begonnen omdat er weinig of geen werk was bij zijn oude firma. Hij werd dus “uitgeleend” en dat beviel hem zo goed, dat hij is gebleven toen hem een baan werd aangeboden en zijn oude baas hem op dat moment niets kon bieden. Uit de verhalen, die ik zo hoor, bevalt het hem prima. Hij kan ook uitgezonden worden en dat is al gebeurd. Onverwachts een weekend naar Nederland voor een klus in Rotterdam. En dan ga je natuurlijk lekker slapen bij je ouders. Groot gelijk hoor!
Toen ik weer terug ging naar Noorwegen waren ze blij me te zien. De hele familie, met uitzondering van Malin, zat in de lappenmand. Was dus gelijk aanpakken en verzorgen. Geen probleem, het is me gelukt en gelukkig ben ik niet het slachtoffer geworden.
De clubjes van Nicole en mij gaan hartstikke goed. Iedere maandagavond komen er gezellig wat dames bij Nicole. Ze maken de mooiste dingen, leren veel van elkaar en natuurlijk wordt er volop gekwetterd. Hans is dan druk om zijn “meiden” naar bed te loodsen, zodat hij daarna nog een rustig avondje heeft. Op woensdagavond heeft hij zijn “avondje”. Vaak gaat hij dan met de buurmannen op stap. Bij mij komen dan een vijftal Noorse dames, die het kaarten maken onder de knie willen krijgen. En dat gaat steeds beter. Ze zijn zelfs zo enthousiast, dat we in november een weekendje naar de Kreadoe in Utrecht zijn geweest. Was voor mij wel vermoeiend. Moest het Nederlands vertalen naar het Noors en andersom. Maar het is me gelukt en we hebben veel gekocht en veel plezier gehad.
Met de meisjes gaat het ook prima. Toen de eerste sneeuw was gevallen, zijn Hans en Malin erop uitgetrokken om de skies weer uit te proberen. Ze hoeven niet zo ver te rijden. Eten en drinken gaan mee en het is genieten voor die twee. Annika is trouwens ook een keertje meegeweest, maar Caitlin wacht nog een jaartje.
Eind november hebben we de 4e verjaardag van Caitlin gevierd. Natuurlijk heeft Nicole hier foto’s van gemaakt. Misschien krijgen jullie die nog wel een keertje te zien. Voor de 1e keer had ze ook vriendinnetjes van de barnehage uitgenodigd. Ze vond het helemaal geweldig. Er was volop te snoepen en te drinken, want dat is hier de gewoonte. Annika en Malin hebben regelmatig feestjes. Ze worden erheen gebracht door mama of papa. Malin had laatst een feest in Jumbo Lekeland. Een groot speelparadijs. Drie meisjes van haar klas gaven daar hun verjaardagsfeest. En dat ze heeft genoten, merkte we aan de verhalen.
We waren ook weer uitgenodigd om deel te nemen aan een kerstmarkt in Sandoya. Was ik vorig jaar ook geweest, maar dit jaar waren Hans en Nicole ook van de partij. Nicole met haar scrapkaarten en Hans met zijn eigengemaakte houten tractoren met aanhanger. Degene, die het beste zaken heeft gedaan, was Hans. De tractoren gingen als zoete broodjes van de hand. We hadden nog niet eens alles uitgepakt, of er was al een tractor verkocht. De meisjes zijn die dag bij Liv en Gunnar geweest. En daar hebben ze van genoten. Natuurlijk heeft papa ze nog even opgehaald, zodat ze even een kijkje konden nemen. En Annika won zelfs nog een prijsje toen ze een amandel vond in haar rijstepap.
In december was er natuurlijk het feest van Santa Lucia op de barnehage. Zoals de andere jaren mocht ik ook weer mee. Malin werd daarom samen met ons buurmeisje naar school gebracht en wij gingen al glibberend en glijdend op weg. Dat het glibberen en glijden was, kwam doordat het de nacht ervoor flink had geregend op de sneeuw en toen kwam de vorst er nog eens overheen. Gelukkig hebben we “brodders” (soort spijkerbandjes) onder onze schoenen, maar het was echt een gevaarlijke tocht. Terug konden we met iemand meerijden, die ons weer veilig thuisbracht.
De 1e adventszondag viel op 28 november. Voor mij een bijzondere dag, maar ook voor de Noren. Want de huizen werden weer versierd met lichtjes enz. Ja, kerst is hier echt een heel bijzonder en schitterend feest. In de winkels vind je allerlei artikelen speciaal voor de kerst. En je krijgt ook ontzettend veel reclame in je brievenbus. De meisjes maakten intussen een verlanglijst voor de kerstman. Sinterklaas komt niet in Noorwegen. Die vind het hier te koud. En dit jaar was het heel bijzonder, want opa en oma kwamen speciaal voor de kerst naar ons toe. Het was hier een witte kerst en omdat de meisjes vakantie hadden, hebben ze natuurlijk genoten van de aanwezigheid van opa en oma. Ze gingen mee wandelen, deden spelletjes en natuurlijk moest oma ook voorlezen. Daags na kerst vertrokken ze weer naar Nederland.
Bijna was het jaar weer ten einde. Oud en nieuw is hier niet zo’n groot feest. Wel is er natuurlijk vuurwerk. Vorig jaar werd er heel veel afgestoken op het plein voor het gemeentehuis, maar dit jaar was er in onze straat ook heel veel mooi siervuurwerk te zien. Nicole had de meisjes beloofd dat ze om iets voor twaalf uur uit bed mochten komen om dat moois te bekijken. Ze vonden het helemaal geweldig en gingen van de ene hoek naar de andere hoek in de kamer. Nieuwjaarsdag is voor de Noorse bevolking een dag om de vlag uit te hangen, want de overheid heeft de 1e januari benoemd tot officiële vlagdag. Leuk om te weten misschien.
Vrijdag, 23 januari, waren Hans en Nicole uitgenodigd voor een etentje bij een Canadese vriendin en haar man. Net voordat ze weg wilden gaan (ze werden rond de klok van 18.00 uur verwacht) bleek dat Annika koorts had. Ze zijn toch op weg gegaan, omdat ze wel wisten dat ik zou bellen als het erger zou worden. Maar met een beetje extra aandacht, wat vertellen over vroeger en een filmpje kijken, gingen ze allemaal om half 9 naar bed. Annika was dan ook de 1e die ziek werd, want de dagen erna volgden Malin en Caitlin. Hoesten, koorts, geen eetlust en gewoon lekker liggen in de bank was het beste. We hoorden dat er heel veel kinderen ziek waren. Ook hadden ze een beetje last van hoofdpijn. Maar dat hoorde bij het ziektebeeld. Caitlin ging ook klagen over oorpijn. Gelukkig was dat snel verholpen, toen ze van de huisarts antibiotica kreeg.
Gelukkig waren ze allemaal beter toen Annika op 30 januari haar 6e verjaardag vierde. ’s Morgens ging ik op de koffie. Ze werd verwend met een mooie rugzak, een mooi etui, een brandweerstation en mooie kaarten uit Nederland. Van opa en oma was er ook een dikke envelop met een cadeau en mooie kaart erin. Vanaf augustus is ze op de barnehage “forskolebarn” en wordt ze dus voorbereid dat ze in augustus 2011 naar de 1e klas gaat. Malin zit nu in de 2e klas. Het gaat prima. Juffrouw Elisabeth is tevreden over haar. En geloof het of niet………..in augustus 2012 gaat ook Caitlin naar school. Want november 2012 wordt ze ook 6 jaar. Ja, de tijd gaat snel. In gedachten zie ik dat kleine meisje al gaan met een grote rugzak.
Zelf hoop ik dit jaar 70 te worden in augustus. Heb daarom een aantal familieleden uitgenodigd, die dit jaar ook wat te vieren hebben zoals mijn broer Ton (is in januari 65 geworden), zwager Rien wordt in maart 70, mijn schoonzusje Lucy wordt in juli 65, Liv (mijn overbuurvrouwtje) wordt in juli 70, Adje en Leo vieren in augustus hun 45 jarig huwelijksfeest en tot slot hoopt Leo eind oktober ook 70 te worden. Mijn jongste broer Rob gaat eind dit jaar met pensioen. Een mooi moment voor een feest en ik heb iedereen dan ook uitgenodigd om dit te komen vieren in Noorwegen.
Bij dit verhaal zitten geen foto’s maar ik denk dat jullie het ook wel leuk vinden om te lezen wat hier allemaal wel of niet gebeurt. En voor ons is het een soort van dagboek geworden.
Veel leesplezier en tot een volgende keer.
Ans
Maar voordat ik verder ga met vertellen, wil ik jullie eerst laten weten dat Hans per 1 oktober aan een nieuwe baan is begonnen in Arendal. Het bedrijf waar hij voor werkt, was hem niet onbekend. Vanaf medio februari 2010 was hij hier al begonnen omdat er weinig of geen werk was bij zijn oude firma. Hij werd dus “uitgeleend” en dat beviel hem zo goed, dat hij is gebleven toen hem een baan werd aangeboden en zijn oude baas hem op dat moment niets kon bieden. Uit de verhalen, die ik zo hoor, bevalt het hem prima. Hij kan ook uitgezonden worden en dat is al gebeurd. Onverwachts een weekend naar Nederland voor een klus in Rotterdam. En dan ga je natuurlijk lekker slapen bij je ouders. Groot gelijk hoor!
Toen ik weer terug ging naar Noorwegen waren ze blij me te zien. De hele familie, met uitzondering van Malin, zat in de lappenmand. Was dus gelijk aanpakken en verzorgen. Geen probleem, het is me gelukt en gelukkig ben ik niet het slachtoffer geworden.
De clubjes van Nicole en mij gaan hartstikke goed. Iedere maandagavond komen er gezellig wat dames bij Nicole. Ze maken de mooiste dingen, leren veel van elkaar en natuurlijk wordt er volop gekwetterd. Hans is dan druk om zijn “meiden” naar bed te loodsen, zodat hij daarna nog een rustig avondje heeft. Op woensdagavond heeft hij zijn “avondje”. Vaak gaat hij dan met de buurmannen op stap. Bij mij komen dan een vijftal Noorse dames, die het kaarten maken onder de knie willen krijgen. En dat gaat steeds beter. Ze zijn zelfs zo enthousiast, dat we in november een weekendje naar de Kreadoe in Utrecht zijn geweest. Was voor mij wel vermoeiend. Moest het Nederlands vertalen naar het Noors en andersom. Maar het is me gelukt en we hebben veel gekocht en veel plezier gehad.
Met de meisjes gaat het ook prima. Toen de eerste sneeuw was gevallen, zijn Hans en Malin erop uitgetrokken om de skies weer uit te proberen. Ze hoeven niet zo ver te rijden. Eten en drinken gaan mee en het is genieten voor die twee. Annika is trouwens ook een keertje meegeweest, maar Caitlin wacht nog een jaartje.
Eind november hebben we de 4e verjaardag van Caitlin gevierd. Natuurlijk heeft Nicole hier foto’s van gemaakt. Misschien krijgen jullie die nog wel een keertje te zien. Voor de 1e keer had ze ook vriendinnetjes van de barnehage uitgenodigd. Ze vond het helemaal geweldig. Er was volop te snoepen en te drinken, want dat is hier de gewoonte. Annika en Malin hebben regelmatig feestjes. Ze worden erheen gebracht door mama of papa. Malin had laatst een feest in Jumbo Lekeland. Een groot speelparadijs. Drie meisjes van haar klas gaven daar hun verjaardagsfeest. En dat ze heeft genoten, merkte we aan de verhalen.
We waren ook weer uitgenodigd om deel te nemen aan een kerstmarkt in Sandoya. Was ik vorig jaar ook geweest, maar dit jaar waren Hans en Nicole ook van de partij. Nicole met haar scrapkaarten en Hans met zijn eigengemaakte houten tractoren met aanhanger. Degene, die het beste zaken heeft gedaan, was Hans. De tractoren gingen als zoete broodjes van de hand. We hadden nog niet eens alles uitgepakt, of er was al een tractor verkocht. De meisjes zijn die dag bij Liv en Gunnar geweest. En daar hebben ze van genoten. Natuurlijk heeft papa ze nog even opgehaald, zodat ze even een kijkje konden nemen. En Annika won zelfs nog een prijsje toen ze een amandel vond in haar rijstepap.
In december was er natuurlijk het feest van Santa Lucia op de barnehage. Zoals de andere jaren mocht ik ook weer mee. Malin werd daarom samen met ons buurmeisje naar school gebracht en wij gingen al glibberend en glijdend op weg. Dat het glibberen en glijden was, kwam doordat het de nacht ervoor flink had geregend op de sneeuw en toen kwam de vorst er nog eens overheen. Gelukkig hebben we “brodders” (soort spijkerbandjes) onder onze schoenen, maar het was echt een gevaarlijke tocht. Terug konden we met iemand meerijden, die ons weer veilig thuisbracht.
De 1e adventszondag viel op 28 november. Voor mij een bijzondere dag, maar ook voor de Noren. Want de huizen werden weer versierd met lichtjes enz. Ja, kerst is hier echt een heel bijzonder en schitterend feest. In de winkels vind je allerlei artikelen speciaal voor de kerst. En je krijgt ook ontzettend veel reclame in je brievenbus. De meisjes maakten intussen een verlanglijst voor de kerstman. Sinterklaas komt niet in Noorwegen. Die vind het hier te koud. En dit jaar was het heel bijzonder, want opa en oma kwamen speciaal voor de kerst naar ons toe. Het was hier een witte kerst en omdat de meisjes vakantie hadden, hebben ze natuurlijk genoten van de aanwezigheid van opa en oma. Ze gingen mee wandelen, deden spelletjes en natuurlijk moest oma ook voorlezen. Daags na kerst vertrokken ze weer naar Nederland.
Bijna was het jaar weer ten einde. Oud en nieuw is hier niet zo’n groot feest. Wel is er natuurlijk vuurwerk. Vorig jaar werd er heel veel afgestoken op het plein voor het gemeentehuis, maar dit jaar was er in onze straat ook heel veel mooi siervuurwerk te zien. Nicole had de meisjes beloofd dat ze om iets voor twaalf uur uit bed mochten komen om dat moois te bekijken. Ze vonden het helemaal geweldig en gingen van de ene hoek naar de andere hoek in de kamer. Nieuwjaarsdag is voor de Noorse bevolking een dag om de vlag uit te hangen, want de overheid heeft de 1e januari benoemd tot officiële vlagdag. Leuk om te weten misschien.
Vrijdag, 23 januari, waren Hans en Nicole uitgenodigd voor een etentje bij een Canadese vriendin en haar man. Net voordat ze weg wilden gaan (ze werden rond de klok van 18.00 uur verwacht) bleek dat Annika koorts had. Ze zijn toch op weg gegaan, omdat ze wel wisten dat ik zou bellen als het erger zou worden. Maar met een beetje extra aandacht, wat vertellen over vroeger en een filmpje kijken, gingen ze allemaal om half 9 naar bed. Annika was dan ook de 1e die ziek werd, want de dagen erna volgden Malin en Caitlin. Hoesten, koorts, geen eetlust en gewoon lekker liggen in de bank was het beste. We hoorden dat er heel veel kinderen ziek waren. Ook hadden ze een beetje last van hoofdpijn. Maar dat hoorde bij het ziektebeeld. Caitlin ging ook klagen over oorpijn. Gelukkig was dat snel verholpen, toen ze van de huisarts antibiotica kreeg.
Gelukkig waren ze allemaal beter toen Annika op 30 januari haar 6e verjaardag vierde. ’s Morgens ging ik op de koffie. Ze werd verwend met een mooie rugzak, een mooi etui, een brandweerstation en mooie kaarten uit Nederland. Van opa en oma was er ook een dikke envelop met een cadeau en mooie kaart erin. Vanaf augustus is ze op de barnehage “forskolebarn” en wordt ze dus voorbereid dat ze in augustus 2011 naar de 1e klas gaat. Malin zit nu in de 2e klas. Het gaat prima. Juffrouw Elisabeth is tevreden over haar. En geloof het of niet………..in augustus 2012 gaat ook Caitlin naar school. Want november 2012 wordt ze ook 6 jaar. Ja, de tijd gaat snel. In gedachten zie ik dat kleine meisje al gaan met een grote rugzak.
Zelf hoop ik dit jaar 70 te worden in augustus. Heb daarom een aantal familieleden uitgenodigd, die dit jaar ook wat te vieren hebben zoals mijn broer Ton (is in januari 65 geworden), zwager Rien wordt in maart 70, mijn schoonzusje Lucy wordt in juli 65, Liv (mijn overbuurvrouwtje) wordt in juli 70, Adje en Leo vieren in augustus hun 45 jarig huwelijksfeest en tot slot hoopt Leo eind oktober ook 70 te worden. Mijn jongste broer Rob gaat eind dit jaar met pensioen. Een mooi moment voor een feest en ik heb iedereen dan ook uitgenodigd om dit te komen vieren in Noorwegen.
Bij dit verhaal zitten geen foto’s maar ik denk dat jullie het ook wel leuk vinden om te lezen wat hier allemaal wel of niet gebeurt. En voor ons is het een soort van dagboek geworden.
Veel leesplezier en tot een volgende keer.
Ans
Abonneren op:
Posts (Atom)