....., want na deze ga ik alleen nog onze hoogtepunten vertellen. We hebben hier natuurlijk ook een gewoon leventje opgebouwd en om nu om de zoveel weken onze dagelijkse beslommeringen op het web te gooien... Maar de bijzondere gebeurtenissen blijven altijd leuk om te vertellen, dus daarom voortaan (na deze "reguliere") de hoogtepunten.
Maar goed, waar waren we gebleven? De dag na Hans zijn verjaardag. Hij heeft zijn collega's kunnen verblijden met 60 muffins in 3 verschillende smaken. En daar houden de Noren wel van, snoepen. En dat is weer goed voor de tandarts, waar ook wij weer een bezoekje aan hebben gebracht. Met z'n vijven op controle, het was een drukte van belang in de behandelruimte.
Caitlin, die als eerste in de stoel sprong
Annika, die net als haar jongste zus, niets had
Malin, zij had een klein gaatje
Pappa en mamma hadden wel het een en ander wat moest gebeuren, dus hebben we een nieuwe afspraak gemaakt voor half juni. Tja, met een zwak gebit zal dat altijd wel zo blijven, denk ik.
Verder is het een rustig weekje geweest. Donderdag 13 mei was het hemelvaartsdag, dus vrij van school, barnehage en werk. De meiden en ik hebben weinig gedaan, bij oma Ans op bezoek geweest. Hans is met z'n vriend en buurman, Kenneth, op stap geweest. Er werd een veteranbiltur geörganiseerd. Onze buurman heeft een zeer bejaarde Volkswagenbus uit de jaren 70, die er overigens picobello uitziet. Daar hebben ze dus een mooie tocht mee gemaakt, samen met een heleboel andere oude voertuigen.
Eerst moeten ze natuurlijk allemaal verzamelen...
... en elkaars voertuig bewonderen...
en dan kunnen ze op stap. Hans heeft een hele leuke dag gehad.
Op zaterdag 15 mei zijn we weer voor het eerst echt de tuin ingeweest. Het was hard nodig. Het gras had een maaibeurt nodig en vooral de schuine kanten van ons perceel zijn altijd moeilijk te maaien. Hans heeft wel zo'n bosmaaier, maar je moet goed je evenwicht houden als je met zo'n zwaar ding om je nek op de heuvel staat. Uitkijken dat je niet wegglijdt als je van die zeisbewegingen maakt. Ik heb me bij de platte gedeelten van het gras gehouden. En na een uurtje of wat, was ons perceeltje weer helemaal op en top.
Maandag 17 mei was het hier weer feest in Noorwegen: Grunnlovsdagen, waarop in 1814 de Noorse grondwet werd bekrachtigd.
Vanuit school en barnehage werden de meiden eigenlijk verwacht om mee te lopen in de optocht. Maar het miserde ontzettend, Malin had nog steeds een gipsen been, wat niet nat mocht worden, een eind lopen, daar werd ze te moe van. En we hadden wel een rolstoel, maar die was van stof en mocht ook niet (te) nat worden. Bovendien, zo'n rolstoel heuvel op en heuvel af duwen... pfff. We besloten om lekker thuis te blijven en het volgend jaar weer te proberen. De hele dag hebben we lekker aangekeuteld en om 4 uur zijn we naar de overkant gewandeld, waar we verwacht werden bij Gunnar en Liv.
Daar mochten we lapskaus komen eten, een heerlijke Noorse stoofschotel. Gunnar en Liv waren in prachtige Noorse klederdracht en hun huis was prachtig aangekleed.
Wij hadden voor het eerst de Noorse vlag uitgehangen, dat wilden de kinderen graag. Al met al is het een leuke dag geworden.
De volgende dag voelde ik me niet zo lekker. Misschien had ik niet 3 keer op moeten scheppen, maar ja, het was ook zo lekker. En dan die kiwitaart als toetje, mmm....... Maar goed, je moet door, dus nadat de jongste twee op de barnehage zaten, ben ik met Malin en oma Ans naar het ziekenhuis gereden. Vandaag mocht het gips eraf!
Een beetje knippen....
... een beetje zagen...
....en twee sterke handen bevrijdden Malin van het gips.
Er werden natuurlijk nog foto's gemaakt van haar enkel, maar die zagen er goed uit.
Nu moet ze weer leren om te lopen. Maar dat moet natuurlijk z'n tijd hebben.
Nadat ik Malin op school heb afgezet rond een uurtje of 10 zijn ons mam en ik naar het tuincentrum in Holt gereden. Daar hebben we heel wat plantjes en bloemen voor in de tuin gekocht. Zo wordt de boel een beetje opgefleurd en komt er wat kleur in de tuin. Naderhand zijn ons mam en ik koffie en thee met gebak gaan eten in Grisen en we spreken af dat we elk jaar op de 18e mei (de sterfdag van ons pap) ons tuintje opfleuren. De lente kan tenslotte beginnen!
Je kan er natuurlijk niet vroeg genoeg mee beginnen en je moet er even de tijd voor nemen, maar ik heb donderdags het verjaardagskaartje voor Malin alvast gemaakt.---
klik hier ---- dan kunnen jullie 'm vast bewonderen. Maar niets verklappen aan Malin hoor! Heb gezellig bij ons mam in de hobbykamer gezeten. 's Avonds ben ik met Hans nog naar Lekeland in Arendal gereden, ook alvast voor Malins verjaardag. Er is daar ryddesalg (uitverkoop) want ze gaan verhuizen. We hebben dus onze slag geslagen. Als we terug thuis komen, zijn de meiden een film aan het kijken, "die bijna afgelopen is", dus mogen ze die nog wel "even" afkijken. Het wordt natuurlijk een latertje!
Ons huis is rood met groene kozijnen en deuren. Dat groen willen we graag wit hebben, dus gaan we op zaterdag 22 mei naar Brokelandsheia om verf te kopen. Hans begint meteen met afbijten, krabben en schuren als we weer terug thuis zijn. Ik begin daarna met schilderen.
Hans heeft de ramen eruit gehaald, dat schildert wat makkelijker.
Zie je het verschil? Van saai groen naar fris wit!
En zo ziet dat er van binnenuit uit.
Hans gaat maandag na het eten nog een klein toertje maken met z'n meiden. Het schilderwerk moet toch drogen.
Als ze terugkomen, laat Malin zien wat ze kan. Ze gaat zonder krukken! En ze is helemaal trots! En wij natuurlijk ook.
Het gaat nog een beetje wankelig (logisch) en ze is wel gauw moe. Daarom gaat ze 's woendags niet naar school, want ze gaan på tur. Bovendien is het maar 2,5 uurtjes en die mag ze best missen zei de juf. In plaats daarvan gaan we even op bezoek bij oma Ans, want er komt Nederlands bezoek. Een hobbymaatje van ons mam is op bezoek in Noorwegen en komt gezellig even kletsen.
Donderdagsavonds "genieten" we van de Nederlandse inzending van het songfestival. Dan ben ik blij dat we nog een optie hebben met Noorwegen. Vind ik persoonlijk ook niet alles, maar alles beter dan Sieneke. Maar dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening ;-)
Onze kids zouden heel graag voor een diertje zorgen. We hebben de boot een beetje af kunnen houden, mede doordat ze het er nog niet over eens waren, wat het dan precies moest worden. Maar nu is dan toch de knoop doorgehakt tussen de 3 zussen, het wordt een vogeltje. Ik ben al het een en ander gaan lezen op het internet over de "undulat" (grasparkiet) en met Malin ben ik vrijdags na schooltijd bij de plaatselijke dierenhandel gaan kijken. Het wordt in eerste aanschaf (natuurlijk) een dure aangelegenheid. Bovendien wordt aangeraden om zelf de parkiet uit te gaan zoeken en in de dierenwinkel zaten geen vogeltjes. Die kon de eigenaar wel bestellen, maar daar ben ik een beetje huiverig voor geworden. Ik wil ze graag zelf uitzoeken. Niet dat ik nou zo'n goed oog heb voor vogels, maar toch. Gelukkig gaan de kids hierin mee, dus wordt het hele verhaal vogel nog even uitgesteld.
Nu Malin weer blootvoets door het leven gaat, kan ze ook weer gaan fietsen. Bovendien is dat natuurlijk goed voor de spieropbouw en ze geniet ervan, niet onbelangrijk! We spreken af dat we elke avond na het eten even naar buiten gaan om te fietsen.
Op zaterdag 29 mei is er in het stadje een Volvotreff. Het was prachtig weer en er blonken dan ook heel wat Volvo's op het parkeerterrein van de bussen.
Hans en ik zijn hier ook vertegenwoordigd met mijn oudje, een Volvo 245 stationwagon. We hadden een prachtig plaatsje gekregen.
Natuurlijk kijk je zelf ook rond, zoals ook de bezoekers. Wat zijn er door de jaren heen toch een hoop verschillende Volvo's gemaakt.
En ze waren er eigenlijk allemaal wel te vinden. Zeker de hele oude, waren prachtig.
Met een hele stoet ging het uiteindelijk door het oude stadsdeel van Tvedestrand. En dat was erg leuk....
... hè Hans?!
's Avonds hebben we genoten van het eurovisie songfestival. En wat is het weer een goed liedje, wat gewonnen heeft. Onze favoriet voor dit jaar: Duitsland. Een welverdiende overwinning wat ons betreft, prima gedaan Lena.
En als ik dan even boven ga kijken of de meisjes al slapen, vind ik Caitlin half in het bed bij Annika. Het is net alsof ze in bed wil stappen en dan opeens in slaap valt!! Echt ze sliep als een roos, niet te geloven! Ik heb haar maar bij haar zus gelegd, want zo de nacht doorbrengen, lijkt mij niet confortabel :-))
De eerste week van juni was het prachtig weer en we zijn dan ook weer volop buiten bezig geweest. Hans schildert, ik ben in de tuin bezig (gras maaien, onkruid plukken) en de meiden spelen buiten. Wel wordt er vanaf 2 juni bij de kommunale diensten gestaakt. Dat betekent, op het kommunehus, de bibliotheek en de barnehages. Gelukkig wordt er op Bøklia alleen op de smågruppe (de "kleine" afdeling) gestaakt en kunnen Annika en Caitlin gewoon op de barnehage gaan spelen. Het wordt op een gegeven moment wel kritisch, wat ook de schoonmaakdiensten daar zijn aan het staken. Gelukkig worden de partijen het eens en kan er weer gespeeld worden in een schone omgeving.
Zoals ik al zei, Hans was weer volop aan het schilderen. Hier met zonnebril op, want wit, tja... je wordt verblind hè door de zon.
Maar hoe vinden jullie onze ingang geworden? Prachtig toch! Ik ben er zo blij mee!!
Kijk en dat durf ik dus niet, hè! Zoooo hoog!! Hans kan de ladder van de buurman lenen en begint aan de daklijsten en het raam van onze slaapkamer. Het wordt wel weer een heel ander zicht.
Omdat Malin in de zomervakantie jarig is en er dan misschien veel klasgenootjes op vakantie zijn, besluiten we haar verjaardag zaterdag 19 juni te vieren. Er moeten natuurlijk uitnodigingen gemaakt worden en daarvoor gaan we zaterdag 5 juni voor op stap. We kopen papier in het stadje en zondagsmiddags gaan we hiermee aan de slag. Ze stuurt zelf haar vriendinnetje naar huis, want "met Helene spelen kan ik altijd nog,maar deze uitnodigingen moet ik nu wel even maken, want die moet ik morgen uitdelen op school", aldus Malin. Ze heeft ontzettend goed meegeholpen en ze zijn dan ook erg leuk geworden.
Malin schrijft zelf de naam van de genodigde en haar eigen naam. Ze plakt alles in en schrijft de enveloppen. Annika helpt ook nog heel eventjes mee door de kaartjes in de enveloppen te doen. Goed gewerkt, meiden!
Dinsdags 8 juni was het 's middags sommerfest op de barnehage. Er waren pølser med brød, de kinderen konden lekker spelen en er werd heel mooi gezongen.
Er hing zelfgemaakte kunst aan de muren, er was een loterij (helaas niets gewonnen)....
... en er werd ijs gevist! En gevangen natuurlijk!
Voor Annika was het donderdag een dag waar ze een hele week naar uitgekeken heeft. Ze mocht met haar vriendinnetje Cora naar huis tot wel 7 uur 's avonds. "Dan mag ik daar ook blijven eten!" Ze heeft genoten. Malin had ook een vriendinnetje mee naar huis gebracht, Nora en Caitlin kon spelen met haar vriendin Selma. En ik heb lekker zitten kletsen met mijn vriendin Lise!
Het is een heel lang bericht geworden, maar jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Zoals ik al zei, was dit het laatste reguliere blogberichtje. We gaan even een pauze inlassen en genieten van de zomer. Natuurlijk worden de hoogtepunten hier nog verteld. Ik hoop dan ook dat we nog steeds lezers hebben, die het leuk vinden om ons te volgen.
FIJNE ZOMER ALLEMAAL!!
Hans, Nicole, Malin-Anna, Annika-Elise, Caitlin-Elena
en oma Ans
Bij de kraam van Miriam mocht ik eerst van alle kaas proeven. En jullie begrijpen het al, ik kon niet kiezen. Dus…………….jawel van alle smaken iets gekocht. Miriam vond het wel goed natuurlijk. Haar buren uit Iveland waren er ook. Deze mensen komen oorspronkelijk uit België en omdat ik in Nederland bij de Belgische grens heb gewoond, hadden we natuurlijk gelijk gespreksstof. Hij is een paar maanden terug gestart met het maken van hele aparte meubels. En ook dat gaat prima. Leuk om te merken dat de Nederlanders het hier naar hun zin hebben en goede banen hebben. Heb er heerlijk staan kletsen en tussen de bedrijven door werden er natuurlijk ook nog klanten geholpen. Als je op een bondensmarked iets koopt, krijg je geen plastic tasje op de gekochte waar in mee te nemen, maar een papieren tasje met daarop vermeld Bondesmarked. 
