Het drukke sociaal leven....., vooral dat van de kinderen!!

We beginnen ons verhaal weer waar we geëindigd zijn. Vandaag 2 weken geleden, op zondag, had Malin een verjaardagsfeestje bij een klasgenootje, Karoline. En zo zouden er de komende week nog meer komen. Malin moest weggebracht worden, want dat is hier wel, ze wonen allemaal "ver" weg. Dus op weg en die weg was spiegelglad! Thank God for spijkerbanden, anders kun je hier op bepaalde plekken gewoon niet komen. De winter is hier prachtig, maar soms ook vreselijk onhandig. Althans dat is mijn mening, de gemiddelde noor draait er vaak z'n hand niet voor om. Malin heeft een leuke middag gehad en wij hebben het gewoon lekker rustig aan gedaan, zoals een zondag gehoord te zijn.

In de tweede week van januari hebben we gewoon ons leventje geleid. 's Maandags de scrapavond met een drietal vriendinnen. Erg gezellig. De Hollandse kamer (de logeerkamer van opa en oma) wordt, als er geen bezoek is, omgetoverd tot scrapkamer, waar we met z'n viertjes heerlijk kunnen scrappen en kletsen. Ik heb dan een schets uitgezocht, waarmee we dan aan de slag gaan. En zo hebben we aan het eind van de avond altijd 4 heel verschillende kaartjes aan de hand van dezelfde schets. Heel leuk. En we leren natuurlijk van elkaar!

's Woensdags heb ik 's middags zitten verven met de meiskes. Ze hadden voor kerst (en Caitlin ook nog voor haar verjaardag) houten figuren gekregen, die ze een mooi kleurtje hebben gegeven. Het was heel leuk. Annika heeft nog veel kleurtjes zitten mengen: "Kijk eens mama, wat een mooie kleur!".

Hans heeft woensdag nog wat klusjes in de leilighet van oma Ans opgeknapt. Hier en daar een stopcontactje en het kleine verwarminkje in de badkamer is verhangen.

Donderdag had ik een hele lange dag alleen. Normaal moet ik om half 2 Malin (al) gaan halen op school, maar ze ging met een vriendinnetje, Helene, mee naar huis en is zelfs door de moeder thuisgebracht. Annika en Caitlin waren op de barnehage, dus pas om 4 uur had ik iedereen weer om me heen. Da's toch wel eens lekker, een hele dag in je eentje en met niemand rekening te hoeven houden. Ik heb lekker zitten scrappen en een beetje rondgerommeld in huis.

Ook vrijdag was Malin weer later thuis, want ze had (weer) een verjaardagsfeestje van een ander klasgenootje, Tuva. Het lijkt wel of al die kinderen achter elkaar jarig zijn. De moeder van Michelle heeft de beide meisjes opgehaald en Michelle is hier gebleven. Michelle en Malin zijn al echte dikke vriendinnen.

Die vrijdag werd het steeds drukker in huis naarmate het avond werd. Toen onze bovenbuurvrouw, haar zoontje Magne van de barnehage had gehaald is ze nog even langsgeweest. En 's avonds hebben we onze naaste buurtjes onverwachts op bezoek gehad. Een druk begin van het weekend.

Zaterdags hadden Annika en Caitlin een verjaardagsfeestje van een barnehagevriendinnetje, Lone. Hans heeft ze weggebracht en Malin heeft, met behulp van mama, voor Annika een mooie kaart gemaakt voor haar verjaardag. Ja je moet je tijd benutten als die daar is... Toen Hans weer terugkwam, vertelde hij dat we uitgenodigd waren om samen de kids weer te komen halen en dan meteen even een kopje koffie te blijven drinken. Dus Malin ging naar oma, later die middag, en Hans en ik gingen op de koffie bij Mariëlle en Ove Johnny (spreek hier uit als oeve jonnie!). Ik was toch wel blij dat we weer thuis waren, want ook deze weg was weer lekker glad!! Malin vertelde toen ze thuiskwam dat Liv en Gunnar, onze overbuurtjes, weer opa en oma zouden worden van een vierde kleinkind. Ze was er op bezoek geweest met oma Ans.

Zondags had ik er ook even een vierde bij. Om half 9 ('s morgens!) stond onze bovenbuurman met Magne op de stoep. Magne kwam bij ons omdat zijn ouders naar Oslo moesten. Het werd een gezellige dag. Malin heeft volop met Magne gespeeld, hoewel hij nog maar 2 jaar is.

Toch was ik ook 's avonds best moe, toen Magne weer weg was. Toen was ik ook blij dat ik een eerder aanbod die week afgewezen heb. Ik werd namelijk gevraagd oppasmoeder te zijn voor 4 maanden, elke werkdag voor een klein meisje van 1,5 jaar. Het is de dochter van een vriendin, dus ik moest er wel even over nadenken. Hoewel ik zondagavond wist dat ik de goede keus had gemaakt, vond ik het toch moeilijk om de ouders teleur te moeten stellen. Maar goed, ik moet ook aan mezelf denken en de peace and quiet hier in huize vd Rijzen-v Gremberghe.

's Maandags was weer een gewone doordeweekse dag. De kids hebben lekker buiten gespeeld 's middags en Hans heeft onze nieuwe snøfrees uit kunnen proberen. We hebben een kleinere gekocht, met minder PK's, die wat beter te hanteren is. Ik heb boven achter het huis, mijn eigen kleine snøfreesje, waar ik heel goed mee uit de voeten kan. Prima voor het pad en het terras.

' s Avonds was het nog een scrappetreff in Grimstad, waar ik al een paar keer voor gevraagd ben om te komen, door een vrouwtje die ook altijd bij Jorun komt. Nou is het ruim 3 kwartier rijden naar Grimstad en zo 's avonds en in de winter zie ik dat eigenlijk niet echt zitten. Ik ben dus maar lekker thuisgebleven. Dat komt wel weer een keertje als het voorjaar is.

Verder is er die week niet zoveel bijzonders gebeurd. Malin is wezen spelen bij Michelle en Michelle heeft hier gespeeld. Annika en Caitlin hebben een lekkere cake bij oma Ans gebakken, omdat ze van de "grote meiden nou eens een keertje niet mee mochten spelen", wat ik me best wel eens voor kan stellen.
O ja, en ik ben donderdag naar de kapper geweest. Het is weer een stukje korter. Ik kreeg zo'n smal koppie van dat lange haar, dus heb ik nu weer eens een boblijntje. Wat vinden jullie ervan? (met m'n mooie nieuwe camera gemaakt!)

Vrijdag is Malin met de klas gaan schaatsen. Nou zou je denken, dat gebeurt hier vaak, schaatsen. Maar dat valt reuze mee of tegen hoe je het wilt. Er ligt namelijk op veel goed bevroren meren dikwijls heel veel sneeuw, wat niet geruimd wordt. Erg jammer, maar toen de 1e klas donderdag een email kreeg dat een bepaald meer schoongemaakt was, hebben ze meteen een schrijven meegegeven aan de kids dat ze vrijdag de schaatsen mee mochten brengen. En wat wil nou het feit, Malin heeft geen schaatsen! Dat was niet zo'n probleem zei haar juf, want ze mocht vast van een klasgenootje wel de schaatsen even lenen. Je kunt tenslotte niet 3 uur op het ijs staan. Dat was natuurlijk heel fijn, maar Malin bleek grote voeten te hebben. Geen enkele schaats van haar klasgenoten paste. Maar die van de juffrouw wel! Ze heeft geschaatst, maar vond het toch niet zo heel leuk. Ake (sleeën) is toch veel leuker!

Gisteren hebben we onze boodschapjes gehaald en rondom huis onze beslommeringen gehad. De kinderen hebben wederom genoten in de tuin.....

....en we hebben de ijspegels maar weer eens van het dak geslagen. Elke dag worden ze weggehaald en elke morgen hangen er weer nieuwe.

Zo kwam Malin laatst dat er achter het huis een hele grote hing, die "alsjeblieft mocht blijven hangen???" Nou vooruit dan, daar komt toch nooit iemand op dit moment. Of je moet je door een laag met sneeuw ploeteren. Nou wilde ik die lange ijspegel toch ook wel eens zien en er een foto van maken. Dus ik erop af. Zakte tot halverwege mijn bovenbenen weg in de sneeuw, maar goed. Het was de moeite waard. De bewuste pegel hing vanaf de dakgoot tot bijna in de sneeuw. Kun je het een beetje zien? Best indrukwekkend, maar ook gevaarlijk natuurlijk. Nou maar hopen dat de dakgoot het houdt....

Vandaag was weer zo'n typische zondag. Eerst lekker in pyjama rondgehobbeld en daarna toch maar aangekleed om weer naar buiten te gaan. Het was niet koud, zo'n - 4, net als de hele week zo'n beetje trouwens en Malin en Hans wilden de lange latten weer eens onderbinden. In de straat ging het niet (meer) zo fijn, want ze hadden afgelopen week flink sneeuwgeschuifd in de Skogfaret. Dus in de auto en even een stukje rijden Bergsmyr (onze wijk) uit. Daar heb je 3 meren liggen waar je prima kunt skieën. Oma Ans en ik zijn met de kleinsten een eindje wezen lopen en sleeën.

Tegen etenstijd was iedereen weer thuis, dus we hebben de kachel lekker aangemaakt, zodat de schoenen, mutsen en wantjes konden drogen.

Nu is het nog even genieten van de avond en morgen begint de gewone week weer.

Goed voornemen...

Ja dat is snel hè? Ik heb mezelf een goed voornemen aangenomen. Om weer vaker hier een berichtje te zetten. En we beginnen nu meteen.

Op de laatste dag van het vorige jaar vroeg onze buurman Kenneth of we mee gingen skiën. Hans is samen met Malin en Annika naar Gjerstad, zo rond het middaguur, vertrokken met Kenneth en buurmeisje Rachel. In Gjerstad is een groot meer en rond dat meer zijn loipes gemaakt voor langrennski (langlaufen). Malin had het zo onder de knie, maar Annika had er wat meer moeite mee. Zeker toen ze was gevallen, had ze er niet zoveel zin meer in. Typisch Annika. Malin is dus met Kenneth en Rachel meegegaan en Hans heeft zich ontfermt over z'n middelste dochter. Hij heeft toen dus niet veel kunnen langlaufen. Ik was overigens thuis gebleven bij Caitlin. Ik heb wel skies, maar Caitlin niet. Misschien kunnen we volgend jaar met het hele gezin gaan.

Oudejaarsavond hebben we met de grootouders doorgebracht. Oma Ans was ook naar boven gekomen. We hadden voor wat lekkers gezorgd en er waren goede films op tv. Dat is hier overigens toch het geval, net als volgens mij in Nederland, rond de feestdagen komen er altijd goede films op tv en ze komen altijd tegelijkertijd!! Ach, er is dan ook weer het voordeel, dat er altijd ook films zijn, die je al gezien hebt. Maar we hebben gekeken naar een film van Harry Potter. Rond 12 uur konden we genieten van het vuurwerk wat afgestoken werd. Heerlijk als je op de berg woont, dan kun je ver kijken en zelfs het vuurwerk in het stadje zien. Maar er werd ook genoeg afgestoken rond ons heen. Caitlin werd wakker van alle knallen, maar de andere twee sliepen als rozen. De grootouders zijn rond half 1 naar hun bed gegaan en Hans en ik hebben nog een film afgekeken en lagen rond half 2 in ons mandje.

De volgende ochtend was het alweer vroeg dag. De dag dat opa en oma weer naar huis zouden gaan. We hebben op ons gemakje ontbeten en opa en oma hebben de koffers ingepakt. Ze waren een stuk lichter dan toen ze kwamen!! Omdat het altijd een "gevecht" is wie er mee mag naar het vliegveld, heb ik het de kids een stuk gemakkelijker gemaakt: IK ben meegeweest! Hans had ook alleen kunnen rijden natuurlijk, maar gezien de korte nacht en het slechte weer, vond ik het een veilig idee dat er iemand meeging met het oog op de terugreis. En het was een gezellig tochtje. Opa en oma zaten achterin nog even te genieten van het noorse landschap en Hans en ik letten op de weg. Het was weer begonnen met sneeuwen en OK we hebben dan wel een goed uitgeruste winterauto, het blijft opletten natuurlijk. Toen we op Torp aankwamen, sneeuwde het flink door en het was er erg koud. We hoopten dat het vliegtuig wel kon vertrekken. Vanwege het weer en omdat het toch rond half 4 weer donker begon te worden, zijn wij eigenlijk na het afzetten meteen weer terug gereden. Als het vliegtuig niet vertrok, konden we altijd omdraaien. Maar dat hoefde niet. Na enige vertraging van een kwartiertje (het ijs moest van de vleugels geloof ik) zijn opa en oma weer naar Nederland vertrokken. En we zijn allemaal weer goed thuis aangekomen, Hans en ik én opa en oma van de R.

De volgende dag was een dagje van opruimen en genieten van de rust (hihi). Hans is met Malin weer gaan skiën, nu met onze andere buren, Rune en Elin. Dit keer, zonder Annika, die niet meer meewilde, heeft Hans ook goed op de latten kunnen staan. En als het aan Malin ligt, gaat ze elke dag. Ze vindt het geweldig. En kan het volgens Hans ook al goed. Tja, die kids zijn natuurlijk toch een stuk flexibler dan wij "oudjes".

Als je bij ons uit het keukenraam keek, zag je hele grote ispinner (ijspegels) aan het dak hangen. En ze hingen recht boven het padje van oma Ans. Het was dus verstandig om die te verwijderen. Dus het keukenraam geopend en met een bezem aan de slag. Het leek wel honkbal, maar ze zijn eraf en oma Ans kan weer veilig over haar padje.

Het hele jaar door had ik elke week een klein bedragje in een potje gedaan. Voor als ik eens iets wilde kopen wat ik graag wilde. Zo stond al heel lang op mijn verlanglijstje een nieuwe spiegelreflexcamera, ditmaal een digitale. Ik heb er altijd eentje gehad, maar toen ons Malinneke is geboren, hebben we ons een klein digitaal cameraatje aangeschafd. Altijd handig en ook Hans kon ermee omgaan. Het maakt natuurlijk mooie foto's, maar toch. Toen ik genoeg kroontjes had gespaard, me geörienteerd had op de markt en een positief respons had gekregen van een collega van Hans over een bepaalde camera, lachte het geluk me toe. "Mijn" camera was op maandag 4 januari in de aanbieding!! Dus ik met Hans naar Arendal. En na nog wat andere boodschappen gedaan te hebben, zoals sleetjes voor de kids (ja ze verslijten ze hier echt!), wollen ondergoed en een nieuwe termoskan, hebben we de camera besteld. Hij was helaas niet op voorraad en het zou wel 2 weken kunnen duren... 'zucht'. Nou ja afwachten maar.

Later in de middag is Annika's droom nog uitgekomen. Ze mocht mee in de vrachtwagen van een moeder van een klasgenootje van Malin (kunnen jullie het nog volgen?). Malin was al eens een keertje opgehaald om te gaan spelen bij haar en Annika was toen heel verdrietig, dat zij niet in de vrachtwagen mee mocht rijden. Maar maandagnamiddag was het dan zover. En ze genoot. Ok, het spelen was ook wel leuk, maar de vrachtwagen sloeg alles.

Dinsdag was het weer een school- en barnehagedag voor de meisjes. Ze hadden er allemaal weer zin in, zo na 2,5 week thuis. Het was wel erg koud met -15 graden overdag. Op school gaan ze wel naar buiten, goed aangekleed, maar op de barnehage blijven ze binnen als het kouder is dan -10. Bøklia ligt hoog en er staat altijd wel wat wind. In de zomer soms heerlijk verkoelend, maar in de winter kan het er erg koud zijn. En ze hebben dan een grens gesteld, tot -10 gaan we naar buiten, anders "koser vi oss inne" (maken we het binnen gezellig).

Zoals gezegd is het hier erg koud. Er wordt dan ook veel hout gestookt en stroom verbruikt door de Noorse huishoudens. Dat bleek woensdag dan ook, want volgens de nieuwslezer op televisie is deze week de meeste stroom verbruikt sinds begin van de meting. Bij ons gaat ook 's morgens automatisch de varmepumpe aan en als die afslaat probeer ik, mits ik de meeste tijd thuis ben die dag, de kachel al aan te hebben. Dat is toch heerlijke warmte en gaat door het hele huis. Woensdag hoefden we nergens heen. Gezellig binnen en de meisjes zijn nog even met Malins vriendinnetje Michelle buiten geweest. Maar omdat het toch erg koud was en er een windje stond, heb ik ze na een 20 minuutjes naar binnen gehaald. Ze hadden niet veel aanmoediging nodig, behalve Caitlin. Die wilde buiten blijven "sommelen". Dus onder groot protest is ze dan toch maar naar binnen gekomen: "OK dan".

Ook kreeg ik woensdag een smsje van de winkel in Arendal, m'n camera was binnen. Dat is snel!! Natuurlijk wilde ik meteen rijden, maar een verstandige keus was om te wachten tot donderdag als alle kids weer buiten de deur zijn.

Zo gezegd zo gedaan. Oma Ans is donderdag ook meegegaan, want zij wilde gaan kijken voor een andere tafel en stoelen in haar hobbykamer. Deze hebben we uiteindelijk gevonden, samen met een tweetal boekenkastjes. Die konden mee in de auto, maar Hans is later nog teruggereden voor de tafel en stoelen. M'n camera heb ik ook opgehaald, dus nu kan ik gaan uitvinden, hoe alles te bedienen.
Diezelfde middag heeft de fjelleskjøpet (de plaatselijkse boerenbond) een nieuwe snøfrees afgeleverd. Onze (1 jaar) oude snøfrees bleek toch te groot en te zwaar. Dus we konden deze inruilen op een kleinere.

Vrijdag was een rustige dag. Malins vriendinnetje Michelle is weer hier geweest, haar ouders moesten naar een begrafenis. Ze kunnen met z'n viertjes zo goed spelen, daar heb je dan geen kind(eren) aan. Ik heb de gebruikelijke huishoudelijke klusjes gedaan, zoals strijken, stofzuigen, je kent dat wel.

Zaterdag was een heerlijk relaxte dag, de kids zijn lang in pyjama gebleven. 's Middags zijn we naar Grisen geweest, boodschappen doen en kadootjes kopen voor een klasgenootje voor Malin en een barnehagevriendinnetje van Annika en Caitlin. We hebben veel mensen gesproken: onze Nederlandse kapster weer terug in 't land, Linda een scrapvriendinnetje van mamma, Eldbjørg onze noorse samtalelerares, nog een vriendinnetje van Annika (waar ik de naam maar niet van kan onthouden) en we hebben met de burgemeester gesproken.

Het was een koud weekje hier met zowel 's nachts als overdag temperaturen van rond de -16. Gelukkig wordt het komende week iets milder met zo'n -7 gemiddeld overdag. Dan kunnen de meiskes ook weer lekker buiten spelen.

Een nieuw boekjaar,dus afsluiting van het oude....

Op één van de eerste dagen van 2010 ga ik het boekjaar 2009 afsluiten. En proberen om de gebeurtenissen van de laatste maanden van 2009 nog een beetje in beeld te brengen. Er is toch nog wel wat gebeurd om over te schrijven en jullie zijn vast en zeker ook benieuwd naar de nieuwste foto’s.

We beginnen eind september/begin oktober met de høstferie (herfstvakantie) van Malin. Caitlin en Annika gaan dinsdags gewoon naar de barnehage en Malin en ik gaan gezellig scrappen. Samen met oma Ans lopen we donderdag eens even binnen bij de Tvedestrandsposten, de plaatselijke krant. Door middel van een krantenartikeltje proberen we om onze hobby – kaarten maken – eens even onder de aandacht te brengen. En dat is gelukt. We hebben een gezellig interview, worden op de foto gezet en zaterdags staan we op de achterpagina van de Tvedestrandsposten. We krijgen er veel reacties op en dat leidt tot een scrapavond op woensdag met drie dames bij oma Ans en op donderdagavond met 5 dames bij mij. Oma Ans maakt intussen heel wat kerstkaarten en samen met Malin “huurt” ze op 22 november een kraam op de julemarked (kerstmarkt) in Borøya. Heeft aardig wat kaarten verkocht voor een mooie prijs. In de kraam naast de hare stond een Noorse vrouw, die getrouwd was met een Nederlander. Hans heeft daar tijdens een bakkie leut nog gezellig mee zitten kletsen. Verder kwam er ook nog een echtpaar even kijken. De vrouw is Nederlandse, de man is Noor. Zij wonen ook in Tvedestrand. We hebben adressen uitgewisseld en wie weet wat ervan komt.

Maar ik dwaal af. Want het is nog begin oktober. Buiten is het nog heerlijk en na het avondeten gaan we nog even een stukje wandelen.

 En terwijl wij genieten, is Hans druk bezig met een nieuwe klus. Op de bovenste etage van ons huis was wel een toilet, maar hij gaat dat uitbreiden tot een echte badkamer. Met 4 vrouwen in huis is het vast geen overbodige luxe om twee badkamers te hebben. Eerst moet er natuurlijk gebroken worden. Maar als er opgebouwd kan worden, gaan er heel veel dingen goed. Hij vindt het eenvoudiger werken hier met al dat hout in de huizen, in vergelijking met het vele beton in Nederland. Het werkt ook een stuk minder stoffig uiteraard.

Malin heeft intussen al een paar verjaardagsfeestjes achter de rug, maar Annika nog niet. En dat vindt ze soms écht niet leuk. Dus toen ze op zaterdag de 11e oktober verwacht werd bij Helene (speelt ze mee op de barnehage) was het echt feest voor haar. Ik breng haar weg en als ze weer terugkomt, straalt ze en vertelt volop, heel enthousiast in ’t noors hoe het geweest was! Ja, ze heeft er echt van genoten.
De week daarna heeft Hans de nieuwe badkamer even gelaten voor wat die was. De Volvo moest de 19e oktober gekeurd worden en er moest nog even het een en ander aan gebeuren. Maar ook dit heeft hij weer voor elkaar gekregen (hij heeft toch wel “gouden” handjes) en de keuring verliep heel snel en alles was goed.

Er was vorige week ook een nieuwe lading hout voor de winter geleverd en dat lag allemaal in de aanhangwagen. En die aanhanger wilden we wel leeg hebben. Misschien had Hans hem nodig om spullen voor de badkamer te halen en als het vroeg gaat sneeuwen, wordt alles nat. Hebben we er ook niets meer aan. Dus samen met oma Ans heb ik dit naar boven gesjouwd en de meisjes hebben lekker buiten gespeeld.

De Noorse conversatie is ook weer begonnen. Oma Ans en ik gaan iedere donderdagmorgen naar Sagesund, naar Heidi (een Canadese getrouwd met een Noor). We krijgen “les” van Eldbjørg en ook Galina (uit Rusland) doet weer mee. Het is wel inspannend, maar gezellig natuurlijk. Vaak heeft Heidi na de les ook wat lekkers om te eten en dat was de 22e ook zo. Heerlijke warme broodjes. Hoefden niet meer thuis te lunchen en konden op weg naar huis nog mooi even wat boodschapjes doen. In Grisen loopt oma Ans ook nog even binnen bij de kapper om een afspraak te maken. Volgende week gaat ze weer een weekje naar Nederland en dan moet je er toch “mooi” uitzien. In haar beste Noors stelt ze haar vraag en ze krijgt antwoord in ………….het Nederlands. Ja, we hebben nu dus ook een Nederlandse kapster. Leuk hè? Ook Caitlin moest er aan geloven en haar haartjes werden die week ook even geknipt.

Vorig jaar is er controle geweest door de brandweer (onze buurman Kenneth) en hij vond het beter dat de stenen vloer onder de kachel groter werd. Stel dat er een blok hout op de houten vloer zou vallen, dan …………………kon er wel eens een brandje komen. Er stond eerst een smalle hoge kachel in de kamer en die hebben wij vervangen door een grotere. We hadden dus ook een groter “stoepje” nodig. Dus op een zaterdag toog Hans aan het werk en heeft er een mooie vloer gelegd.

Zou het snel gaan winteren? Misschien, want aan de kant van de weg worden de brøytepinner (stokken) geplaatst, zodat je kunt zien waar de berm is.

En dat ze er niet te vroeg mee waren, bleek later die week. Toen oma Ans goed en wel in Nederland was, dwarrelden de eerste sneeuwvlokken al naar beneden. Bleef nog niet echt liggen, maar je kunt maar voorbereid zijn toch? Nee, de herfst is nog hier, met z’n prachtige kleuren en als dan ’s morgens de zon opkomt.....

En toen was het eindelijk donderdag de 29e oktober. Oma Ans vertrok voor een weekje naar Nederland. De koffer was ingepakt. Niet teveel, want er moest heel veel mee terug. Ze heeft gelogeerd bij haar zus en zwager in Den Haag en natuurlijk heel veel hobbyspulletjes aangeschaft. Het was een heel druk weekje. Is naar de beurs in Rijswijk geweest en daar heel veel hobbymaatjes ontmoet. Naar de verjaardag van opa Leo in Rijsbergen en naar Hennie in Deurne, waar ze ook Annie, Thea en Leonie ontmoette.Toen ook nog naar Haarlem, naar Joke en Caroline. En er was zelfs nog tijd om behoorlijk wat inkopen te doen voor de kleindochters. De koffer zat behoorlijk vol en er moest het een en ander achterblijven in Nederland. Ach, da’s altijd makkelijk natuurlijk. Oma Ans vond het hartstikke gezellig bij haar zus en ze hebben samen heel veel herinneringen opgehaald, iedere avond wel een spelletje gescrabbeld en heel veel gelachen. De avond voordat ze weer terugging naar Nederland trakteerde broertje Rob op een etentje. Ton en Lucy waren natuurlijk ook van de partij. Zaterdags heeft Ronald oma Ans weer naar Schiphol gebracht en het afscheid was voor iedereen wel even moeilijk. Maar volgend jaar komt ze weer. Op Sandefjord stonden Hans, Malin en Annika al te wachten en die waren heel erg blij om oma weer te zien.

Net als in Amerika wordt hier in Noorwegen Halloween gevierd. In de winkels kun je heel veel kleding hiervoor vinden en ons Malinneke heeft dit jaar voor het eerst op 31 oktober haar Halloweenfeestje gehad. Samen met al haar klasgenootjes was het een hele gezellige avond.

 De zusjes hadden zich voor die avond natuurlijk ook verkleed.

En zo zijn we intussen in november aangekomen. Heb alweer foto’s gemaakt van de eerste sneeuw. Vorig jaar viel de eerste sneeuw op 29 oktober en nu dus op 6 november.

En weet je wat er ook gebeurd is………………Malin is haar 2e tand verloren. Ja, het wisselen was al begonnen. Ze verloor haar 1e tandje eind september en nu dus de 2e!

Hans is druk bezig in huis, maar ook buiten moet er natuurlijk nog wel wat gebeuren. De trampoline moet uit elkaar worden gehaald en worden opgeborgen. Een mooi klusje voor mij. Het gaat niet altijd even makkelijk, maar de aanhouder wint. En het lukt me. De trampoline, de tuinstoelen en tafel worden opgeborgen in “het houten buitenbad” en kunnen daar dus mooi overwinteren. Een hartstikke handige opbergplek.

November is eigenlijk een hele rustige maand geweest. Ik ben gestart met mijn scrapavondje en heb leuke contacten met de dames. Ook oma Ans is druk bezig met haar clubje. Goed om de Noorse taal beter onder de knie te krijgen en op die manier leren we ook meer mensen kennen. Zo heeft oma Ans naar aanleiding van het krantenartikel nog een ontmoeting gehad met Margrethe. Ze is op een donderdag een kopje koffie komen drinken en de beide dames hebben gezellig zitten kletsen. Als het niet helemaal lukte, dan bracht het woordenboek of het Engels uitkomst. We zijn ook op bezoek geweest bij Margrethe. Ze woont prachtig mooi en heel hoog. We waren helemaal verrast door het schitterende uitzicht op de fjord en de haven. De dames hebben al een paar keer met elkaar gebeld en afgesproken dat het contact in het nieuwe jaar wordt versterkt.

Eind november, de verjaardag van Caitlin. Ze wordt de 30e alweer 3 jaar en ze weet heel goed wat ze wel en niet wil. In het geheim zijn Annika en Malin druk bezig met het maken van een slinger en een kaart voor Caitlin. De meisjes vinden het geweldig en genieten er volop van. Ja, de voorpret is ook leuk toch?

Zondagmiddag, de 29e, vieren we de verjaardag. De cadeaus van mama, papa, zusjes en oma worden uitgepakt,

er wordt gezongen, er is wat lekkers om te smullen en er komt bezoek.

Het vriendinnetje van Caitlin, Selma, komt ook samen met haar mama koffie drinken. En natuurlijk brengt ze een mooi cadeau mee. Selma kijkt even de “kat uit de boom”, maar dan komt ze los en speelt ze met de meisjes.

Ook Maartje komt nog met Magne en Haakon en natuurlijk weer een cadeau. Ja, ze heeft mooie kadootjes gekregen: een step, een fornuisje, een Doratandenborstel, een puzzeltje, een kleine bulldozer, een mooie pop, strijkkralen, nog meer puzzeltjes, een tas, een mooi boek, leuke stickers van Jip en Janneke en nog veel meer knutselspulltjes. Ons meiske is goed verwend en dan moet de kerstman nog komen....

Maar de dag is nog niet afgelopen. Het is de 1e zondag van de advent en dan is er een optocht in het stadje met als doel het ontsteken van de kaarsjes in de hele grote kerstboom op het plein bij het raadhuis. Nog snel even wat poffertjes eten en dan op stap. De optocht is al gestart, maar we sluiten aan. Jammer dat het ging regenen met een beetje natte sneeuw erbij, maar dat mocht voor de meisjes de pret niet drukken.

Ook hier wordt er ingeënt tegen de Mexicaanse griep. We hebben overigens niet de indruk dat het zo’n hype is als in Nederland. Vrijdag, de 4e december, worden Annika en Caitlin verwacht op het helsestasjon. De meisjes krijgen een prikje en moeten dan een halfuurtje wachten. Intussen heeft oma Ans Malin uit school gehaald en omdat er weer sneeuw is gevallen en het toch wel koud was, wachten zij samen even bij de bakeri en drinken intussen iets warms. Nog even wat boodschapjes doen en dan naar huis om te spelen in de sneeuw!

Malin krijgt ’s maandags de prik op school en ik blijf die morgen even wat langer. Er zijn misschien wel kindjes, waarvan de moeder en vader moeten werken, die het eng vinden en een extra handje is dan nooit weg.

Dinsdag de 8e december is er een “nissetog” (kerstoptocht) georganiseerd voor de eerste klassen van de basisschool. Malin is in haar nopjes met haar kerstjurk met bijpassende muts (Annika en Caitlin hebben er ook een natuurlijk). De bedoeling was dat de optocht door het stadje zou trekken naar kiosk de Mix en dat ze daar een aantal liedjes zouden zingen. Ik stond al op tijd te wachten, maar wat er ook gebeurde………………….geen kinderen. Uiteindelijk ben ik toch maar naar de school gelopen en toen bleek dat de optocht behoorlijk was ingekort. Ze waren nu in de gymzaal. Natuurlijk baalde ik enorm en jullie begrijpen dat ook Malin teleurgesteld was. De volgende keer als er iets wordt georganiseerd, blijf ik op school en sta ik niet voor verrassingen. Dan maar achter de optocht aan!! Wel stonden ze de volgende dag in de Tvedestrandsposten, almede op hun webside.

Vrijdags de 11e december werd ik om 8 uur voor het ontbijt verwacht op de barnehage met Annika en Caitlin. Het feest van Santa Lucia werd gevierd. Malin ging naar school met een vriendinnetje. Vorig jaar was Malin de lichtkoningin en Annika hoopte in stilte dat zij het misschien dit jaar zou zijn. Maar helaas, het werd een ander meisje.

Annika en Caitlin kenden de liedjes al heel goed en zongen dan ook goed mee. Het werd een spannende ochtend, omdat het nog donker was en alle lichtjes in de barnehage uit waren. Van het ontbijt hebben we niet zo genoten. De broodjes zijn een beetje zoet en dat is niks voor ons. Het is maar goed dat we thuis al een boterhammetje gegeten hadden.

In Noorwegen zijn er in december heel veel activiteiten. En met alles wordt een link gelegd naar Jul (kerst). Zo heb je speciale kerstdekbedden, kerstgordijnen, kersthanddoeken, enz enz. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er wel. En natuurlijk hoort er dan ook iets bij met een stal. Dus op zondag de 13e december gingen we naar Holt (een klein plaatsje vlakbij Tvedestrand). Daar was door de landbouwschool een “Jul i fjøset” (kerst in de stal) georganiseerd. We hebben daar de stallen bezocht met de koeien, schapen, konijnen en andere dieren.

Malin en Annika hebben nog een rondje gereden op een paard en ze hebben nog een rondritje gemaakt in een slee met paarden ervoor.

Ik heb gezien hoe vis wordt gerookt en net voordat we naar huis gingen, ontdekten we de plek waar je geschminkt kon worden. Malin werd een tijger en Annika werd een vlinder. Jammer dat het er weer zo snel afgehaald moest worden. En toen we thuiskwamen, stonk onze kleding wel een beetje naar de dieren.

Het verder afwerken van de badkamer staat even op een laag pitje. Maar over een poosje zal Hans wel weer verder gaan. De vloerverwarming ligt erin en nu moeten er nog tegels uitgekozen worden.

Net voor de kerstvakantie heeft Malin “kerstkoekjes” gebakken op school en ’s avonds konden we allemaal genieten van zo’n lekker koekje. Goed gedaan hoor Malin. Het smaakte hartstikke lekker.

Zondag de 19e december valt er volop sneeuw. Hans heeft met een collega afgesproken om een kerstboom in het bos te gaan halen. Hij vertrekt om 11 uur en samen met zijn collega maken ze een lange wandeling van 2 uur (!) door het bos om toch maar de allermooiste boom uit te zoeken. En dat lukt. Ze zijn dan weliswaar een paar uur verder en Hans is doodmoe van de wandeling. De boom wordt omgezaagd, op de auto gelegd en vastgebonden. Nog even een bakkie leut met wat lekkers erbij en dan weer naar huis.

Ik ben intussen druk geweest met het sneeuwruimen, terwijl de meisjes dolle pret hebben in de sneeuw.

Julaften (kerstavond 24 dec) gaan de meisjes na het avondeten in bad. Ze vinden het wel spannend, want misschien komt de kerstman wel met mooie cadeaus. Als ze ook maar een geluidje horen, denken ze al dat er iemand binnen is. Caitlin is de 1e die uit bad wil en als ze in haar nachthemdje naar de kamer loopt, ziet ze volop cadeaus onder de boom liggen.

Ze rent terug naar de badkamer en jullie begrijpen wel dat de andere twee zo snel als ze maar kunnen uit bad komen om het ook allemaal te kunnen zien. We zijn echt verwend. Caitlin en Annika met een nintendo DS en Malin met een gitaar. Nog even en dan gaat ze op gitaarles. En jullie begrijpen, dat dat niet het enige was. Julenissen had zelfs kadootjes voor papa, mama en oma Ans onder de kerstboom gelegd!



In de nacht van 1e op 2e kerstdag heeft het behoorlijk gesneeuwd. We moesten ons letterlijk een weg naar buiten scheppen.

Onze kleine Caitlin verdween tot aan haar liesjes in de sneeuw. Grappig om te zien natuurlijk en zo ook haar zussen, die er tot hun knieën in zakten. Er werd een glijbaan gemaakt van sneeuw (dat is dan weer het voordeel als je een tuin hebt tegen een berg aan), want de glijbaan van de speeltoestel was wel heel kort geworden! Schommelen kon even niet, de schommels waren op mysterieuze manier verdwenen!!

En papa is bezig geweest om het terras te ontdoen van de 70 cm hoge sneeuwberg. Het was een leuke dag in de sneeuw.

Zondag, 27 december……………vandaag komen oma Adje en opa Leo. Hans rijdt ’s middags naar Sandefjord om hen op te halen en de meisjes kunnen haast niet wachten dat oma en opa er zijn. De koffer wordt naar boven gebracht en het is natuurlijk spannend om te weten wat er allemaal in zit. Ja, de dametjes zijn weer maar eens een keer verwend. Oma heeft voor iedere dag een cadeau voor ze. Dinsdag ga ik samen met Hans een dagje op stap en passen de beide oma’s en opa op de meisjes. Ze maken een wandeling naar Grisen waar ze door opa Leo getrakteerd worden op een wafel en als ze net weer thuis zijn, komen wij er ook weer aan. We hebben wel een leuke dag gehad in Kristiansand, Grimstad en Arendal. Maar jammer dat het overal zo ontzettend druk was, da’s eigenlijk niks voor ons.( Daar kwam nog eens bij dat Hans behoorlijke kiespijn had en die vervelende kies is er dus woensdag door de tandarts uitgehaald.) Ook hebben de meisjes nog wat nieuwe kleren gekregen van oma en opa. Ze kunnen er dus weer eventjes tegen. Op nieuwjaarsdag vertrekken oma en opa weer richting Nederland.

Nu komen ze voorlopig een tijdje niet. Want wij gaan eerst eind februari voor een weekje op vakantie naar Nederland!