zondag 8 november 2009

September 2009

Jullie dachten vast, waar blijft dat volgende blogberichtje nou?
Hier is-tie dan!!



Begin september is Hans naar Nederland gegaan, in zijn eentje, om z'n broer te helpen. Erik en z'n gezin hadden een ander huis gekocht en daar moest veel aan opgeknapt worden. En natuurlijk is Hans dan de uitgelezen persoon om rond je heen te hebben. Dus met een auto volgeladen met gereedschap en een koffertje met kleding vertrok hij om 6 uur 'smorgens naar Kristiansand naar de boot. Na een lange reis van 17 uur was hij terug in Rijsbergen bij z'n ouders. Het waren voor ons allemaal 10 lange dagen waarin veel gesmst, geskypt en ook gebeld is. Maar Hans heeft Erik goed kunnen helpen en was erg blij dat hij op 13 september weer thuis in Noorwegen was. De conclusie kon getrokken worden, hij hoeft niet meer in Nederland te wonen. Gelukkig maar, stel je toch eens voor dat het andersom was!

In die dikke week dat Hans in Nederland was heb ik hier veel bezoek gehad. M'n jeugdvriendinnetje Annelies met haar gezinnetje is hier geweest na een vakantie in Noorwegen. Het was heel erg gezellig om weer lekker te kunnen babbelen en haar en haar mannen weer even te zien. We hadden voor haar zoontje, Sean een kadootje gekocht omdat hij net jarig was geweest. Een echte trollenpuzzel die wel in de smaak viel. Net als de ketting die hij van onze meiden kreeg. Ja, het was een leuk weerzien!

Ook zijn onze nedernoorse kennissen familie Olthuis op bezoek geweest. Zij waren in Risør geweest bij het Akvarium en kwamen nog even doorgereden naar Tvedestrand. Erg leuke middag gehad, waarin we gezellig hebben gebabbeld over van alles en nog wat. Jammer dat Hans nou net niet thuis was, maar goed.



Op de eerste zondag dat Hans dus in Nederland was zijn bij ons de schilders aan de gevel begonnen. Ja op zondag! De gevel aan de regenkant moest hoognodig geschilderd worden, want de verf was er letterlijk aan het afbladderen. Nou is dat hier in Noorwegen niet zo'n heel groot drama, maar wij blijven ook op dit punt toch Nederlanders. Hout moet toch goed in de verf zitten, nietwaar? Met een paar man zijn ze begonnen met afschuren (wat er los zat) en de gevel daarna te wassen. Hier in Noorwegen wassen de Noren regelmatig hun huis. In de week die volgde hebben ze ons geveltje dus weer prachtig in de rode verf gezet. De groene lijsten hebben we wit laten maken. Het contrast is prachtig en heel fris. Weer een klusje minder voor Hans als hij thuiskomt!

Verder hebben we een rustige week gehad. Malin is naar school geweest en Caitlin en Annika naar de barnehage. Ook heeft Malin haar eerste bursdagsfest (verjaardagsfeestje) van een klasgenootje gehad. Dat was voor de eerste keer natuurlijk erg spannend. Alle meisjes van de 2 eerste klassen (17 stuks) waren uitgenodigd en ons Malinneke heeft genoten.

Toen Hans weer terugkwam uit het zuiden heeft hij z'n ouders meegebracht. Opa en oma van de Rijzen zijn een weekje bij ons gebleven en dat was weer erg gezellig. Natuurlijk was het voor papa een gewone werkweek en voor de dames gewoon naar school en barnehage.





Ik heb met Leo en Adje heerlijk in de tuin gewerkt en 'm winterklaar gemaakt. Oma Adje en oma Ans zijn met z'n tweetjes wezen winkelen in Arendal en opa Leo heeft op z'n gemakje kunnen aquarellen in de tuin. Voor de natuur hoef je niet ver weg hier. Toch zijn Hans en z'n vader nog een paar mooie tochtjes wezen maken. Tja dat hoort er gewoon bij. Zaterdags zijn alle dames en dametjes naar de høstmarked (herfstmarkt) van Malins school geweest. Dat was ook erg leuk. En daarna nog door naar het Ullfest (wolfeest) in Arendal. Er waren, en dat was natuurlijk het leukste, echte schapen. Want ja, voor wol heb je schapen nodig, nietwaar?



Voordat opa Leo weer naar huis vertrok heeft hij nog bolletjes geplant met de meisjes. Ze hebben een klein stukje tuin, waar nu dus hopelijk in het voorjaar een paar mooie bloemetjes gaan groeien.





Zondags zijn opa en oma weer huiswaarts gekeerd. Maar de volgende groep vakantiegangers stond alweer bijna voor de deur. M'n vroegere vriendinnenclub. 4 gezellige meiden waarmee ik in Nederland regelmatig achter het naaimachine kroop om kleding voor onszelf maar vooral voor ons kroost voor maakte. Ik had een kleine week om alles weer op en top gezellig te maken. Maar dat is gelukt. Over dit bezoekje vertel ik in het volgend blogbericht. Nu is het bedtijd met een nieuwe werk- en schoolweek voor de deur.

Tot de volgende keer!